Skinfaxi - 01.02.1971, Blaðsíða 20

SUND - 1 ALVÖRU
Hingað til hefi ég mest fjallað um
skokk í þessum þáttum mínum, auk
borðtennisins í síðustu tveim blöðum.
Nú vendi ég mínu kvæði í kross og
ræði nokkuð þá íþrótt, sem ég hefi ein-
hvers staðar lesið, að 90% landsmanna
hafi æft að meira eðá minna leyti um
ævina, en það er sundíþróttin. Ef marka
má úrslit Norrænu sundkeppnanna, þá
eru hlutfallslega fleiri hér á landi, sem
geta synt 200 m. en í öllum öðrum
löndum heims.
Eg hefi unnið nokkuð við kennslu
sunds í laugum Reykjavíkur, og því hefi
ég með eigin augum kynnzt því, að það
eru ótrúlega margir, sem iðka sund reglu-
lega. En af þessum mikla fjölda eru ekki
margir, sem fá allt j)að út úr veru sinni í
lauginni, sem jreir gætu. Astæðan er ein-
faldlega sú, að það er ekki nóg að dúlla
2—3 leiðir yfir laugina án jress að taka
nokkuð á, og halda svo á eftir að þeir
hafi nú aldeilis æft og séu í góðri líkam-
legri jijálfun eftir áralangt skvamp sitt
í lauginni.
Nei, mitt góða fólk. Sund, jafn gott og
]>að er fyrir heilsuna og jafn skemmti-
legt og ])að getur verið, gerir iðkendum
sínum ekki jafngott og til er ætlast, nema
sundmaðurinn taki á við æfingar sínar.
Taki svo á að hann verði móður, að
hjartslátturinn aukist og vöðvar þreytist.
20
SKINFAXI