Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1941, Blaðsíða 27

þessarar þjóðar virðist því vera sú, að allir
Islendingar eru tryggðir gegn þeirri geigvæn-
legu hættu að verða gerðir að réttum og slétt-
um þrælum í ríki nazismans. Okkar hlutskifti,
vegna verndar Bandaríkjanna, ætti því að
verða frelsi í framtíðinni, en ekki þrældómur.
Þetta gildir þó því aðeins, að Bandaríkin verði
ekki gersigruð í stríði við nazistaríkið, en á því
eru litlar líkur, eins og sakir standa, sem bet-
ur fer.
Eins og allir vita, þá hefir sambúðin við
Bandaríkjaliðið, því miður, alls ekki verið á-
rekstralaus, eða sem ákjósanlegust í alla staði,
því þeir atburðir hafa gerst, sem hæglega gætu
fyllt hugi allra Islendinga með hatri og fyrir-
litningu til þessara manna ef köld og róleg
skynsemin væri ekki látin ráða. Við megum
sem sé ekki missa sjónar á því mikilvæga at-
riði, að hér voru aðeins fáir einstaklingar að
verki, en ekki allt ameríska setuliðið, hvað þá
öll ameríska þjóðin. Ofbeldisverkið, sem fjór-
menningar frömdu hér í nágrenni Reykjavík-
ur, hlýtur í raun og veru að særa siðferðistil-
finningu hvers einasta íslendings djúpu sári,
sem illt á með að gróa, en við getum þó hugg-
að okkur við það, að verknaðurinn var engu
síður illa þokkaður meðal hinna amerísku setu-
liðsmanna, og hvergi í heiminum nýtur hið
veikara kyn meira frelsis og réttinda en ein-
mitt í Ameríku setja Ameríkumenn metnað
sinn í það að bera konuna á höndum sér og
gera veg hennar sem mestan í hvívetna.
Stingur þetta mjög í stúf við hugsunarhátt Ev-
rópumannsins, sem verður steini lostinn þeg-
ar hann stendur andspænis þessu fyrirbrigði í
fyrsta sinn. Þarf þó engann að undra á þessu,
því Evrópumenn hafa vanist þeirri hugsun frá
ómunatíð að konan væri óæðri vera, sem halda
bæri niðri eftir megni.
Almenningur í Bandaríkjunum hefir löngum
verið þekktur að því, að missa alla þolinmæði
þegar ofbeldisverk eru framin í sambandi við
konur. Hefir það þá stundum skeð, að söku-
dólgar af samskonar sauðahúsi og fjórmenn-
ingarnir úr nágrenni Reykjavíkur hafa hlotið
makleg málagjöld frá hendi almennings, án
þess að beðið væri eftir aðgerðum löglegra ýÞ
irvalda.
Islendingar geta því verið vissir um það, að
ameríska þjóðin fordæmir harðlega og refsar
harðlega hverju því ódæðis- eða ofbeldis-
verki,, sem einstakir hermenn hafa framið
eða kunna að fremja á friðsömum borgurum.
Má líka fyllilega vænta þess, að slíkt endur-
taki sig ekki oftar.
Af þessum ástæðum ættu Islendingar að
fara varlega í dómum sínum um Ameríku-
menn, þótt þetta hafi komið fyrir og forðast að
sýna þeim nokkurn fjandskap eða áreitur.
Gott og vinsamlegt samkomulag við þessa út-
verði hinnar miklu Ameríkuþjóðar er áreið-
anlega heillavænlegast fyrir okkur Islend-
inga.
Enginn íslendingur, hversu stoltur sem hann
kann að vera af uppruna sínum eða menningu,
þarf að hika við að sýna Ameríkumanni fulla
vinsemd og kurteisi, því Bandaríki Norður-
Ameríku, heimkynni setuliðsins á Islandi, er
öruggasta en síðasta virki einstaklingsfrelsis-
ins í heiminum, ef nazismanum tekst að flæða
yfir alla Evrópu.
Látum okkur vona, að þetta öfluga virki
í vestrinu, fái staðist hinar himingnæfandi
öldur ófreísis og kúgunar, sem flætt hafa yfir
hvert menningarlandið á fætur öðru, og sem
skolað hafa í burt með sér flestum þeim verð-
mætum, sem gefa lífinu gildi. Látum okkur
vona, að nærvera hins ameríska setuliðs verði
þess megnug, að halda hörmungum stríðsins í
hæfilegri fjarlægð frá ströndum okkar, en
meðan skálmöldin geysar og ekki hefir feng-
ist úr því skorið, hvort hnefarétturinn skuli
ráða úrslitum mála, skulum við Islendingar
kappkosta að móta framkomu okkar í garð
þeirra manna, sem við höfum beðið um vernd,
sem mest að hætti hvítra manna, en forðast þó
allan undirlægjuhátt, fyrirlitlegar sníkjur og
Quislingastarfsemi.
Grímur Þorkelsson.
Drekktu minna, en andaðu að þér meiru af hreinu
lofti.
Borðaðu minna; tyggðu betur.
Klæddu þig minna, en baðaðu þig oftar.
ergðu þig minna, en starfaðu meira.
★
Þegar ofdi'ykkjumaðurinn situr í drykkjustof-
unni, þá leggur hann þar inn:
1. Peningana sína og tapar þeim.
2. Tíma sinn, og tapar honum.
3. Sjálfstjórn sína, og tapar henni.
4. Heimilisánægjuna, og tapar henni.
5. Farsæld konu sinnar og barna, og tapar henni.
'Ekki er þessi viðskiptastaður góður, þar sem alls
staðar er tap, en aldrei vinningur.
★
Menn segja að tíminn sé ágætur kennari, en sá
lóstur fylgir honum, að hann drepur alla sína læri-
sveina.
Sumum þykir minnkun að vinna, þeir þykjast of
miklir menn til þess. En iðjuleysið er meiri minnkun
fyrir þá. Sé það satt, að þeir hafi mikla yfirburði
fram yfir þá sem vinna, þá ættu þeir að sýna það í
verki.
27
YÍKINGUR