Morgunblaðið - 04.11.2008, Blaðsíða 29

Minningar 29ALDARMINNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. NÓVEMBER 2008
Þuríður Svanhildur
Jóhannesdóttir fædd-
ist á Miðgrund í
Akrahreppi í Skaga-
firði 4. nóvember
1908. Þuríður hefði
orðið 100 ára í dag.
Henni til heiðurs ætla
ég að skrifa nokkrar
línur, minnispunkta
frá liðnum árum.
Ég kom sjö ára á
heimili Þuríðar og
eiginmanns hennar,
Þórarins Jónssonar
móðurbróður míns, að
Uppibæ á Flatey á Skjálfanda.
Þórarinn var skólastjóri skólans á
eyjunni og þau hjónin kenndu þar
bæði. Ég var send þangað frá Tjör-
nesi, þar sem engin kennsla var
fyrir börn fyrr en um 10 ára aldur.
Heimili Þuríðar og Þórarins var í
alla staði gott, mikið lagt upp úr
reglusemi og kennslu, bæði bók-
legri og verklegri, þar sem t.d. var
alltaf einn tími á dag í handavinnu.
Þuríður var mjög hæfileikarík
kona, allt lék í höndunum á henni,
hvort sem það var handavinna eða
matargerð. Þuríður bjó til skyr,
smjör og osta og bakaði rúgbrauð,
sem krakkarnir á eyjunni elskuðu
að fá að smakka á þegar það var
smurt með mysuosti. Húsráðendur
í Uppibæ voru samhentir í öllu,
léku gjarnan við börnin t.d. í af-
mælum. Á veturna fórum við fóst-
ursysturnar á skíðum, oft í miklum
snjóbyljum og batt þá Þórarinn
snæri á milli okkar svo við yrðum
ekki viðskila. Þetta voru dýrðarár í
Flatey.
Síðar flutti ég með þeim hjónum
að Býlu, í Innri-Akraneshreppi og
þar hélt Þuríður áfram að miðla
okkur börnunum af þekkingu sinni.
Þuríður var kennari af guðs náð,
hún var síkennandi og þau voru
ótalmörg börnin sem voru látin til
hennar til að ná barnaprófi eða til
að bæta sig í reikningi. Þuríður
kunni Óla Dan reikningsbókina ut-
an að. Mér er minnisstætt eitt sinn
er hún var að mjólka í gamla fjós-
inu og tveir unglingspiltar komu til
hennar með flókið reikningsdæmi,
sem þá vantaði aðstoð við. Þuríður
sat sjálf við mjaltir en lét strákana
Þuríður Svanhildur
Jóhannesdóttir
reikna dæmið á fjós-
þilið, með hennar
leiðbeiningum, þar til
þeir náðu að reikna
það rétt. Þessir ungu
menn, sem fóru
ánægðir frá Þuríði úr
fjósinu þennan dag,
fóru síðar í gegnum
allt skólakerfið og
eru í dag vel mennt-
aðir heimsborgarar. Í
litlu stofunni í Býlu
var allan veturinn
kennt eftir hádegi og
fram eftir degi. Við
vorum þar nokkur saman að læra
reikning og annað það sem kennt
var í 1. og 2. bekk framhaldsskóla
á þeim tíma. Jafnaldrar okkar í
sveitinni fengu að vera með í nám-
inu.
Þuríður var ekki einungis fædd-
ur kennari heldur var hún einnig
mjög hæfileikarík á flestum öðrum
sviðum. Hagyrðingur var hún og
þurfti ekki langan tíma til að setja
fram vísu eða ljóð. Þórarinn var
líka hagmæltur en hann lét Þuríði
alltaf lesa yfir það sem hann skrif-
aði, aðeins að fínpússa ljóðið. Ég
læt fylgja hér með 3 stuttar vísur
eftir Þuríði, Stutta ævisögu, Sléttu-
bönd og Lán:
Við það eitt ég hugann hef,
þó heldur gerist fábreytt saga
að yrkja svo mitt ævistef
að öðrum verði lítt til baga.
Dulinn kvíða auka á
árin, líða stundir.
