Skinfaxi - 01.10.1995, Page 26

þegar ég flyt heim frá Noregi. ívar Webster var hérna þegar ég
kom og körfuboltaáhuginn var mjög mikill. Það má eiginlega
segja að það hafi verið gullár körfuboltans hér i Borgarnesi. Á
þessum tíma æfði ég hins vegar sund, handbolta, frjálsar,
knattspyrnu og körfu svo það hafði kannski ekki beint áhrif á að
ég valdi körfuna.
Nú er karfan orðin ein vinsælasta íþróttin á landinu, er
ekki gaman að hafa verið þátttakandi í þessum breytingum?
Tómas: Það er allt annað að spila núna en þegar ég kom inn í
deildina fyrir rúmum tíu árum. í kringum 1980 var körfuboltinn
mjög vinsæll og lið eins og Valur og KR fylltu Laugardals-
höllina. Þegar KKI bannaði svo útlenda leikmenn minnkaði
áhuginn á deildinni og fólk hætti að koma á leiki í nokkur ár.
Körfuboltinn týndist eiginlega á þessum árum en í dag er þetta
orðið allt annað og áhuginn
enn meiri en hann var.
Leikfyrirkomulagið er líka
miklu skemmtilegra núna
þegar liðin leika tvo leiki á
viku sem eru 32 leikir á ári
en fyrir nokkrum árum léku
liðin aðeins 16 leiki allt
tímabilið og stundum liðu
kannski tvær, þrjár vikur á
milli leikja. Fyrirkomulag í
dag er miklu skemmtilegra
þótt að sumum finnist þetta
vera á mörkunum að vera of
mikið.
Nú virðist sem mesta
hefðin sé enn fyrir körfu-
boltanum á Suður-
nesjunum og liðin þaðan
eru svo til ósigrandi. Á
DHL-deildin eftir að verða
jafnari á næstu árum eða
koma þessi lið til með að
halda sínu?
Tómas: Þau virðast vera á
toppnum ennþá en ég held
að þetta sé samt að jafnast og
ef þú lítur á árangur þeirra í
deildinni í ár þá hafa þau nú
þegar tapað fleiri leikjum en
þau hafa gert undanfarin
tímabil. Það er mesta upp-
byggingin á Suðurnesjunum
og þau hafa enn í dag
sterkustu yngri flokkana, þar
að leiðandi lítur framtíðin vel
út hjá þeim.
Er Tómas tapsár eftir leiki?
Anna: Nei, það eru alltaf vonbrigði en hann er yfirleitt mjög
fljótur að ná sér.
Tómas: Eg er farinn að læra það að það þýðir ekki að tryllast of
mikið úr fögnuði þegar maður vinnur og svo fara í nokkra daga
fýlu þegar maður tapar. Ég reyni að jafna geðsveiflurnar eftir
leiki og ég held að það sé nauðsynlegt ef einhver á að búa með
manni.
Anna: Hann hefur lagast mikið með aldrinum.
Nú segja margir að vinsældir NBA á íslandi hafi átt stærsta
þáttinn í auknum vinsældum DHL-deildarinnar, ertu
sammála þessu?
Tómas: Islenski körfuboltinn er miklu skemmtilegri í dag en
hann var á þessu tímabili sem ég talaði um áðan þegar engir
útlendingar voru leyfðir í deildinni. NBA hefur kannski gert
meira í því að rífa upp áhuga almennings á körfubolta og
auðvitað hefur DHL-deildin hagnast af því. NBA-deildin hefur
líka skilað fleiri krökkum á körfuboltaæfingar og það kemur til
með að styrkja deildina hér á landi í framtíðinni. Ég held hins
vegar að þeir íslensku leikmenn sem eru að spila séu ekkert betri
en þeir sem voru hér fyrir nokkrum árum - alla vega er árangur
landsliðsins ekkert betri en hann var fyrir nokkrum árum.
Landsliðið náði toppnum árið 1986 en eftir það hefur
árangurinn frekar verið niður á við ef eitthvað er. Æsingurinn í
kringum deildina hefur vakið meiri athygli á henni og kannski
kemur það til með að skila sér í betri leikmönnum í framtíðinni
en í dag er geta leikmanna svipuð og s.l. ár.
Nú þegar þú nefnir landsliðið finnst mér rétt að fá álit þitt
á ráðningu Jóns Kr. sem landsliðsþjálfara?
Tómas: Ég var nú reyndar að vona að það yrði skipt alveg um
gír og fenginn erlendur þjálfari fyrir landsliðið og þá helst frá
Evrópu. Þessi lið sem við
erum að berjast við eru frá
Evrópu og það hefði verið
gott að fá þjálfara þaðan með
miklu reynslu og einhverjar
nýjungar í íslensku körfuna.
En af því að það var valinn
íslendingur er ég sáttur við
val Körfuknattleikssam-
bandsins.
Nú er oft talað um að það
vanti tilfinnalega stóra
stráka í íslenskan körfu-
bolta - telur þú að það sé
ástæða þess að landsliðið
standi sig ekki betur?
Tóinas: Meðan að ekki eru
til stórir leikmenn þá þýðir
ekkert að tala um það. Við
verðum bara að skoða þá
leikmenn sem við höfum og
stilla upp liði samkvæmt því.
Mér finnst það oft verða
landsliðinu að falli að allt
agaleysi vantar. Við erum að
ná ágætisköflum á móti
sterkum liðum en það er
yfirleitt út af einstaklings-
framtaki. Ef sá leikmaður
kólnar hins vegar dettur
botninn oft úr liðinu og allt
hrynur.
Anna: Ég held líka að
líkamlega séð séu íslenskir
leikmenn ekki eins vel á sig
komnir og ekki nægilega
sterkir, þetta má bæta. Við
spilum oft leiki á móti liðum sem eru ekki með stærri leikmenn
en við en líkamlega eru leikmennirnir miklu sterkari og vinna
útaf því. Við sáum þetta kannski best þegar við fórum út til
Ungverjalands en þar er spilaður miklu harðari körfubolti.
Voru þið bæði að spila úti í Ungverjalandi?
Tómas: Við spiluðum bæði þarna í tvö ár.
Hvernig var körfuboltinn þar?
Tómas: Þeir eru kannski einu þrepi hærra en við en miðað við
fólksfjölda eru þeir ekki að ná mikið betri úrslitum en við erum
að gera. Þeir eiga miklu meiri möguleika þar sem þeir hafa
breiddina og hæðina til að komast á toppinn. Aðal munurinn er
auðvitað sá að þeir eru atvinnumenn og æfa tvisvar á dag og það
að geta einblínt á íþróttina gerir það miklu auðveldara að stunda
hana.
Anna: Kvennakarfan er aftur á móti miklu sterkari en hún er
hérna á Islandi. Þegar ég var að spila þarna var ungverska
kvennalandsliðið með því sterkasta í Evrópu. Þar var miklu
meiri breidd og ótal deildir og þrátt fyrir að ég hafi verið fyrirliði
„I körfunni eru alltof
margir þjálfarar sem
standa á hliðarlínunni og
skamma krakkana.“
26 SKINFAXI