Skinfaxi - 01.06.1986, Side 4

“Þurfum afreksfólk
Spjallað við
Pálma Jónsson alþingismann
Texti og myndir: Guðmundur Gíslason
Einn affremstu afreksmönnum USAH í frjálsum íþróttum í
geetnum árin, er Pálmi Jónsson aIþingismaður frá Akri.
Palmi setti mörg héraðsmet á sínum íþróttaferli, og var það
síðasta slegið ífyrra, en það var met hans í 1500 m. hlaupi
sem var 4:18, 3 mín. sett 1955. Pálmi var svo í svejt USAH
er vann 1000 m. boðhlaupið á Landsmóti UMFÍ á Þing-
völlum 1957. Til að fræðast nánar um íþróttaferil hans og
annað, heimsótti undirritaður hann að Akri fyrir skömmu.
Hvenær færðu fyrst úhuga á íþróttum?
- Eg fékk áhuga á íþróttum þegar ég
var á unglingsaldri, og lagði mig tölu-
vert fram við að fylgjast með þeim.
Segja má að ég hafi gert það nokkuð
alla stund síðan.
Var það eingöngu bundið við að
fylgjast með, ekki iðka þær sjálfur?
- Já í fyrstu. En svo slæddist ég til að
taka þátt í keppni á héraðsmóti, þá
nýorðinn tvítugur. Mér heppnaðist að
sigra í tveimur greinum, þrístökki og
400 m. hlaupi. Árangurinn var nú ekki
merkilegur, en þá áttum við ekki mjög
sterkt íþróttalið hér heima fyrir. Þetta
fór þó batnandi og á 6. áratugnum
áttum við allmarga liðtæka íþrótta-
menn, sem oft stóðu sig vel í keppni.
Svo hefur raunar verið oftast síðan.
Gekkstu þá snemma í ungmennafélag?
- Eg gekk í Umf. Hvöt á Biönduósi um
það leyti sem ég byrjaði að keppa um
1950 og starfaði ýmist með því eða
Umf. Húnum hér í sveitinni.
I hvaða greinum kepptirðu helst?
- Það var nær eingöngu í hlaupum og
stökkum, þó aldrei í stangarstökki.
Vafalaust hentuðu millivegalengdahlaup
mér best. Ég vann t.d. aldrei 100 m.
hlaup á héraðsmóti eða í héraðskeppni.
“Kepptum á túnum”
Hvernig var aðstaðan og aðbúnaðurinn?
- Hún var nú ekki góð. Við kepptum
mest á túnum, sem vom misjafnlega
slétt og misjafnlega föst undir fæti. Þá
var heldur ekki um að ræða jafn
reglubundnar og markvissar æfingar og
nú tíðkast. Við höfðum að vísu
stundum íþrótttikennara sem leiðbeindu
okkur stuttan tíma og sáu um fram-
kvæntd móta, en okkur sem áttum
heima í sveit þótti gott að geta æft í
tvær til þrjár vikur fyrir keppni, t.d.
landsmót. Að öðru leyti urðum við að
byggja á þeirri undirstöðu sem fengin
vttr við daglega hreyfingu og daglega
vinnu. Árangurinn varð auðvitað í
samræmi við þetta.
Þó sigraði t.d. Hörður Lárusson, nú
deildarstjóri í Menntamálaráðuneytinu í
100 m. hlaupi á Landsmóti UMFÍ á
Akureyri 1955, en hann hljóp best á
11,2 sek. og Guðlaug Steingrímsdóttir,
nú húsfreyja á Skriðulandi í Langadal,
var í fremstu röð á landinu á árunum í
kringum 1960, sum árin í 1. sæti á af-
rekaskrá í 100 m. hlaupi og langstökki.
Varstu lengi í iþróttum?
- Já, ég ntun hafa tekið þátt í keppni í
fullan áratug.
Eru einhver mót þér sérstaklega
minnisstæð ?
Þau eru nú minnisstæðari mótin
þegar við fórum saman í hóp til keppni,
t.d. á landsmót eða héraðskeppni.
Félagsskapurinn, samkenndin og
vináttan sem yfirleitt myndast í slíkum
ferðum er afar mikils virði og gleymist
ekki.
Eru einhverjir mótherjar þér
minnisstæðir?
- Því er nú erfitt að svara. Auðvitað eru
þeir minnisstæðir félagar mínir og
keppinautar hér heima fyrir.
Fjöimörgum öðrum man ég að sjálf-
sögðu vei eftir, t.d. hörðustu keppi-
nautum mínum á iokaspretti 1000 m.
boðiil. á landsmótinu á Þingvölium,
þeiin Ólafi Unnsteinssyni HSK og
Rafni Sigurðssyni UIA.
livenær byrjarðu svo að starfa að
félagsmálum?
Það hófst í ungmennafélögunum,
eins og hjá mörgum öðrum. Ég var um
Skinfcixi 3. tbl. 1986