Hulin víða trega tjá
tárin, svíða undir.
Margvíslegt er mannsins lán.
Mörgum hlotnast glópalán.
Best er af öllu barnalán.
Betra en ekkert hundalán.
Að endingu blessa ég minningu
fóstru minnar og þakka fyrir að
hafa fengið þá góðu kennslu og
umhyggju frá henni og hennar
börnum. Þetta eru fátækleg orð en
minning um góða konu muna lifa
áfram í börnum hennar og ætt-
ingjum.
Sigþrúður
Elísabet.
✝ Magnús Krist-ófersson fæddist
á Akranesi 3. sept-
ember 1918. Hann
lést 24. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Júlíana
Guðnadóttir, f. 1.7.
1891, d. 12.4. 1957, og
Kristófer Bjarnason,
f. 12.11. 1894, d. 28.2.
1920. Bróðir Magn-
úsar var Bjarni Krist-
ófersson, f. 21.7. 1917,
d. 19.11. 1998, maki
Guðrún Oddsdóttir .
Eiginkona Magnúsar var Guðný
Indriðadóttir, f. 23.2. 1912, d. 21.3.
2002.
Áður var Magnús
trúlofaður Sólveigu
Elínu Pálsdóttur, f.
5.8. 1918, d. 18.10.
1998. Dóttir þeirra er
Margrét Pálfríður, f.
18.6. 1945, gift Ingi-
bergi Sigurjónssyni,
f. 10.11. 1945. Börn
þeirra eru Sólveig, f.
25.1. 1968, Magnús, f.
23.1. 1971, Ólöf, f.
25.8. 1974, Guðný, f.
18.6. 1980, og Svana,
f. 18.6. 1980. Barna-
barnabörnin eru 11.
Útför Magnúsar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Við kveðjum í dag elsku pabba,
tengdapabba, afa og langafa okkar
sem við mátum mikils og dáðum.
Það er margs að minnast og maður
veit vart hvar á byrja. Föður sinn
missti hann aðeins 2 ára gamall og
ólst því einn upp með móður sinni,
því bróðir hans Bjarni flutti til afa
síns í Reykjavík og var þar til 14 ára
aldurs, kom þá aftur til þeirra.
Pabbi var afskaplega félagslyndur
maður, lagði stund á íþróttir í æsku,
m.a. glímu, fótbolta ofl. Hann var
líka mörg sumur í sveit á Oddsstöð-
um í Lundarreykjadal og var mjög
ánægður þar. Margar ferðir fóru
þau Guðný í heimsókn þangað og
fengu höfðinglegar móttökur alla
tíð. Svo byrjaði hann ungur á sjó-
mennskunni eins og títt var í þá
daga, var mikið á síldarbátum og
lenti í síldarævintýrinu á Sigló,
Raufarhöfn ofl. stöðum. Hann talaði
oft um þessi ár á síldinni, þau voru
honum greinilega kær. Ég man eftir
því þegar hann kom austur á Norð-
fjörð og heimsótti mig og færði mér
fallegar gjafir, þá bjó ég þar hjá
mömmu minni og fjórum hálfsystk-
inum og stjúpföður. Seinna flutti ég
svo til þeirra Guðnýjar og hans og
voru það mikil gæfuspor fyrir mig,
ég komst í góðan skóla, fór að vinna
í Sælgætisgerðinni Víking með Guð-
nýju og á sumrin fórum við í heim-
sókn í Ásatún í Hrunamannahreppi
þar sem systkini Guðnýjar bjuggu.
Pabbi varð bakveikur og varð því
að hætta á sjónum og gerðist verka-
maður í landi. Þá gafst meiri tími til
annarra hluta, hann fór að hnýta á
til að drýgja tekjurnar og gleyma
ekki alveg sjómennskunni. Ég hjálp-
aði stundum til við það og hafði gam-
an af.
