Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1949, Blaðsíða 23

Minningarorð:
F elix Eyjólfsson
Þeim fækkar nú óðum gömlu skútumönnun-
um, sem háðu hina hörðu baráttu á þeim skip-
um. Einn úr þeirra hópi var hinn nýlátni vinur
minn, Felix Eyjólfsson. Hann var fæddur 27.
september í Hábæ á Akranesi og dó á Lands-
spítalanum í Reykjavík 21. desember 1948, eftir
stutta legu, en langvinnan sjúkleika, og var
borinn til grafar frá heimili sínu, Vesturgötu
93 á Akranesi, að viðstöddu fjölmenni, þann 30.
desember 1948.
Hann var sonur hjónanna Eyjólfs Sigurðs-
sonar og Hallberu Magnúsdóttur og ólst upp
hjá þeim í hópi ellefu systkina sinna. Af þeim
eru nú á lífi fimm bræður og ein systir, allt
dugnaðar og sæmdarfólk. Þrátt fyrir mikinn
dugnað og hagsýni foreldranna, voru efni smá,
sem vonlegt var, með slíkan barnahóp, og kom
því fljótt í hlut Felixar, þar sem hann var með
þeim elztu af systkinum sínum, að vinna, sem
hann heldur ekki sparaði.
Fimmtán ára gamall fór hann á seglskipið
Björgvin, skipstjóri Ellert Schram. Undir
stjórn þess sómamanns þroskuðust meðfæddir
hæfileikar unga sjómannsins, dugnaður, skyldu-
rækni og reglusemi, sem urðu hinir sterku þræð-
ir í lífi þessa góða drengs. Eftir fjögra ára
starf á því skipi, var hann orðinn landskunnur
stórfiskimaður og sjómaður og var því eftir-
sóttur af skipstjórum og útgerðarmönnum.
Næsta skiprúm hans var á seglskipinu Ester,
skipstjóri Guðbjartur Ólafsson, nú hafnsögu-
maður í Reykjávík. Þar var valinn maður í
hverju rúmi, en hæstur varð Felix Eyjólfsson
í lokin, og sýndi þó margur góða framgöngu,
ef ég man rétt. Aflamet sitt setti hann árið
1918, á seglskipinu Keflavík, skipstjóri Símon
Sveinbjarnarson, dró fimm þúsund fiska á ver-
tíðinni, og mun aðeins einn hafa slegið það
met, og var það á öðru skipi þá sömu vertíð.
Slíkum vinnuafköstum, sem hér hefur verið
lýst, náðu þeir einir, sem höfðu hraustan lík-
ama og stálvilja.
Árið 1921 lauk Felix meira fiskimannaprófi
við Stýrimannaskólann í Reykjavík. Var síðan
stýrimaður á ýmsum fiskiskipum og reyndist
duglegur og kraftmikill við þau störf, sem önn-
ur. Vegna þess-að heilsan var ekki traust, hætti
hann sjómennsku og tók upp ýmsa vinnu í landi,
sem hann sýndi sama dugnað og árvekni við.
Felix var stór maður vexti, sterkur og liðugur,
skapmikill, en vel stilltur og hygginn. íþrótta-
maður góður á yngri árum, náði mikilli leikni
í íslenzkri glímu og var oft sigurvegari í þeim
leik, sem öðrum.
Felix Eyjólfsson var kvæntur Magnhildi
Jónsdóttur, ágætri konu, sem var honum hinn
góði förunautur í blíðu og stríðu. Hún lifir
mann sinn, ásamt einkasyni, níu ára gömlum.
Felixar er sárt saknað af systkinum, frændum
og vinum, þó missirinn hafi orðið mestur hjá
konu hans og syni, sem sjá nú á bak hinum
trausta eiginmanni og föður, sem allt vildi fyrir
þau gera, meðan líf og kraftur endtust.
En hann, sem ræður öllu, mun leiða þau á
brautum lífsins og þerra þeirra sorgbitnu brá.
Við eigum öll fagrar minningar um þig, Felix,
og þökkum þér fyrir samstarfið á sjó og landi,
einnig allar sameiginlegar gleðistundir. Vertu
alltaf sæll, við leggjum bráðum á sundið og
hittumst á ströndinni fögru.
Sig. Magnússon.
Við fráfall Felixar Eyjólfssonar er í valinn
hniginn einn hinn bezti félagi, sem ég hefi átt
á lífsleiðinni. Ég átti því láni að fagna að hafa
hann fyrir háseta nokkuð lengi, og er sú sam-
vera mér minnisstæð og til mikillar ánægju.
Felix var einn af þeim mönnum, sem vildi
öllum liðsinna og leiðbeina. I fari hans var allt
það bezta, sem hægt er að hugsa sér, trú-
mennska, dugnaður og reglusemi. Það er mikill
skaði, þegar slíkir menn falla frá á bezta ald-
V I K I N G U R
71