Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1941, Blaðsíða 22

og drengilegu starfi, hans mun ávalt minnst
meðal þeirra sjómanna er þektu hann, sem
hins bezta drengs.
Ásgeir Sigurðsson.
Þorgrímur Sveinsson var meðlimur skip-
stjóra- og stýrimannafélagsins ,,Kári“ í Hafn-
arfirði frá stofnun þess, og mun hann hafa
verið einn aðalhvatamaður að stofnun þess.
H-ann var i stjórn félagsins, þar til hann
fluttist til Reykjavíkur árið 1937, að tveim ár-
um undanskildum, eða 15 ár alls.
Þorgrímur var einn af rnestu áhugamönnum
félagsins um öll þau mál sem félagið hefir
beitt sér fyrir, og þó að hann flytti búferlum
úr Haf'narfirði starfaði hann með sama áhuga
fyrir málefnum þess og sótti oftast fundi, hann
var fulltrúi félagsins á þingum Farmanna- og
fiskimannasambands íslands.
Um leið og skipstjóra- og stýrimannafélag-
ið ,,Kári“ vottar aðstandendum Þorgríms
Sveinssonar dýpstu samúð sína, færir það hon-
um alúðar þakkir fyrir vel unnin störf í þágu
íélgasins á umliðnum 20 árum.
Jón Halldórsson (formaður).
Sveinbjörn
Ársælsson
loftskeytamaður.
Minning.
Hvert smáatvik lífsins er skref í áttina til
dauðans. Og ekkert er í rauninni eðlilegra en
dauðinn. Þó er það jafnan svo, að hann veld-
ur undrun og manni bregður í brún, í hvert
skifti þegar dauðinn heggur skarð 1 vinahóp-
inn. Og þegar um úrvalsvini er að ræða, skilur
hann eftir annarlega angurværð og sárbeittan
söknuð.
Ég finn hvöt hjá mér til þess að minnast fall-
ins fjelaga og skólabróðurs af því að hann var
gott dæmi um djarfan og góðan þegn. Þessi
maður er Sveinbjörn Ársælsson, loftskeytam.,
sem fórst með e.s. Heklu, þegar kafbátur
grandaði henni 29. júní s.l. sumar.
Af þeim sex sem tóku loftskeytapróf sam-
an 1934, er Sveinbjörn hinn þriðji, sem í valinn
fellur á tæpu einu ári. Hinir voru: Ingimar
Sölvason, er fórst með b.v. Braga s.l. haust og
Gísli J. Jónsson, er lézt á sóttarsæng 8. apríl
s.l. Sveinbjörn sál. var fæddur 5. okt. 1915 í
Sandgerði, sonur hjónanna Jónu Einarsdótt-
ur og Ársæls Þorsteinssonar, skipstj. og eru
þau kunn að atorku og dugnaði.
Sveinbjörn heitinn var öll sín starfsár sjó-
maður var hann fyrst í æsku ýmist aðstoðar-
matsveinn eða háseti, bæði á skipum Eim-
skipafélags Islands, togurum og vélbátum.
Iíann tók loftskeytapróf árið 1934, en réðist
loftsk.m. á e.s. Heklu árið 1937 í apríl. Var
hann á því skipi æ síðan unz hann fluttist
þangað við dauða sinn, sem vér trúum að sé
önnur tilvera og betri.
Þar sem Sveinbj. sál. starfaði, aflaði hann
sér hvarvetna virðingar og vinsælda sakir
valinnar framkomu, látleysis og karlmann-
legs léttlyndis. Hann var prýðilegur lofsk.m.
og naut álits sem slíkur, enda fullur af starfs-
gleði og miklum áhuga. En það sem aðallega
einkenndi hann, voru hinir annars of fátíðu
hæfileikar, kjarkur, drenglyndi og trygglyndi,
og einmitt allir í ríkum mæli. ísland á að baki
að sjá mætum þegni þar sem Sveinbj. var.
Hann var íslenzkur maður í húð og hár,
einn af þeim, sem ekki eru ginkeyptir fyr-
ir þeim útlenda hégóma, sem — sérstak-
lega nú — er alls staðar á boðstólum hér, fyrir
þá, sem hafa vilja.
Af svo ungum manni, sem Sveinbj. var, hafði
hann óvenjulega glöggan skilning á lífinu, og
oft kom hann auga á þær hliðar þess, sem
mörgum öðrum sést yfir, enda var hann víð-
förull og athyglisgáfan í bezta lagi.
Bezt lýsir það þó Sveinbirni, að hann var
einmitt sá félagi, sem maður óskaði helzt að
hafa sér við hlið í þrengingum lífsins og þeg-
ar andófið er þyngzt — og einnig sá, er maður
kysi frekast að skála við á stundum gleðinnar
og gáskans og samfagnast með. Hann beit á
jaxlinn er blés í móti — og hinsvegar — gekk
hægt um gleðinnar dyr.
Góði vinur! Ég ber þér beztu þakkir fyrir
mörgu stundirnar, sem við dvöldumst og lék-
um saman. Vert þú sæll, kjarkmikli og góði
drengur. Þín mun minnst.
K.
Tveir ferðamenn höfðu numið staoar á sveita-
knæpu til þess að fá sér hressingu. Er því var lokið,
kvöddu þeir vini sína og óku af stað heimleiðis um
60 km. veg. Eftir nokkra stund segir annar:
„Nú erum við f-farnir að nálgast bæinn“.
„Hvað hefirðu til marks um það“, segir hinn.
„Það eru alltaf fleiri og fleiri að rekast á okkur“.
VÍKINGUR
22