Á völlinn fór hann oft og var
Akranesliðið hans uppáhald. Fórum
við stundum saman á leiki og hvött-
um Skagamenn hvort í kapp við
annað. Nú, þau Guðný ferðuðust
mikið, fóru í veiði á Þingvöll, í Ása-
tún óteljandi ferðir og hringinn í
kringum landið með Magga og
Rósu, sem voru bróðir og mágkona
Guðnýjar. Seinna þegar við fluttum
til Svíþjóðar komu þau til okkar og
höfðu mikið yndi af að hitta barna-
börnin sem voru 2, Sólveig og Magn-
ús, sólargeislarnir þeirra. Við gátum
skoðað okkur heilmikið um og fóru
þau glöð og hress til baka.
Blessunin hún Guðný dó fyrir 6
árum og var það mikill missir fyrir
þig, pabbi minn, en nú eruð þið von-
andi sameinuð á ný hjá Guði.
Blessuð sé minning þín og þökk
fyrir allt, elsku pabbi, tengdapabbi,
afi og langafi,
Margrét, Ingibergur
og fjölskylda.
Það er margt, sem kemur upp í
huga mér núna þegar hann Maggi
föðurbróðir minn er allur. Sérstak-
lega minningar úr æsku minni þegar
Maggi og Guðný, konan hans, komu
í heimsóknir á Skagann. Eins minn-
ingar um Reykjavíkurferðir mínar á
æskuárum með gistingu hjá Magga
og Guðnýju, fyrst á Barónsstígnum
og síðan í Skaftahlíðinni.
Maggi var einstaklega barngóður
maður. Krakkar löðuðust að honum
og alltaf var hann til í eitthvert
sprell. Guðný var alltaf hans stoð og
stytta, hún hafði lúmskt gaman af
sprellinu í honum en ég man að
stundum sussaði hún samt á karlinn
þegar henni fannst nóg komið. Ekki
spillti það fyrir í heimsóknum þeirra
á Skagann að Guðný vann í sælgæt-
isgerð, þannig að alltaf átti maður
von á einhverju sælgæti, svo maður
minnist ekki á páskaeggin, þau voru
sko sneisafull.
Sjómannadagurinn á Akranesi
skipaði alltaf stóran sess í huga
Magga og alltaf mætti hann þótt oft
væri hann ekki heilsuhraustur.
Framan af tók hann þátt í keppn-
isgreinum sjómannadagsins eins og
reiptogi, pokahlaupi og naglaboð-
hlaupi. Þá var fótboltaáhuginn mikill
og aldrei sleppti hann úr leik með
ÍA-liðinu meðan þrek leyfði. Hann
var líka Þróttari, enda búsettur í
Reykjavík lengst af ævi. Maggi
studdi yngri flokka Þróttar dyggi-
lega, kom meðal annars á fót leikj-
um milli Þróttar og ÍA í yngri flokk-
um um tíma og gaf bikara til þeirrar
keppni.
Maggi var ekki heilsuhraustur
lengi vel en hann lét það ekki hefta
sig í að stunda þau áhugamál sem
hann hafði og talsvert ferðuðust þau
saman um landið, hann og Guðný.
Fyrir utan heimsóknirnar á Akra-
nes fóru þau oft til Vestmannaeyja
og austur í sveitir á æskuslóðir Guð-
nýjar. Síðustu ferðirnar voru svo í
hópi eldri borgara. Þau ferðuðust
með rútum, flugi eða með vinum á
bíl, því hvorugt þeirra keyrði bíl.
Þau Maggi og Guðný bjuggu síð-
ast í Seljahlíð þar sem þeim leið vel í
lítilli íbúð en Guðný lést árið 2002 og
var það erfitt fyrir hann frænda
minn. Ævikvöldinu eyddi hann svo á
sjúkradeild, þar sem vel var hugsað
um hann.
Um leið og ég kveð hann Magga
frænda minn með þessum fátæklegu
orðum, votta ég Pöllu dóttur hans,
Inga tengdasyni hans, börnum
þeirra og barnabörnum samúð mína.
Maggi sagði oft í gríni hér áður fyrr
að hann væri að verða 100 ára. Hann
náði því næstum, varð 90 ára í sept-
ember síðastliðnum. Hvíl í friði,
frændi.
Haraldur Bjarnason.
Í dag kveðjum við góðan vin og
frænda. Magnús Kristófersson frá
Götuhúsum á Akranesi.
