Skinfaxi - 01.12.1990, Blaðsíða 23

VIÐTAL
Stundar þú íþróttir?
„Já, ég geng, fer í sund og spila
badminton tvisvar í viku. Ég er e.t.v.
það sent kallað er almenningsíþrótta-
maður. A hverjum degi geng ég til og
frá vinnu. Fólk hélt fyrst að ég mætti
aldrei á skrifstofuna af því það sá aldrei
bflinn minn fyrir utan. A kvöldin förum
við hjónin oft út að ganga og meðan ég
er að sy nda þá finnst mér ég gleyma öl 1 u
öðru og ég finn að íþróttaiðkun gerir
mér gott.
En ef áfengi, reykingar og eiturefni
fylgja keppnisíþróttum, þá vil ég ekkert
af þeim vita, eins og ég hef gaman af því
að horfa á þær. Ég vona að fólk noti
ekki sigra í íþróttakeppni sem tilefni til
þess að drekka áfengi. Ég tel þá
samþykkt sem UMFI gerði á sambands-
ráðsfundi sínum nú í nóvember mjög
mikils virði. (Fundurinn fagnaði þeim
árangri sem náðst hefur í að útrýma
áfengi og tóbaki úr keppnisferðurm og
hvatti ungmenna- og íþróttafélög,
þjálfara og fararstjóra til að sjá til þess,
eins og hingað til, að áfengi og önnur
vímuefni væru ekki höfð um hönd,
jafnvel þó allri keppni væri lokið.
Innskot Skinfaxi.)
Ég starfaði mikið í Ungmennafélagi
Keflavíkur, spilaði handbolta, og
stofnaði handboltadeild innan félagsins
og var liðsstjóri liðsins. Við áttum oft í
erfiðleikum með FH og Hauka, en við
unnum þá samt. Ég var aldrei mikill
75 ára
Ungmennafélagið Egill rauði erfremur
lítið félag í Norðfirði. Það hefur verið í
nokkurri lægð undanfarin ár, en hefur
nú verið endurreist. I búar í Norðfjarðar-
hreppi eru nú 85, en félagar í Agli rauða
eru 83. Kynslóðaskipti hafa orðið í
sveitinni og með þeim hefur þörfin fyrir
félagið vaxið að nýju.
Laugardaginn 24. nóvember s.l. var
haldið upp á 75 ára afmæli félagsins að
Kirkjumel, að viðstöddu fjölmenni.
markaskorari, en var mjög góður í
vörninni segir Olafur og hlær. Hann
bætir svo við: Ég hefði verið ágætur í
dag þegar skipt er út af og ég fengi bara
að spila í vörninni. Þegar ég skilaði af
mérvarhandboltadeildinrfkastadeildin
í ungmennafélaginu. Við stóðum fyrir
fjáröflun með því að halda fjörug böll í
Ungó. Ég fékk Helga bróður (Helga
Skúlason leikara) til þess að spila á
píanó, hann fékk svo mann til þess að
spila á trommur og svo uppgötvaði hann
stúlku sem gat sungið og þannig varð til
hljómsveit sem spilaði fyrir fjölda
manns. Það var töluvert líf á þessunt
tíma og inikill kraftur í
ungmennafélaginu. Nú er fótbolti mín
uppáhalds íþrótt til þess að horfa á.”
Getur biskup hugsaö sér samstarf
kirkjunnar og
ungmennafélagshreyfingarinnar?
„Já ég gæti mjög gjarnan hugsað mér
það, t.d. í sambandi við barnavemd og
ræktun unglinganna. Ég vildi gjarnan
að kirkjan fengi að leggja sitt fram
þegar UMFI heldur mót og ráðstefnur.
I gamla daga þótti það sjálfsagður hlutur
að presturinn kæmi og messaði. Til eru
þau félög sent byrja íþróttavertíð sína á
messuhaldi og má þar nefna íþrótta-
félagið Val í Reykjavík, þeir eru núna
að byggja kapellu.”
afmæli Egils
Boðið varuppáleiklist, söng, upplestur
og dans auk kaffiveitinga. Yngstu
félagarnir tóku virkan þátt í hátíðinni
sem var hin skemmtilegasta.
I tilefni af afmælinu flutti Stefanía
Gísladóttir í Seldal Ijóð um félagið.
Egill rauði.
Það er þér einum lagið að andast án
greftrunar.
Hefur þú einhver heilræði til
fólksins í landinu fyrir jólin 1990,
sem nú eru aö ganga í garö?
„Eitt af því ánægjulegasta við komu
jólanna er að fólk flykkist til kirkju á
aðvenlunni. Eins og við vitum þá eru
fjórir sunnudagar í aðventunni og svo
koma jólin. Þegar ég hóf prestskap í
Reykjavík þá var það svo að eftir því
sem jólin nálguðust þá fækkaði í
kirkjunni, þó svo að á aðfangadag
fylltust allar kirkjur. Núna hafa þessir
fjórir sunnudagar í aðventunni verið
mest sóttu kirkjulegu sunnudagarnir á
öllu árinu. Fólkið áttar sig á því að það
er gott að koma í kirkjuna fyrir jólin.
Það sem maður þráir að sjá um hver jól
er fjölskyldan öll saman, samstaða
hennarþarsempabbi,mammaog bömin
sitja saman og syngja jólasöngva.
Uthýsið ekki hinu sanna í jólunum, eins
og gert var við Maríu og Jósef, þau
fengu ekki að koma inn af því það var
fullt. Fyllið ekki undirbúningstfma
jólanna og jólin sjálf af einhverju sem
er ekki þess virði að fylla heimilið og
hjarta sitt af, notið það sem er gott.
Hugsið um það að jólin eru trúarhátíð
fjölskyldunnar, trúeining fjöl-
skyldunnar.”
rauða
A 75. aldursári skýtur þú aftur upp
kollinum og býður upp í dans.
Dálítið óviss á sporinu. en það gerir
ekkert.
Við fylgjum þér óhrædd eftir, og áður
en yfir lýkur, skynjum við að þú nærist
betur á hugmyndaauðgi, en taktfestu.
Með það í huga dönsum við áfram að
okkar hætti.
S.Þ.
Skinfaxi
23