Skinfaxi - 01.01.1930, Blaðsíða 15

SKINFAXI
15
ingunni; ])að er þegar búið að farga svo miklu af íslenzkum
skartgripum, sill'ri, tréskurði og vefnaði úr landi, að við meg-
um ekki missa meira.
Það hefir verið bent á það oftar en einu sinni, hvað hent-
ugt væri að búa til af smámunum i söludeild sýningarinnar,
en það má gera ráð fyrir, að hver nefnd láti sér hugkvæmast
margt fleira en stungið hefir verið upp á. Betra er, að hafa
hlutina fieiri, en að þeir séu mjög útflúraðir, því að þeir
verða um leið óhæfilega dýrir, og oftast að sama skapi
ósmekklegri, sem ]>eir eru íburðarmeiri. Sem dæmi má nefna
bréfapressur úr steini eða tré, fallegastar sem minst krot-
aðar; náttúran íslenzka sem minst brjáluð; aðeins: „Island
1!)30“. íslenzkir spænir eru altaf gjaldgengir, íslenzkar öskjur
sömuleiðis, halasnældur vel gerðar, nálhús rennd úr hval-
beini eða hreindýrshorni. Þá væri hentugt og gott, að hafa
þundsböggla af góðu vél- eða handspunnu bandi, meðallags
fínu, tvinnuðu eða þrinnuðu, helst með sauðarlit. Margir vilja
hekla og prjóna sjálfir úr íslenzku efni, en vantar band.
Allskonar handavinnuáhöld þurfa að vera á sýningunni,
bæði til sýnis og sölu.
Ennfremur allar nýjungar, sem reyndar eru að gæðum.
Einstaka viðgerðir, sem eru frábærar að einhverju leyti. fs-
ienzkir ])jóðbúningar karlmannanna verða eflaust á sýning-
unni, einnig aliur hentugur „sport“-klæðnaður karla, og helzt
kvenna líka. Ullin okkar er einmitt sérstaklega hentug til
þeirra hluta og á þar framtíð fyrir höndum.
Gleymið ekki hrosshársvinnu og hinni grófari ullarvinnu.
Hún er jafn þörf í sinni röð og hin fínni. Allan ferðaútbúnað,
eins og bann var til skamms tima hér á landi, þarf að sýna
þarna.
Þá þurfa margir að vinna að ýmislegri handauinnu á sýn-
ingunni sjálfri. Athugið, góðir ungmennafélagar, hvað ])ið
getið lagt til í ])ví efni. Bendið landssýningarnefnd á hæfa
menn og konur til þeirra hluta.
Allt, sem sent er, þarf að vera sérlega vel hreint, svo að af
]>vi sé engin ólykt, en að öllu levti svo vel frá gengið, sem
unnt er.
Það væri ekki illa til fallið, að verja nokkru af því fé, sem
vcitt er lil sýningarundirbúnings heima í héraði, til að snyrta
sýningarmunina til, áður en þeir fara til Reykjavíkur.
Nefndirnar gera nákvæma skýrslu um þá hluti, sem sendir