Morgunblaðið - 29.08.2008, Page 18

Eftir Árna Matthíasson
arnim@mbl.is
Eitt af því sem menn verða að hafa íhuga með stafrænar myndavélar er aðá myndflögu vélarinnar sest ryk ogmeð tímanum getur þar safnast svo
mikið af slíku að það spillir myndum. Það getur
þó verið snúið að hreinsa rykið af og allajafna
ekki á færi nema sérfræðinga í slíku, viðgerðar-
manna hjá umboði fyrir viðkomandi vél til að
mynda, og getur kostað skildinginn. Sumir
myndavélaframleiðendur hafa bætt við í nýjustu
gerðir véla sinna búnaði sem hristir rykið af flög-
unni og það dregur vissulega úr vandanum, en
girðir ekki fyrir hann að öllu leyti.
Undanfarið hafa komið á markað ýmsar lausnir
til að hreinsa myndflöguna í SLR-myndavélum,
þar á meðal tól frá Delkin Devices, Sensor Scope,
sem tekið var til kosta og reyndist einkar þægi-
legt í notkun. Það er áþekkt myndavélarlinsu að
sjá, hólkur sem settur er á viðkomandi myndavél
eins og linsa, eða kannski réttara að segja að
honum sé tyllt á því hann er ekki festur eins og
linsa.
Í hólknum eru ljós og horft er í gegnum hann
til að skoða myndflöguna. Ljósið er sterkt og
ekki fer á milli mála ef ryk er á myndflögunni,
nú eða hár og þaðan af verra. Í pakkanum er svo
lítil ryksuga sem notuð er til að hreinsa ryk og
óhreinindi af flögunni, en hún virkar nú ekki
nema miðlungi vel. Þá var gott að grípa til
hreinsipinna og -vökva sem fylgja í pakkanum og
dugðu mjög vel.
Sensor Scope fæst í Ormsson.
Burt með rykið!
Morgunblaðið/Valdís Thor
|föstudagur|29. 8. 2008| mbl.is
daglegtlíf
Þ
að er frábært að vera
komin aftur á heima-
slóðir, hér er takturinn
allt annar en í Reykja-
vík og það fer ekki óra-
tími í að sækja og skutla börnunum
alla daga. Í raun hafa tveir klukku-
tímar bæst við hvern dag hjá mér í
frítíma, eftir að ég flutti hingað,“
segir Kristborg Bóel Steindórs-
dóttir. En hún flutti til Reyðar-
fjarðar fyrir einu og hálfu ári, þeg-
ar hún fékk vinnu hjá Alcoa Fjarða-
ál, þar sem hún starfar í upplýs-
inga- og samfélagsteymi. „Ég sé
um fréttamiðlun innanhúss, gef út
fréttablaðið, sé um innanhússvef og
síðuna Alcoa.is,“ segir Kristborg
sem er grunnskólakennari frá KHÍ
og náms- og starfsráðgjafi frá Há-
skóla Íslands.
Áttu ekki stoðnet í Reykjavík
„Ég er fædd og uppalin á
Stöðvarfirði og fór í Menntaskólann
á Egilsstöðum á sínum tíma og var
þar í heimavist. Þar kynntist ég
manninum mínum fyrrverandi og
við fluttum í bæinn strax eftir út-
skrift. Við eignuðumst þrjú börn og
höfðum ekkert stoðnet í kringum
okkur í Reykjavík, því við erum
bæði héðan frá Austfjörðum. Ömm-
ur og afar voru því víðsfjarri til að
passa börnin. Mér fannst það svo
sem ekkert mál og ég tek fram að
mér finnst Reykjavík æðisleg og ég
á eflaust eftir að flytja þangað aftur
einhvern tímann. Eftir að ég flutti
hingað á Reyðarfjörð, þá finn ég
hins vegar líka hvað samfélagið hér
hefur margt fram yfir það sem er
fyrir sunnan.“
Tvö barna hennar eru í grunn-
skóla og það yngsta í leikskóla, en
það tekur enga stund að sækja þau
og fara í búðina og versla í matinn.
