Skinfaxi - 01.11.1958, Qupperneq 20

116
SKINFAXl
AF VETTVAN□ I STARFSINS
Frá Skúla Þorsteinssyni,
framkvæmdastjóra UMFl.
Hinn 17. júní flaug ég til Egilsstaða í
heimsókn til ungmennafélaga á Austur-
landi. Eg liélt fund með formönnum ung-
mennafélaga á Héraði í barnaskólanum i
Egilsstaðarþorpi. Fulltrúar frá fjórum fé-
lögum af tíu mættu ekki. Siðan heimsótti
ég fjarðafélögin á svæðinu frá Norðfirði
til Djúpavogs og Álftafjarðar. Eg hélt
fundi með stjórnarmönnum flestra félag-
anna, en ræddi við formenn Iiinna. Að-
eins tvö félög í Ú.Í.A. gat ég elcki heimsótt,
Umf. Borgarfjarðar og Umf. Einherja,
Vopnafirði.
Á fundunum var rætt um málefni ung-
mennafélaganna, samstarfið milli UMFl
og hinna einstöku félaga, einnig um U.I.A.
og samhand þess við félögin. Ýtarlega voru
rædd störf og aðstæður félaganna heima
fyrir. Forystumenn U.I.A. eru ekki ánægð-
ir með störf og áhuga sambandsfélaganna
og telja, að félagsstarf sé nú mun minna
en var um skeið, þegar starfsemi U.I.A.
var með mestum blóma. Valda því ýmsar
aðstæður, sem ekki verða raktar Iiér, en
drepið á síðar. Ég varð þó greinilega var
við sóknarhug Iijá félagsstjórnunum, og
grunur minn er sá, að ungmenna- og í-
þróttafélög á Austurlandi hefji nýja sókn.
Forystumenn félaganna töldu æskilegt
að treysta samhandið milli UMFl og hinna
einstöku félaga.
Til Hornafjarðar kom ég föstudaginn 1.
ágúst. Eg hélt fund í Iiöfn með stjórn
MIÐSTJDRN
U M F í
„Ulfljóts“ og formönnum fjögurra sam-
bandsfélaga af fimm, sem eru í samband-
inu. Fundarmenn voru rnjög áhugasamir.
Var álcveðið að lcoma á keppni í starfs-
íþróttum í sumar á vegum „Ulfljóts“, ef
umsjónarmaður starfsíþrótta gæti kom-
ið austur og veitt aðstoð. Starfsemi sam-
bandsfélaga „Ulfljóts“ má teljast góð eftir
ástæðum.
Það, sem mestum erfiðleikum veldur
um öflugri starfsemi ungmennafélaganna
á því svæði, sem ég fór yfir, er vöntun á
forystumönnum og atvinnubættir unga
fólksins, en það stundar margt atvinnu
mikinn liluta ársins fjærri heimili sínu,
og sumt er í skólum utan liéraðsins alla
vetrarmánuðina. Þess vil ég þó láta getið,
að ungmennafélögin á Austurlandi vinna
enn sem fyrr mjög merkilegt starf. Þau
eiga mikinn þátt í menningarlífi eystra.
Þau leggja fram slarf og fé til sundlauga,
íþróttavalla og félagsheimila og leitast við
að hæta samkomumenningu. Iþrótta-
starf er að vísu minna en þegar það var
hezt, en þó tel ég enga ástæðu til svartsýni
í því efni. Starf hinna einstöku félaga er