Skinfaxi - 01.01.1930, Blaðsíða 14

14
SKINFAXT
hluti. Það mun í flesíum tllfellum verða létt verk, ef kröf-
urnar eru ekki of strangar.
Gaman vœri, að sú hugsjón, sem sett var fram fyrir nokkru
síðan af merkum presti hér sunnanlands, msetti rætast, að
sýna á landssýningu alla þá muni, sem ungur maður og ung
kona, sem ætla að setja bú saman, geta framleitt sjálf til af-
nota á heimili sínu. Engin nauðsyn er það að sjálfsögðu, að
sami maðurinn og sama konan geri alt þetta til sýningarinn-
ar, en gaman væri að geta haft svona deild á sýningunni.
Það sem við sérstaklega viljum eiga ungmennafélaga (pilt-
ana) að með, er að hafa áhrif á karlmennina í sveitinni eða
bænum, um að láta muni á sýninguna. -—- Það verða allir hlut-
aðeigendur að minnast þess, að gera ekki sömu kröfur um
smíðisgripi, sem eru heimilisvinna, eins og gerðar eru til
lærðra iðnaðarmanna.
Það er sérstaklega æskilcgt, að hver sýsla, eða að minnsta
kosti 2—3 sýslur í fjórðungi hverjum, geti á sinn kostnað
sent fulltrúa með munum til Reykjavíkur. Nokkur héruð hafa
þegar gert ráðstöfun um jiað atriði og greiða sumstaðar
sýslur og félagasambönd þann kostnað í félagi.
Landsýningarnefndin hefir samþykkt, að gefa fulltrúum
þessum kost á atvinnu við sýninguna (eftirlit með sýningar-
munum, meðan sýningin er opin). Gott væri ef nefndin fengi
sem fj'rst fréttir af því, hvað héruðin gera í þessu efni og
hvort þessu atvinnutilboði verður sinnt.
Landsýningarnefndin hefir samþykkt, að greiða flutnings-
gjald munanna heim i hérað.
Um sölu á sýningarmunum er það að segja, að nefndin
mun gera silt ítrasta til, að verða við tilmælum sendenda
um að selja, sýningarmuni, jiótt jiað sé að ýmsu leyti ólient-
ugt að selja muni og láta fara með þá af landi burt á miðjum
sýningartíma. f söludeild sýningarinnar verður þar á móti
hægt um vik að sclja, sérstaklega smærri muni, er munu
seljast i þúsundatali sem minjagripir. — Það er í ráði, að
taka 10% af verði munanna í sölulaun, og gangi til sýningar-
innar.
Það er ósk vor og von, að lijeraðsnefndir hafi það hugfast,
að gera sitt ítrasta um að samræma verðið á því, sem selja
á, svo að heimskulegt verð; sé ekki sett á nokkurn hlut, verð
scm er til athlægis, en fjarri allri sanngirni.
Nefndirnar ættu að leiða mönnum fyrir sjónir, að gamlir,
vandaðir, íslenzkir munir ættu alls ekki að vera falir á sýn-