„Hér geta allir labbað í sínar tóm-
stundir og núna hef ég seinnipart-
inn sem frítíma, en það er eitthvað
sem ég varla þekkti þegar ég bjó í
bænum. Lífið er einfaldara og létt-
ara á allan hátt.“
Glíma þjóðaríþrótt hér
Móðir Kristborgar býr á Stöðvar-
firði sem og frændgarðurinn, en
þangað er ekki nema 40 mínútna
akstur frá Reyðarfirði eftir að
göngin komu. „Amma og afi
barnanna minna í föðurætt búa hér
á Reyðarfirði, svo þau hafa öll meiri
samskipti en áður og hafa fengið að
kynnast upp á nýtt.“
Hún segir krakkana vera sátta
við að hafa flust út á land, þó vissu-
lega hafi verið erfitt fyrir elsta son-
inn að fara frá vinahópnum, en
hann hefur aðlagast vel. „Hann
stundar fótbolta og líka glímu sem
er nánast þjóðaríþrótt hér. Svo er
hann í tónlistarskóla og ég finn
mikinn mun á kostnaðinum við tón-
listarnám hans. Ég borgaði rúmar
70.000 krónur á ári fyrir tónlistar-
nám í Reykjavík, en hér borga ég
aðeins brot af þeirri upphæð.“
Væntanleg vinkonunýlenda
Kristborg segist líka finna mun á
félagslífinu á Reyðarfirði og því
sem hún átti að venjast í Reykjavík.
„Hér er fólk virkara. Ég hef aldr-
ei haft svona mikið að gera í félags-
lífinu. Hér er alltaf eitthvað um að
vera, menningarviðburðir, blúss-
andi matarklúbbamenning, skíða-
svæðið í Oddsskarði á veturna og
fleira.
Fólk er duglegra við að búa sér
eitthvað til og það hittist meira
heldur en ég átti að venjast þegar
ég bjó í bænum. Þetta er einhvern
veginn öðruvísi stemning, meiri
nánd. Hér er ómetanlegt frjálsræði,
bæði fyrir mig og börnin mín.
Hingað kemur fólk til dæmis í
heimsókn án þess að hringja og
bóka það með fyrirvara. Maður lær-
ir að meta það og eflaust hefur það
eitthvað að gera með það að ég á
mínar rætur hér fyrir austan,“ seg-
ir Kristborg og bætir við að unga
fólkið sé mikið að koma til baka á
kjarnasvæðið Eskifjörð og Reyðar-
fjörð.
„Aftur á móti eru krakkarnir sem
ég ólst upp með á Stöðvarfirði
kannski síður að koma til baka.
Vinkonur mínar í Reykjavík eru
alltaf að bíða eftir því að ég flytji
aftur suður. En ég er ekkert á leið-
inni í havaríið í höfuðborginni. Ég á
góðan vinahóp hérna og hef meira
að segja íhugað að koma upp
vinkvennanýlendu hér fyrir austan.
En þær eru frekar tregar í taumi
vinkonurnar fyrir sunnan, þær eru
ekki mjög áfjáðar að flytja hingað.
En ég gefst ekki upp og held áfram
að vinna í þessu með nýlenduna,“
segir Kristborg að lokum og hlær.
Snúið aftur í heimahagana
Morgunblaðið/Helgi Garðarsson
Alsæl Kristborg í náttúrufegurðinni á Reyðarfirði með börnum sínum Almari Blæ, Þór og Bríet.
Hún segir lífið vera létt-
ara og einfaldara eftir að
hún flutti til Reyðarfjarð-
ar. Kristín Heiða Krist-
insdóttir spjallaði við
unga konu sem kann vel
við nándina á lands-
byggðinni.
Ólafur Stefánsson hvatti þjóðina til að sýnahetjuskap og fylgja góðu fordæmi lands-
liðsins í handbolta. Skáldið Matthías Jochums-
son orðaði hugsunina þannig:
Líf er nauðsyn, lát þig hvetja,
líkst ei gandi, berstu djarft.
Vertu ei sauður heldur hetja
hníg ei dauður fyrr en þarft.
Öll þjóðin fylgdist með handboltanum. Fyrir
utan Sigurð Ingólfsson, sem lét sér nægja að
fylgjast með Elvis leika sér í garðinum með
tuðruna sína. Og hundurinn sendi Sigurði hug-
skeyti, enda „voðalega gáfaður“:
Ég vil bara boltann minn
bíta og jafnvel sparka
á meðan helber heimsbyggðin
heimskast við að þjarka.
Pétur Þorsteinsson las póst sinn á Hallorms-
stað, en Basil og kötturinn sátu við sjónvarpið.
Um miðjan síðari hálfleik spurði Pétur hvernig
þau hefðu það. Basil svaraði að bragði:
Kattarómyndin öskufull
ofmetnaðar í hausnum
urrar og hvæsir eitthvert bull
um algjöran skort á lausnum,
en sama er mér um silfur og gull
– ég sit hinn prúðasti á dausnum.
VÍSNAHORNIÐ
pebl@mbl.is
Af hetju
og bolta