Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1954, Blaðsíða 9

eftir ófriðinn er orðinn mótstaður margra harð-
sviraðra ævintýramanna og ljósfælinna einstakl-
inga, sem flúið hafa réttvísina í land sínu“.
Seint um kvöld hinn 10. febrúar síðastliðinn
lagðist Katla utan hafnargarða í Tanger. í
landi er mikil og fjölbreytt ljósadýrð, ekki ó-
svipuð og í borgum á Flórídaskaga. Við gerum
vart við okkur á ýmsan hátt, bæði með ljós- og
hljóðmerkjum, en það ber ekki tilætlaðan ár-
angur, að bátur komi út bg hafi tal af okkur.
1 birtingu um morguninn kemur hin glæsilega
áætlunarferja, sem gengur milli Spánar og
Afríku, á ytri höfnina og nú er brugðið fljótt
við í landi og bátur sendur til hennar með leið-
sögumann. Sami bátur rennir upp að Kötlu og
segir okkur, að við fáum afgreiðslu eftir 10
mínútur. En 10 mínútur í Afríku eru mun
lengri en annars staðar, svo að enn fáum við
að bíða í rúman klukkutíma. Ekki komumst við
- þó strax að uppfyllingunni, því þar er aðeins
rúm fyrir fjögur skip í einu. Þar liggja nú tvær
áætlunarferjur, þá Breti og Júgóslavi, en um
miðmorgun erum við þó orðnir landfastir.
Ekki höfum við legið lengi við hafnargarð-
inn, er að skipinu fóru að hópast alls konar
prangaralýður, sem að venju buðu alls konar
hluti til sölu. Þetta var að vonum mjög mis-
litur hópur. Sumt Arabar í síðum kuflum eða
víðum pokabuxum, þ. e. a. s. pokinn hékk niður
á milli fótanna allt niður á ökla. En þó voru
hinir fleiri, sem ekki var gott að staðsetja, sem
ekki er við að búast, því hér eru allra þjóða
kvikindi, ef svo má að orði komast.
Fyrir botni hafnarinnar er grunnsævi mikið
og ákjósanlegasta baðströnd, sem sennilega er
mikið notuð, því fyrir ofan hana er breitt svæði
með pálmum og blómagörðum, og stórum ný-
tízku gistihúsum. Fyrir ofan þetta láglendi eru
háir bakkar eða hæðir og þar stendur aðal-
borgin, en til þess að að komast þangað upp,
þarf að ganga brattar götur og sumstaðar
tröppur, sem höggnar eru í klettinn. Á stöku
stað eru þó bílvegir upp frá höfninni, þótt
brattir séu.
Vestasti hluti borgarinnar er nefndur Araba-
hverfið, en þar búa aðallega Arabar, þótt engin
hrein takmörk séu fyrir bústöðum hinna mörgu
þjóðabrota, sem í Tanger búa, eins og sjá má
nokkuð af því, að aðsetur bandaríska sendi-
herrans stendur við eina af hinum mörgu, mjóu
og krókóttu götum í Arabahverfinu. Fránska
hverfið er þó einna skýrast afmarkað, en það
nær yfir stórt svæði í austari hluta borgarinn-
ar og er þar allt með frönsku sniði og háttum.
Þarna ráða Frakkar og lögum og lofum og þykj-
Aröbum er illa við myndavélina.
ast víst vel að því komnir, því alþjóðaborgin
er talin standa undir vernd Frakklands og stað-
sett í Marokkó, en annars er málefnum borgar-
innar stjórnað í heild af báðum aðilum, Frökk-
um og Aröbum.
Hinn lögskipaði gjaldmiðill borgarinnar er
tvenns konar, þ. e. fr. frankar og pesetar, og
eru báðar myntirnar jafn réttháar, enda oft
tilgreindar samtímis, ef spurt er um verð, eins
bera stundum vörumiðar verðið í báðum mynt-
um. En eins og geta má nærri, ganga hér alls
konar peningar manna á milli, jafnvel falskir,
ef þeir eru vel gerðir. Islenzka krónan er þó að
sjálfsögðu undanskilin. Skiptibankar eru á
hverju götuhorni.
Jafnvel þótt maður sé ýmsu vanur, verður
manni stundum starsýnt á sumt í götulífi Araba-
hverfisins, því margt, sem við myndum kalla
einkalíf fjölskyldunnar, fer fram á götum úti
fyrir augum allra vegfarenda, svo sem mat-
seld, borðhald, þrifnaður o. fl.
Eins og að líkum lætur, er það misjöfn hjörð,
sem safnazt saman í hinum mörgu veitinga-
stöðum borgarinnar, ekki aðeins kvað klæða-
VÍ KlN □ U R
173