Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Qupperneq 4

AÐALSTEINN PÁLSSON, SKIPSTJÓRI
★
IfliHHÍHaarcri
Hinn 11. janúar s.l. andaðist hér í Reykjavík
Aðalsteinn Pálsson skipstjóri.
Aðalsteinn var þjóðkunnur dugnaðar og
drengskapar maður. Hann var fæddur 3. júlí
1891 að Búð í Hnífsdal. Voru foreldrar hans
Guðbjörg Bárðardóttir úr Dýrafirði og Páll
Halldórsson í Búð.
Aðalsteinn var að segja alinn upp í flæðar-
málinu í Hnífsdal og ekki var hann nema rösk-
lega ellefu ára, þegar hann hóf sjóróðra fyrir
alvöru. Var hann svo bráð þroska andlega og
líkamlega, að hann gerðist formaður á árabát
um fermingu, og 16 ára varð hann formaður á
vélbát, og var það ekki algengt um svo unga
menn. Þar með var stefna Aðalsteins Pálsson-
ar ráðin. Á sjóinn vildi hann fara og fang-
brögðin við öldur hafsins áttu bezt við eðli hans.
Hann ákvað að afla sér þekkingar og reynslu
með aukinni menntun, og því lagði hann leið
sína til Reykjavíkur og innritaðist í Sjómanna-
skólann árið 1912. Tveim árum síðar lauk hann
farmanna og eimvélarprófi. Þá var skólinn
kvaddur og haldið áfram eftir hinni mörkuðu
stefnu.
Sægammurinn ungi frá Hnífsdal hafði nú
32
bætt bókviti við karlmennsku, gerhyggli og
dugnað, enda varð hann brátt ráðinn 1. stýri-
maður á b.v. Marz og aðeins 25 ára að aldri
varð hann skipstjóri á gamla Ingólfi Arnarsyni.
Síðan tók við hvert skipið af öðru: Austri, Kári
Sölmundarson, Belgaum og loks Fylkir, sem
hann stjórnaði til ársloka 1950. Þá hætti Aðal-
steinn skipstjórn, en annaðist útgerðarstjórn
b.v. Fylkis eftir það og síðasta árið stjórnaði
hann einnig útgerð b.v. Geirs.
Aðalsteinn var lánsmaður í starfi sínu. Skip-
um undir hans stjórn hlekktist aldrei á, en hins-
vegar auðnaðist honum að bjarga mörgum
mannslífum úr sjávarháska.
varð hann þjóðkunnur. Hann var aflasæll í bezta
lagi enda vakandi við starfið, þrautseigur og
gerhugull. Hann var stjórnsamur á skipi sínu
svo að regla var þar á hverjum hlut og hverju
verki. Strangur var hann og ákveðinn ef svo
bar undir, svo að hásetum hans fannst stund-
um nóg um. Á eftir skildu þeir þó að nauðsyn
hafði til borið, enda var hann fyrir það virtur
af starfsmönnum sínum. Fyrirskipanir hans úr
brúnni voru stuttar en hnitmiðaðar, svo að eng-
inn misskilningur komst þar að.
Aðalsteinn hafði næmt auga fyrir kosti
manna til skipstjórnar og mannaforráða. Efnis-
menn sóttust eftir að vera á skipi hans, og
fnarga þeirra mótaði Aðalsteinn og þroskaði
þannig, að þeir urðu eftirsóttir skipstjórar á
önnur skip. Með þessu einu vann Aðalsteinn
þjóð sinni ómetanlegt starf. Talið er að meðal
yfirmanna á togaraflotanum séu tiltölulega
margir ættaðir frá Vestfjörðum og þá ekki sízt
Hnífsdal. Má vafalaust rekja þetta til þess, að
Aðalsteinn lagði sérstaka rækt við sveitunga
sína sem til hans réðust. Urðu margir þeirra
mætir togaraskipstjórar og hafa miðlað öðrum
af reynslu og þekkingu Aðalsteins.
Aðalsteinn var allra manna kunnugastur á
fiskimiðunum við Island, hann bar gott skyn á
V í K I N E U R
i