Skinfaxi - 01.10.1979, Blaðsíða 16

I
Kornbóndinn og asninn
Kornbóndi nokkur og sonur hans voru
eitt sinn á leið til þorpsins til að selja asn-
ann sinn. Á leiðinni mættu þeir þrem
stúlkum. Stúlkurnar stönsuðu. Hafið þið
nokkurn tíma séð annað eins? hrópaði ein
þeirra, — þarna fara tveir bjánar gang-
andi, þótt þeir eigi asna sem þeir gætu
riðið á.
Þegar stúlkurnar voru komnar
framhjá, sagði kornbóndinn við son sinn,
að hann skuli setja sig á bak asnanum.
Sonurinn hlýddi og settist á bak en bónd-
inn gekk við hlið asnans. Næst komu þeir
að húsi. Fyrir utan húsið sátu þrír gamlir
menn í hróka samræðum.
Sjáið þið nú þetta, hrópaði einn mann-
anna, — er það ekki eins og ég hef alltaf
sagt. Þarna ferðast drengletingi ríðandi
meðan faðir hans má ganga á sínum
öldnu fótum. Það er engin virðing borin
fyrir ellinni. Þú ættir að snauta af baki
letidýrið þitt, og leyfa gamla manninum
að hvíla lúin bein.
Þegar þeir voru komnir framhjá, fór
drengurinn af baki og kornbóndinn settist
á bak asnanum.
Ekki höfðu þeir farið langan spöl er
þeir mættu þrem konum, sem komu gang-
andi með börnum sínum.
Skammast þú þín ekki gamla flón,
hrópaði ein þeirra til kornbóndans,
hvernig geturðu setið eins og letihrúga
meðan veslings drengurinn verður að
hlaupa við fót til að fylgja þér eftir.
Hinn viðfelldni kornbóndi varð leiður
við að heyra þessar ákærur, svo að um
leið og þeir voru komnir framhjá konun-
um, tók hann son sinn líka á bak asnans.
Rétt áður en þeir komu að þorpinu,
mættu þeir manni nokkrum.
Er þetta þinn eigin asni? spurði maður-
inn.
Já, svaraði kornbóndinn.
Þessu gæti enginn maður trúað, sagði
maðurinn frá þorpinu, ekki þegar maður
sér hvernig þú ferð með hann. Það væri
16
SKINFAXI