Skinfaxi - 01.10.1979, Blaðsíða 24
að ný, árla morguns, a.m.k. utan dyra.
Mál voru lögð fyrir þingið og vísað til
nefndar. Allt gekk nú fljótt og vel fyrir
sig, nefndir hófu störf, störfuðu stutt en
vel og hófu síðan að skila áliti. Umræður
urðu ekki miklar og afgreiðsla hröð.
Kosningar
Tillögur kjörnefndar voru allar sam-
þykktar mótþróalaust og skipað var í öll
ráð og að síðustu kosin ný stjórn fyrir
sambandið, að mestu óbreytt frá fyrra
ári. í aðalstjórn Hermann Níelsson, Dóra
Gunnarsdóttir, Helgi Halldórsson,
Jóhann Hansson og Björn Björgvinsson
en varastjórn Helgi* Arngrímsson, Þór-
hallur Jónasson og Pétur Eiðsson.
önnur mál
Að þessu sinni var fyrsti liður annara
mála tilkynning á vali íþróttamanns ársins
hjá UÍA og er þetta í fyrsta sinn sem slíkt
val fer fram. Það kom fáum á óvart að
þennan titil skyldi lyftingakappinn mikli
Skúli Óskarsson hreppa, þar sem árangur
hans hefur aldrei verið betri en á síðasta
ári og alltaf hefur Skúli keppt undir
merkjum sins heimasambands UIA. Skúli
gat ekki verið viðstaddur að þessu sinni en
Hermann Níelsson flutti kveðjur og þakk-
ir frá Skúla.
Fleiri viðurkenningar voru veittar undir
þessum lið og einnig í fyrsta sinn. Það
voru svonefnd starfsmerki UÍA veitt fyrir
ötult og fórnfúst starf í þágu UÍA, ekki
með því hugarfari að verið væri að þakka
viðkomandi fyrir fullt og allt heldur til
þess að hvetja til áframhaldandi starfs
eins og formaður komst að orði. Starfs-
merkið hlutu: Þorvaldur Jóhannsson,
Stefán Þorleifsson, Aðalsteinn Eiríksson
og Sigurður Pálsson.
Þinghaldi lauk síðan skömmu fyrir kl. 4
og varð handagangur í öskjunni hjá
sumum að komast á leikinn á Eskifirði en
þangað er aðeins nokkurra mínútna
akstur. Skinfaxi brá sér á staðinn svona til
að sjá austfirska knattspyrnu. Ekki*var
þessi leikur mikið fyrir augað enda mikið í
húfi fyrir bæði lið að því er Skinfaxa var
tjáð. Leiknum lyktaði markalaust, það
var kannski ekki sem verst því þá hafði
hvorugur tapað. Annars áttu Austramenn
afmæli og hefðu því átt skilið að vinna, en
Þrótturum þótti nóg að færa þeim blóm i
leikbyrjun, að leyfa þeim að vinna hefði
þótt of stór gjöf sagði einhver og hló.