Skinfaxi - 01.10.1927, Qupperneq 17

SKINFAXI
113
iþróttamót og fimleikasýningar, og oft er ritað um þau
efni ýmist lof eða last, en sjaldan eru ritsmíðar þær
samdar af mikilli dómgreind eða skilningi, og kalla má
að horft sé í livern eyri af almannafé, þegar um það
er rætt að menta þjóðina líkamlega, þó hundruð þús-
unda sé varið til hinnar svokölluðu andlegu mentun-
ar, sem oft er að mestu innifalin í því að hálflæra er-
lcnd mál, rétt eins og öll tímanleg og andleg velferð
þjóðarinnar væri undir þvi komin að liún eigi kost á
þvi að herma sem flest eftir erlendum þjóðum.
En frækni þol og þróttur er furðanlega lítils metinn,
mætti benda á margt því til sönnunar t. d. það, að hér
í liöfuðstað landsins, þar sem fimti hluti landsmanna
býr, eru til að eins tvö leikfimishús lítt vönduð og að
flestu af vanefnum gerð.
J?ó kveður enn meira að tómlæti og samúðarleysi
valdhafanna gagnvart einstaklingum, sem skara fram
úr í líkamsment. Örsjaldan liafa þeir verið studdir af
almannafé til þess að auka ment sina. peir liafa raunar
stundum verið lofaðir í orði, en í verki hefir dyggilega
verið farið eftir kenningu smásálanna, þeirri, að iþrótta-
menn væru „fáir, fátækir og smáir“, og því litils af
þeim að vænta. J?að virðist ekki liafa þótt líklegt að
þjóðin hefði sænul eða gagn af þeim, þeir hafa eklci
verið hvattir til þess með fjárframlögum, að koma á
mannamót í hinum stóra heimi. J?að má víst með sanni
segja, að hvergi sé afhurða íþróttamönnum skornir
þrengri stakkar en hér á landi. J?ó mun efniviður þeirra
engu kikari en gerist meðal erlendra iþróttamanna, og
fátt eða ekkert er líklegra en þeir til þess að víðfrægja
land og þjóð, ef þeir fengju að njóta sín. Öruggar sann-
anir fengust fyrir þessu síðastliðið sumar.
íþróttamenn fóru héðan til Hafnar í sumar og þrcyttu
þar iþrótlir við ýmsra þjóða menn. Reyndust Islend-
ingar svo vel, að þeir voru sæmdir verðlaunum, fór