Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1941, Blaðsíða 15

fulla ástæðu til að vera tortryggnir gagnvart
Þjóðverjum og því er sjálfsagt að vopna skip-
in, sem sigla þurfa yfir hafið. Ég er alveg viss
um að sjómenn vorir muni ekki nota vopnin
nema í nauðvörn.
Ég vil eindregið að sjómannastéttin geri þá
kröfu til réttra hlutaðeigenda að þeir fái á
skip sín vopn og önnur þau tæki, er gæti hald-
ið stríðsaðiljum, er á skip þeirra ráðast, sem
lengst frá þeim. Á ég þar við skip er sigla á
milli landa.
Vegna fákunnáttu minnar á þessu sviði get
ég ekki bent á, hvaða vopn eða tæki bezt
henta til að ná þessu marki. Verður sjálf-
sagt að leita til kunnáttumanna um það.
Annað atriði er mig langar að minnast á
beini ég helzt til skipstjóra og útgerðar-
nianna.
En það er, að láta það ekki bregðast, að
minnst tvö skip séu látin fylgjast að yfir haf-
ið. I því er fólgin ótrúlega mikil trygging og
mikil fróun fyrir aðstandendur sem í landi
eru, því fátt segir af einum. Það eru mjög
miklar líkur fyrir að bæði skipin yrðu ekki
skotin í kaf í einu. En það hefði það í för með
sér, að miklu meiri líkur væru fyrir sltjótri
björgun, svo menn þyrftu ekki að hrekjast
lengi í bátum eða flekum og þola þær hörm-
ungar er því er samfara. Það er mín fasta trú
að t. d. tveir vopnaðir togarar gætu talsvert
varist kafbát hvað þá heldur flugvélum.
Ég veit að aðalörðugleikarnir á því, að
láta skipin fylgjast að eru þessir:
1. Að það geti tekiö mislangan tíma að fiska
í þau.
2. Að það sé óheppilegt, allra helzt á þess-
um tíma, þegar lítið er af mönnum í Englandi
til að landa af skipunum, að láta 2—3 skip
koma á sama degi til hafnar.
Bæði þessi atriði eru fjárhagsatriði, sem
mér skilst að hægt væri að koma svo fyrir að
ekki þyrfti að verða svo mikið fjárhagslegt
tap af, sem menn almennt ímynda sér, t. d.
gseti ekki það skipið, er betur gengur að fiska,
fiskað fyrir hitt skipið einn eða tvo daga og
M.b. Pálmi frá Siglufirði ferst
Vélbáturinn Pálmi S.I. 66 er var 10 smál.,
fór í róður frá Siglufirði 28. sept. Var veður
hið bezta. Ekkert spurðist til bátsins, fyr en
lík eins skipverja fannst á reki í björgunar-
belti tveim dögum síðar.
Eigandi „Pálma“ var Jóhann Stefánsson og
voru þessir menn á bátnum:
Júlíus Einarsson, formaður, kvæntur og átti
3 börn.
lö
hlutaðeigendur komið sér saman um skiptin.
Eins má segja um söluna. Veit nokkur
hvaða daga er bezt að selja í Englandi. Ráða
þar ekki um ýmsar aðstæður, sem menn vita
almennt ekki um, allra helzt á þessum tím-
um. Ég veit að ég og fleiri munu ætla það.
Ég vona því, og beini þeirri trú minni allra
helzt til fyrrverandi starfsbræðra minna —
skipstjóranna — að þeir taki þetta alvarlega
til athugunar og sigli ekki einskipa á milli
landa, eins og því miður hefir átt sér stað
síðan siglingar hófust aftur.
Að síðustu munum það öll, að alndið sern
við byggjum er eyland, yzt við norðurheim-
skautsbaug. Sem að líkum lætur geta land-
afurðir okkar ekki fullnægt þörfum lands-
manna, þó að um stuttan tíma væri að ræða
hvað þá lengri, þessvegna komumst við aldrei
hjá að nota þau auðæfi, sem í sjónum eru, til
framdráttar fyrir landsmenn.
Að treysta á náð annara um öflun og fiutn-
inga nauðsynja okkar, þekkjum við öll af sög-
unni, frá fyrri tímum og jafnvel frá nútíman-
um. Brezk-íslenzka viðskiptasamninginn ög ef
til vill fleira, sem verið er að sjóða saman.
Við viljum þessvegna, sem allra mest losast
við þá náð, er því fylgir, því við vitum, að
þá yrði ekki langt að bíða að þröngt yrði
fyrir dyrum hjá allflestum. Ég vil taka það
fram, líka hjá þeim er stunda landbúnað. —
Heldur viljum við treysta á sjómennina. Ef-
ast ég ekki um að þeir muni reynast okkur
eins vel hér eftir og hingað til, og muni ekk-
ert láta aftra sér frá skyldustörfum sínum, ef
þjóðarnauðsyn kallar.
En þess ætlast þeir til, og eiga fulla kröfu
á, að þeir fái að njóta sannmælis, en séu ekki
bornir sökum, er þeir hafa ekki unnið til, eins
og sýnt hefir verið fram á að undanförnu í
blaði þessu, að hafi átt sér stað. Sömuleiðis
vonast þeir til að þjóðfélagið og einstakir
borgarar þess, geri allt til að létta undir með
störfum þeirra og veita þeim það öryggi, er
það getur frekast í té látið.
Þorgr. Sveinsson.
Júlíus Sigurðsson, kvæntur og átti börn.
Kristján Hallgrímsson, giftur og átti 3 börn.
Snorri Sigurðsson (Björgólfssonar), kvænt-
ur cg átti 1 barn.
Jóhann Viggósson, unglingur, ókvæntur.
Var það lik hans, er fannst.
,,Pálmi“ var nýuppgerður og hafði þá verið
lengdur. Er þeim getum leitt að hvarfi báts-
ins, að leki hafi komið að honum eða vélar-
sprenging orðið, en ólíklegt er talið, að veður
hafi grandað honum,
VÍKINaVR