Skinfaxi - 01.07.1969, Blaðsíða 18

Sérstædur v
npur
Jóhann Björnsson myndskeri hefur
gert einstaklega fallegan og sérstæðan
verðlaunagrip fyrir Skákþing UMFf,
sem í ár er háð í fyrsta sinn, skv. reglu-
gerð, er samþykkt var á sambands-
stjórnarfundi s. 1. haust.
Verðlaunagripurinn er skákriddari,
skorinn í tré af miklum hagleik, en
hestshöfuðið er íslenzka hestsins. Þessi
völundarsmíð verður farandgripur, og
varðveitir hann hverju sinni sá sam-
bandsaðili UMFf, sem á sigursveitina
á Skákþingi UMFf ár hvert. Reglugerð
um keppnina var birt í 4. hefti Skin-
faxa 1968.
Jóhann Björnsson hefur unnið að
myndskurði um áratuga skeið, síðustu
15 árin á vinnustofu Ríkarðs Jónsson-
Jóhann Björnsson í vinnustofu sinni
ar. Nú er Jóhann með sjálfstæðan
rekstur á Skólavörðustíg 8, en þar er
einnig gullsmíðaverkstæði sonar hans
Hreins Jóhannssonar. Skinfaxi beindi
nokkrum spurningum til Jóhanns um
leið og hinn nýi verðlaunagripur var
skoðaður:
— Hefur þessi grein listiðnaðar ekki
verið stunduð hér lengi?
— Jú, myndskurður hefur fylgt
þjóðinni síðan land byggðist og er þá
sennilega elsta listgrein, sem hér er
stunduð. Það eru til nokkrar minjar
um myndskurð frá fyrri öldum, og
sumt af því er meðal dýrmætustu forn-
minja þjóðarinnar.
— Eru færri, sem nú skera í tré, en
áður var?
— Já þeim hefur fækkað mikið.
Fyrir nokkrum áratugum voru all-
margir tréskurðarmenn starfandi.
Núna eru þeir víst ekki nema tveir eða
þrír á öllu landinu, og enginn nemandi
í iðninni. Það má geta þess, að tré-
skurður var áður fyrr talsvert stund-
aður sem heimilisiðnaður. Mig minnir
að það hafi verið 1925, sem Geir Þorm-
ar ferðaðist um á vegum ungmenna-
félaganna og hélt námskeið í mynd-
skurði, og tók ég þátt í einu þeirra á
Akureyri. Ríkarður hafði líka nám-
skeið, m. a. í Hvítárbakkaskólanum.
— Hvers vegna fækkar þeim, sem
fást við þessa iðngrein?
18
SKINFAXI