Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1959, Síða 11

við allar aðstæður gekk þetta
greiðlega.
— Til marks um það, hvað
klakinn getur verið mikill, hélt
Marteinn Jónasson skipstjóri
áfram, var stagurinn á pokabóm-
unni, sem venjulega er eins og
fingur manns að gildleika, orð-
inn eins og tunnubotn, enda var
hann ekki barinn. Þá var spilið
orðið að einni klakahellu, sem
náði upp undir brúarglugga, og
ef skipið lá lengi niðri, myndað-
ist klakabelti af lunningunni og
niður á gang. Við gátum haldið
klakanum niðri á vöntunum, hval-
baknum og á brúnni, og þegar
við gátum náð klakanum af spil-
inu munaði það mjög miklu. —
Sannleikurinn er sá, að maður
finnur það ekki af hreyfingum
skipsins, þegar það byrjar að ísa.
Þegar ísingin er orðin svo mik-
il, að þyngdarpunkturinn er far-
inn að færast til, þá munar um
hvert kíló af ís, sem á skipið
hleðst. Svo svart var útlitið um
eitt skeið, að það kom til tals milli
mín, fyrsta vélstjóra og fyrsta
stýrimanns, að skera afturmastr-
ið úr, ef ástandið versnaði.
Þess má geta, að botnfrosið var
í öllum vatnskössum nema einum
og því lítið um vatn. Sjórinn er
nærri frostmarki á þessum slóð-
um og segja má, að hver sletta,
sem fer á skipið, festist við það
og verði að ís.
Þá gat Marteinn Jónasson
þess, að hann hefði sagt loft-
VÍKINGUR
skeytamanninum að rétt væri að
láta nálæg skip vita, að Þorkell
máni væri í nauðum staddur. —
Júní frá Hafnarfirði svaraði okk-
ur fyrst, síðan Bjarni riddari og
Marz og kváðust þeir mundu
freista þess að sigla nær okkur,
en það var miklum erfiðleikum
bundið, þar sem ekki var hægt að
miða vegna klaka á loftnetum og
illmögulegt að ákveða afstöðu og
fjarlægð milli skipanna, þar sem
bylur var á. Svo var haldið hvíld-
arlaust áfram klakabarningi og
skipinu slóað upp í. Á mánudags-
morgun sáum við ljós og reyndist
það vera á togaranum Marz, sem
lónaði með okkur þann dag allan
og þangað til lagt var af stað
heimleiðis um nóttina. Þá hafði
veðrið gengið mikið niður og all-
ar aðstæður batnað. Skipstjórinn
tók fram, að ekki sé hægt að lýsa
hve öryggistilfinning skipverja
á Þorkeli mána jókst við samflot-
ið við Marz, en skipin höfðu sam-
flot heim. Fékk skipshöfnin auk-
inn styrk við að sjá togarann ekki
langt frá, en menn voru orðnir
talsvert lerkaðir eftir þrotlausan
ísbarning í 2sólarhring.
Þá sagði Marteinn Jónasson að
lokum, að lítil hætta hefði verið
á ferðum í slíku veðri í hlýrri sjó
eins og hér við land. Hann bætti
því einnig við, að hann hefði ver-
ið þeirrar skoðunar, að versti ill-
viðratíminn væri nú liðinn hjá á
Nýfundnalandsmiðum, en því
miður hefur sú spá ekki rætzt,
sagði hann. 1 næstu túrum á und-
an hefur skipið lítið sem ekkert
ísað og í næstsíðasta túr var veðr-
ið svo gott alla leiðina, að engu
var líkara en við værum á síld
fyrir Norðurlandi. Þarna er mok-
fiskirí og aldrei eins mikið og síð-
ustu túrana.
Um borð í Þorkeli mána voru
32 menn, sá yngsti 18 ára. Einn
skipverja, Sigurður Kolbeinsson,
2. stýrimaður, slasaðist á baki,
þegar hann var að berja klaka á
sunnudagsmorgun. Hann var
uppi á hvalbaknum við fimmta
mann. Þá reið sjór á skipið, svo
Sigurður stýrimaður féll og slas-
aðist.
Aðstoð b.v. Marz
Sigurgeir Pétursson, 1. stýri-
maður á b/v Marz, var skipstjóri
á skipinu þessa veiðiferð til Ný-
fundnalandsmiða. Marz kom á
miðin á laugardag, var búið að
hafa eitt hol, er veðrið skall á, en
veiðum var hætt klukkan 17,30
og byrjað að slóva.
Á sunnudagsmorguninn um
ellefuleytið hafði loftskeytamað-
urinn samband við togarann
Júní, er skýrði frá því, að Þor-
kell máni ætti í miklum erfiðleik-
um vegna ísingar, hann lægi á
hliðinni, búinn að höggva af sér
báða lífbátana, og óskaði eftir að
nærverandi skip vildu koma til
sín. Bjarni riddari var einnig á
sömu slóðum og Marz, en þeir
voru í allmikilli fjarlægð frá Þor-
keli mána. Hjá þeim var NV-rok,
mikill sjór og 10 gr. frost. Þeir
reyndu þó strax að miða sig á
stefnu til Þorkels mána, en skil-
yrði voru slæm. Skipstjórinn á
Marz lét strax kalla báðar vaktir
út til þess að berja klaka.
Klukkan 14,30 hélt Marz af
stað með %-ferð í áttina til Þor-
kels mána, og um svipað leyti
einnig Bjarni riddari, en síðar
varð hann að hætta við að gera
tilraun til áframhalds vegna veð-
urs. Um þetta leyti hafði ástand-
ið enn versnað hjá Þorkeli mána,
skipverjar stóðu í stanzlausum
43