Skinfaxi - 01.07.1969, Blaðsíða 26

vera orðnir geysimargir eftir sýninga-
fjölda og fréttum að dæma.
— Það mætti halda það, ef trúa
mætti blöðum og sjónvarpi. En þessi
fjölmiðlunartæki gera engan greinar-
mun á listamönnum með þroskaða
hæfileika og kunnáttu og tómstunda-
málurum, og rugla þannig dómgreind
fólksins í stað þess að leiðbeina því.
Það þykir jafnvel þeim mun meiri
fréttamatur sem sýnandinn er minna
lært náttúrubarn og helzt kynlegur
kvistur.
— Ertu andvígur tómstundamálur-
um?
— Nei. Það er mjög góð tómstunda-
iðja að föndra með liti, en frambærileg
kunnátta og sýningarhæfni fæst ekki
eftir nokkurra vikna kvöldnámskeið
eins og margir virðast álíta. Alls konar
loddarar rubba upp myndum og sýna á
nokkurra mánaða fresti, sumir vegna
þess að þeir eru að byggja. Þetta er ó-
fyrirgefanlegt. Sumir kunnáttumenn í
myndlist hafa leiðzt út í svonalagað.
Þeir geta haft það ágætt með því að
framleiða lélegar myndir, sem með
auglýsingaskrumi er hægt að láta fá-
fróðan almenning kaupa. En það verð-
ur engin sönn list úr því að framleiða
fyrir peningamarkað, — engin sönn
listsköpun nema hún komi frá hjart-
anu. Við þetta bætist að söludreifing
á myndlist er fyrir neðan allar hellur.
Hér er enginn málverkasali, sem ekki
tekur hvaða rusl sem er til sýningar og
sölu.
— Er ekki hægt að gera meira af
því að kynna myndlist úti um landið ?
— Að sjálfsögðu þyrfti að gera
meira af slíku, ef vel ætti að vera. Lista-
safn ríkisins hefur gersamlega brugðist
í þessu efni. f stað þess að nota félags-
heimilin um allt land til sýninga, eru
málverk Listasafnsins lokuð inni í
geymslum vegna skorts á sýningarrými
í höfuðborginni. Þetta ástand verður
svo til þess að mannsævi endist ekki
til að sjá þetta safn þjóðarinnar.
— Geta myndlistarmenn ekki tekið
sig saman um að koma á fót hreyfan-
legum sýningum?
— Auðvitað er það æskilegt, en
slíkt yrði mjög kostnaðarsamt og til
þess vantar samtök. Þau samtök mynd-
listarmanna, sem fyrir eru, eru lokaðir
hópar, sem ungir myndlistarmenn núna
hafa litla möguleika til að komast í.
— Hvers vegna eru bókaskreyting-
ar svo misgóðar sem raun ber vitni um.
Eru ,,loddarar“ þar að verki líka?
— Ekki svo mjög. En ef skreytinga-
maðurinn er ekki sjálfur ,,skáld“ eða
brot af skáldi og leggur ekkert til
verksins frá eigin brjósti, þá vantar
þann neista, sem getur gert skreyting-
una að listaverki. Hún getur verið óað-
finnanlegt handverk og fyrsta flokks
fagvinna en samt virkað dauflega og
jafnvel verið steindauð.
—• Hvað þá um nýju kápuna á Skin-
faxa?
—- Ég vona bara að hún lifi góðu og
fjörugu lífi.
26
SKINFAXI