Skinfaxi - 01.10.1979, Blaðsíða 13

að meta það en ég, að þetta var rétti tím-
inn, og það mun líka koma á daginn.
Hvar hófust þín afskipti af ungmenna-
félagshreyfingunni?
Það var í minni heimasveit í Ung-
mennafélagi Biskupstungna, en þá var ég
16 ára. Ég man vel eftir þessum fundi,
hann var ekki fjölmennur en mér var
tekið vel í félaginu, og fékk það verkefni
sem mér þótti afar vænt um, en það var
að taka sæti i nefnd sem ræða átti
sameiginlega skemmtiferð austur að
Heklu, með Umf. Hvöt í Grímsnesi. Þá
eru mér líka minnisstæð árleg iþróttamót
á milli þessara félaga, og síðar var Umf.
Laugdæla einnig með i því samstarfi. Það
var að Minni-Borg, sem ég keppti í fyrsta
skipti á íþróttamóti, í hástökki stökk ég
1.55 m, og náði þriðja sæti, Auk frjáls-
íþrótta var einnig keppt í glímu á þessum
mótum félaganna, sem voru einstök í
sinni röð, vegna þess að á þau kom fjöldi
áhorfenda sem fylgdist af áhuga með
íþróttakeppninni.
Árið 1948 fluttu svo foreldrar mínir
niður í Flóa, og tveimur árum síðar var
mér trúað fyrir formennsku í Umf. Vöku í
Villingaholtshreppi, en við bjuggum í
Syðri-Gróf þar í sveit.
Ég var svo formaður Vöku þar til ég
flutti að Selfossi, árið 1961: Þegar þangað
kom hafði Umf. Selfoss verið í nokkrum
öldudal um hríð og hjálpuðumst við að
því nokkrir áhugasamir ungmennafélagar
að endurreisa félagið, sem alla tíð síðan
hefur starfað vel, og oftast verið í forustu-
sveit á íþróttasviðinu innan HSK. í 9 ár
var ég svo i stjórn Skarphéðins, og starf-
aði sem ritari, fyrst með Sigurði Greips-
syni, og svo síðustu árin með Jóhannesi
Sigþmundssyni, Eggert Haukda! á Berg-
þórshvoli var öll árin samstarfsaðili í
stjórn HSK og gengndi hann starfi gjald-
kera.
Er ekki margs að minnast frá þessum
árum?
Auðvitað er margs að minnast frá
þessum tíma, bæði á íþróttasviðinu og því
félagslega, en slík upptalning yrði allt of
löng í svona viðtali. Mér er efst í huga
kynni min af því fjölmarga fólki sem með
mér hefur starfað, og sú fórn á tíma og
fjármunum sem þetta fólk hefur í té látið,
til þess að bæta mannlífið á viðkomandi
stöðum. Mikið oftar hefur okkur tekist að
koma áformuðum verkefnum í höfn, og
fáir hafa tekið okkur illa í öllu kvabbinu.
Og mín reynsla er sú, að vinni forystu-
mennirnir vel, stendur ekki á stuðningi
fólksins, en enginn skyldi búast við
þakklæti fyrirfram. Jafnvel þótt að
aðfinnslur og óvægin gagnrýni væru einu
þakkirnar, má forustan ekki leggja árar i
bát, ef hún trúir því að hún sé að gera rétt.
Hvenær hefjast svo bein tengsl þín við
UMFÍ?
Ég er kosinn í stjórn UMFÍ á
Sambandsþingi UMFÍ að Laugarvatni
1965, en áður hafði ég starfað nokkuð
sem varamaður í stjórn og setið talsvert
marga fundi.
Og svo ertu kosinn formaður 1969.
Hvernig lagðist formennskan í þig á þeim
tíma?
Formannskosningin að Laugum 1969,
verður mér sjálfsagt lengi minnisstæð, og
ekki get ég nú sagt það samvisku minnar
vegna, að hún hafi lagst beint vel í mig,
eftir allt umstangið sem því fylgdi. En það
var ekki í fyrsta skipti sem ég hafði fengið
slíka eldskírn, er ég tók við formennsku í
þessum félagsskap, og kannski hefur það
bara hvatt mann til þess að standa sig.
Það var býsna kaldhæðnislegt að á
Laugum forðum, þegar til formannskjörs
kom, þá snérust félagar mínir í HSK gegn
slíkum frama mér ti« handa, og sömuleiðis
ýmsir framámenn í forustusveit samtak-
SKINFAXI
13