Skinfaxi - 01.12.1990, Blaðsíða 16

G R E I N
Gamlir þjóðlegir leikir og íþróttir
Þorsteinn Einarsson skrifar
Stjórn Glímusambands Islands féllst í
ársbyrjun 1990 á að senda glímumenn
til BretagneíFrakklandi íþeim tilgangi
að læra og keppa í keltneskum
fangbrögðum og skyldu þeir geta sýnt
gamla leiki íslenska.
Mér hafði verið boðið að sækja
námsstefnu á sömu slóðum og taka þátt
í fræðslu og umræðum um þjóðlega
leiki og íþróttir, svo ég, að beiðni stjórnar
GLÍ, tók að mér að velja leiki og æfa þá
með glímumönnunum. Ahugi þeirra á
leikjum leysti vandann. Við sýndum á
leikjahátíð á páskadag í suddaregni og
kalsa. Sýningin fór fram á tveim
samliggjandi íþróttasvæðum og við
þau. Margskonar leikir voru sýndir,
keppt var í þeim sunium og í flestum
fengu mótsgestir að taka þátt.
Ég hygg að rúmlega 10 þúsund manns
hafi verið að fylgjast með. Ég furðaði
mig á gleði fólksins og virkri þátttöku
þess. Piltarnir íslensku lögðu sig vel
fram í að sýna leikina, hryggspennu,
axlatök, lausatök og glímu með
buxnatökum og að lokunt með beltum.
Eitt blaða á skaganum, sem lýsti
leikjahátíðinni, nefndi sýningu
glímumannanna íslensku „super show”.
Þeim var oft klappað lof í lófa.
Hvort formaður UMFI, Pálmi Gíslason,
hafði heyrt um Bretagne-sýninguna veit
ég ekki, en í því spurði Itann tnig hvort
ég vildi ekki taka að mér sýningu á
gömlum leikjum á Landsmótinu sem
stóð fyrir dyrunt. Ég hafði ekki fyrr
lofaðframkvæmdum,erégkveiðþeirra.
Með aðstoð glímumanna úr Arnessýsl u,
undir stjórn Kjartans Lárussonar og
fimleikamannanna Jónasar
Tryggvasonar fimleikastjóra og félaga
hans, tókst sýningin, þótt á skylli
gjörningaveður. Henni var sjónvarpað
af þolgóðum upptökumönnum.
Sýningin vakti meiri athygli en ég hafði
búist við. Þykir rétt að skýra atriði
hennar og samtímis hvetja
ungmennafélaga til þess að grípa til
sýninga á þessum gömlu og jafnvel
fornu íþróttum. Til slíks skal vanda, því
efnið er menningararfur. Formanni
UMFI skal þakkað að hann kom á
sýningu fornra leikja og íþrótta á 20.
Landsmóti UMFI og ritstjóra Skinfaxa
skal þakkaður skilningur á að kynna
leiki og íþróttir löngu horfinna
æskuhópa.
Hér á síðum Skinfaxa verða atriði
þessaratveggjasýningakynnt. Afnógu
er að taka og hægt væri að efna til
ntargra sýninga. Gæta skal þess að
aldrei verði hlé á sýningunni. Hafa má
í gangi tvo og jafnvel þrjá leiki í einu.
Enginn skyldi ætla að taka mætti til við
sýningu fornra leikja án þess að æfa sig
á þeim. Góðir fimleikamenn hafa þurft
að æfa suma rækilega svo að þeir hefðu
á þeim góð tök. Reynsla mín er sú af
æfingum fyrir þessar tvær sýningar og
af þeim sjálfum að íþróttamennirnir
höfðu gaman af og áhorfendur skemmtu
sér vel. Það sem á vantaði var að
almenningur mætti sjálfur leika sér.

t—0
Jl\ /U
JX a'
1. Smalasporið
Fótum og örmum sveiflað fram og aftur,
meðan iðkandinn stendur í söntu
sporum, engar verulegar hnélyftur.
2. Slá sig til hita á vestmanneysku
Iðkendur standa uppréttir andspænis
hvor öðrum:
1) Slá á lær sér flötum lófum.
2) Slá saman lófum hægri handa.
3) Lófum blakað á upphandleggi
krosslagðra arma eða á brjóst.
4) Slá saman lófum vinstri handa.
5) Blakað á upphandleggi eða á brjóst.
6) Slá saman lófum í kross, vinstri á
hægri og hægri á vinstri.
7) Slá á lær sér flötum lófum. Liðir 2 -
7) endurteknir svo oft sent verða vili.
Ath.: Æfingin gerðerfiðari en meiratil
upphitunar með því að taka um leið
smalaspor.
16
Skinfaxi