Maggi eins og hann var oftast
kallaður missti föður sinn ungur og
ólst upp hjá móður sinni í Götuhús-
um á Akranesi. Fjaran var hans
leiksvæði og sjórinn heillaði.
Hann var sjómaður mestan hluta
ævinnar en eftir að hann hætti á
sjónum vann hann almenna verka-
mannavinnu.
Maggi var mjög frændrækinn og
þegar hann ásamt sinni góðu konu
Guðnýju Indriðadóttur, flutti í
næsta nágrenni við okkur vestur á
Meistaravelli varð hann fljótlega au-
fúsugestur hér á heimilinu. Það var
oft gaman þegar hann kom í heim-
sókn, hann hafði svo gott lag á að
segja frá mönnum og málefnum.
Maggi var ákaflega barngóður og ef
eitthvað af barnabörnunum var í
heimsókn hjá okkur, þá var hann vís
til að draga upp úr vasanum suðu-
súkkulaði og bjóða þeim, en þau
kölluðu það ávallt Maggasúkkulaði
og gera enn. Hann kom alltaf hjól-
andi og hafði yfirleitt áður hjólað
niður á höfn, því þangað fannst hon-
um alltaf mjög gaman að koma.
Maggi hélt mikið upp á Sjó-
mannadaginn og kvöldið fyrir þann
dag héldu þau hjónin miklar og góð-
ar veislur og buðu ættingjum og vin-
um. en þau hjónin voru mjög sam-
rýnd og þeim fannst ekkert
skemmtilegra en taka á móti gestum
og veita vel.
Maggi var mikil Skagamaður og
hann hafði mjög gaman af fótbolta
og var Akranesliðið hans lið númer
eitt þó að hann hafi reyndar haft
ákveðnar taugar til Þróttar og KR
eftir að hann flutti til Reykjavíkur.
Eina dóttur eignaðist hann, hana
(Margréti Pálfríði) Pöllu, en hún og
Ingi maðurinn hennar og börnin
þeirra ásamt barnabörnum voru
augasteinar þeirra Guðnýjar og eftir
að Guðný lést voru þau óþreytandi á
að heimsækja hann og á meðan
hann hafði heilsu til, að sækja hann
og fara með í heimsóknir.
Síðustu árin voru Magga erfið,
hann var nær rúmliggjandi, vegna
veikinda, en hann naut frábærar
umönnunar þeirra yndislegu kvenna
sem í Seljahlíð vinna.
3. september sl. varð hann 90 ára
og Palla og Ingi og fjölskylda héldu
honum góða veislu. Hann naut af-
mælisdagsins í faðmi fjölskyldu og
vina og hafði gaman af að rifja upp
liðin ár.
En nú er komið að kveðjustund og
viljum við þakka fyrir ómælda vin-
áttuna og tryggð í gegn um árin og
biðjum góðan Guð að geyma hann
Magga okkar og allt hans fólk,
Matthildur Þórarinsdóttir,
Þórir Svansson.
Magnús Kristófersson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800


  


 



 
    
       
✝
Ástkær eiginkona mín og besti vinur, móðir okkar,
tengdamóðir, dóttir, systir, mágkona og amma,
HERDÍS BJÖRG GUNNGEIRSDÓTTIR,
Ársölum 3,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
6. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á NÝ DÖGUN, samtök um
sorg og sorgarviðbrögð.
Friðrik Björnsson,
Gunngeir Friðriksson, Edda Björg Sigmarsdóttir,
Ásgeir Friðriksson, Helga Lára Ólafsdóttir,
Sigurrós Friðriksdóttir,
Sigurrós Eyjólfsdóttir,
Viðar Gunngeirsson, Halla Guðmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGI JÓNSSON,
Hringbraut 50,
Reykjavík,
áður á Kópavogsbraut 1b,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 5. nóvember kl. 13.00.
Jón Ingi Ingason, Kristín Jónsdóttir,
Markús Ingason, Oddný Hólmsteinsdóttir,
Sólfríður Guðmundsdóttir,
afabörn og langafabörn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista