Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1951, Blaðsíða 17

Hér fer á eftir kafli úr bréfi frá Sigitröi
Jóhannssyni 2. stýrimanni á Gullfossi, til kunn-
ingja hans í Reykjavík, og hefur hann góöfús-
lega leyft að birta hann í Víkingnum.
Bordeaux 26/3 - ’51
Kæri kunningi!
Ég þakka þér innilega fyrir bréfið, sem ég
fékk í gær frá þér. Alltaf er gaman að heyra
frá kunningjunum að heiman, því fréttir eru svo
takm&rkaðar, sem við fáum hingað. Já vel á
minnst, þú ættir nú að beita áhrifum þínum og
reyna að koma þessari stuttbylgju fréttaþjón-
ustu til skipa, í viðunanlegt horf, því eins og
fyrirkomulagið en nú, þá er það alveg gagnslaust,
því ég get ekki sagt að tekizt hafi að heyra
eina einustu heila „pressu“, senda á stuttbylgj-
unum, og mun þetta stafa af því, að ekki er
notuð önnur bylgjulengd, sem er heppilegri, og
sama er með skip sem sigla vestur til Ameríku.
Þar heyrist hún ekki heldur, og sama segja
loftskeytamenn á skipum, sem sigla inn í Mið-
jarðarhaf. Loftskeytamenn munu vera búnir að
skrifa réttum aðilum og kvarta yfir þessu, en
engin breyting er orðin á þessu ennþá, og vona
ég að þú takir þetta til athugunar og gerir það
sem þú getur og talir við Guðm. Jensson hjá
F. F. S. í. og vitir hvað þessu máli líður. Og
svo er annað í sambandi við fréttir, það kemur
stundum fyrir, að við heyrum hádegisútvarpið
og seinni fréttir á kvöldin, en það er bara galli
á gjöf Njarðar, að sá, sem les fréttirnar, les
þannig, að það heyrist og skilst ekki hvað hann
segir. Það eru aðeins tveir eða þrír þulir, sem
lesa þannig, að það skilst hvað þeir lesa, og það
eru þessir: Pétur Pétursson, Jón Múli og Jón
Magnússon. Það hefur margsinnis komið fyrir,
að þegar þessir menn eru búnir að lesa veður-
fréttir, þá tekur einhver annar við og les fréttir,
en þá skilst ekkert hyað hann les, og þú getur í-
myndað þér að þessir aumingja menn fá orð
í eyru frá okkur, þegar svona stendur á, og þá
ekki síður Útvarpið og útvarpsstjóri, og er þó
varla á það bætandi, eftir því sem við lesum í
(gömlum) blöðum um þá stofnun og þann
,,stjóra“.
Ekki meira um þetta, héðan af okkur er allt
gott að frétta, heilsufarið og veðrið gott, og er
víst ólíkt því sem þið hafið haft í vetur, bæði
inflúensu, snjókomu og kulda. Við erum búnir
að fara tólf ferðir af sextán, á milli Bordeaux og
Casablanca. Hver ferð tekur rúnia 60 tíma.
Þetta eru 1040 sjómílur hvora leið. Fragtin, sem
við siglum með, er aðallega vín og stykkjavara
frá Bordeaux, en nær eingöngu ávextir frá
Casablanca, svo skipið og skipshöfnin er senni-
lega orðin gegnsósa af vínlykt, og ekki veit ég
hvað áfengisvarnarnefnd gerir við okkar fræga
knattspyrnulið þegar við komum heim, því ekki
hefur verið svo lítill gusturinn af henni (nefnd-
inni) að undanförnu, lesum við í (líka gömlum)
blöðunum. Farþegafjöldi hefur verið upp og
ofan, þetta frá 150 til 280, og oftast meira um
farþega frá Bordeaux heldur en frá Casablanca.
Annars hvað „túristatraffikin" ekki vera byrjuð
fyrir alvöru. Hér um borð höfum við sex frans-
menn, allt beztu náunga.. Það er „Commandant“
sem þeir kalla, hann var skipstjóri á skipi því
er Gullfoss leysti af, en það var orðið svo
gamalt, að það fékk ekki að sigla lengur og
var selt til niðurrifs. Hann er aðalfulltrúi leigu-
taka og hefur yfirumsjón með farmi og far-
þegum og svo skýrslugerðir, og er mikið af
þeim. Svo er það „supercargo“ og hefur hann
eingöngu umsjón með farminum, læknir og
hans aðstoðarmaður, bryti og matsveinn.
Franskir farþegar eru þeir sjóveikustu far-
þegar, sem ég hef kynnst, og má segja að meiri
hluti þeirra liggi í kojunni alla leiðina, og er það
svolítið annað en þegar landinn er að ferðast.
Borgirnar, .sem við siglum á milli, eru harla
ólíkar, en eitt eiga þær þó sameiginlegt, og það
er að allt er þar rándýrt. T. d. Bordeaux er
eins og aðrar franskar hafnarborgir, heldur
kuldaleg og dimmt yfir henni, eða mér finnst
það að minnsta kosti, og stafar það kannske
af því, að þegar við höfum verið þar, þá má
segja að það hafi ekki komið.einn einasti heill
V | k I N G U R
131