Skinfaxi - 01.10.1927, Qupperneq 19

SKINFAXI
115
köllun til þess að vinna fyrir hana og vilja gera það,
verða að geta notið sin, það niá ekki skera alt við negl-
ur sér, sem þeini er ætlað fyrir starf sitt. púsund ára
þjóðhátiðin slendur fyrir dyrum. J>á er tækifærið til
þess að víðfrægja íslenskar íþróttir og líkamsment,
tækifæri svo gotí, að aldréi getur hetra. pá get-
um við hrifið fjölmargar þjóð'ir fjarlægra landa, án
þess að fara úr átthögum okkar. Er það trú þess, sem
þetta ritar, að fátt verði okkur til mikils sóma á þjóð-
hátíðinni, ef íþróttirnar geta ekki orðið það. íþróttir
tala alheimsmál, sem alla getur hrifið, cf þeim mælist
vel.
En við þurfum alls með, sem völ er á, ef vel á að
fara um þessi mál. íþróttakennarar, þeir bestu sem
við eigum, verða að liafa forystu á hendi, þeirra boðum
verður að hlýða. peir verða að velja menn til íþrótta-
iðkana og þjálfa þá og semja líka tillögur um fram-
kvæmd íþróttanna. Ekki dugar að ætla starfsemi þess-
ari svo lítið fé að hún verði einkis verð þess vegna. pað
er ómögulegt að ætlast til þess,að undirbúningur íþrótta
fyrir 1930 verði því nær eingöngu unninn í tómstund-
um þeirra, scju hafa ábuga fyrir þessum málum. Með
þeim hætti geta íþróttir aldrei orðið að þeirri þjóðar-
heill og þjóðarsæmd, sem verða mætti, ef þeim væri
sæmilegur sómi sýndur. Ríkissjóður og félagasamljönd
þurfa að leggja þessu máli öflugt lið. Sæmd þjóðarinn-
ar liggur við að svo verði.
Björn Jakobsson og raunar margir aðrir íþrótta-
kennarar bafa sýnt það, að þeir eru vel þess verðir að
vera studdir af almannafé lil líkamlegra dáða. I öðru
lagi er það alviðurkent, að þroski þjóðanna byggist
mjög á þvi, bvað líkamsmentun er mikill sómi sýndur.
Gildir þetta öllu fremur um Islendinga en aðrar þjóðir,
sökum þess, að náttúrufar og atvinnuvegir landsins
krefjast hraústra, harðfengra og þolgóðra manna, og
að siðustu verður að taka tillit til þess, að nú er þjóðin