Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1960, Blaðsíða 11

ÚR FRÉTTUM
aðstoðar og ákveðið að reyna að
draga skipið inn til Dover. Hafn-
sögumaður kom um borð, segl
voru tekin, tveir dráttarbátanna
látnir draga, en sá þriðji var
bundinn á stjórnborðshlið skips-
ins. Þegar nálgaðist hafnarmynn-
ið gekk á mikil vindhviða og ekki
hafðist á móti, skipið fór að reka
og enn versnaði ástandið þegar
önnur dráttartaugin slitnaði. —
Eini möguleikinn var nú að fara
aftur undir segl. Hinum tveim
dráttarbátum var sleppt og öll
5 undirráseglin voru sett eins
fljótt og mögulegt var. Öll skips-
höfnin gerði sitt bezta, en þegar
skipið byrjaði að láta að stjórn,
tók það skyndilega niðri á blind-
skeri, en í því snerist það svo,
að það byi-jaði að reka í áttina
til lands. Kl. um 16.30 tólc skipið
niðri við ströndina. Veðrið hafði
versnað, svo að ógjörningur var
fyrir dráttarbátana að koma að-
stoð við. Skipið lét illa á strand-
staðnum og kl. 20.30 var komið
20 þuml. sjór í lestarnar. Björg-
unarsveitir frá Dover og Mar-
gate voru komnar á strandstað og
skutu rakettum með línum út í
skipið. Um flóðið nóttina 6. og
7. nóvember reyndu dráttarbát-
arnir að losa skipið úr strandinu,
en árangurslaust. Það var kom-
inn 6 feta sjór í lestarnar, og
skipshöfnin yfirgaf skipið.
Þetta urðu endalok hins mikla
seglskips. Skipstjórinn Nissen
fékk síðar nýtt skip til að stjóma.
Hét það ,,Peking“, 4ra m. barkur,
3100 smál., byggður í Hamborg
1911.
í dagbókum „Preussen" má
sjá, að í annari ferð sinni sigldi
skipið frá Ushant til Iquique á
57 dögum. Mesta vegalengd á
einum sólarhring var 368 sjóm.
og mest á einni vöku 67 sjóm.,
eða nær 17 sjóm. hraði á klst. 1
sömu ferð setti það einnig annað
hraðamet, frá Ermasundi að mið-
jarðarbaug á 13 sólarhringum og
8 klst. Árið 1908 fór „Preussen“
nieð steinolíufarm frá New York
Hl Youkuhama og í þeirri ferð
fór skipið 3020 sjóm. á 11 dögum.
VÍKINGUR
Það var gert heyrum kunnugt
frá Atlantshafs-bandalaginu fyr-
ir um það bil ári síðan, að þýzk-
ur yfirforingi mundi skipaður
yfir landvarnir Dana á sjó. Upp-
hófst þá mikið fjaðrafok í dönsk-
um blöðum til andmæla. Dönsk-
um almenningi, sem enn var
minnugur rembingsins í þýzkum
liðsforingjum á stríðsárunum,
mun hafa fundist sem köldu
vatni væri rennt ofan í hálsmál-
ið á sér. Láir þeim það enginn.
Nú fyrir skemmstu komu
blöðin með þá fregn, að Vestur-
Þjóðverjar væru nú að tryggja
sér geymslu og æfingastöðvar
fyrir heri sína vestur um álfuna,
Spáni, Frakklandi og víðar,
einnig á vegum Atlantshafs-
bandalagsins. Blöðin sögðu og
frá því, að Þjóðverjar ættu í
samningum um svipaða fyrir-
greiðslu á Bretlandseyjum, jafn
vel á úteyjum Skotlands.
Eitthvað hefur þessi málaleit-
un Þjóðverja komið óþægilega
við fólk í Bretlandi, ef dæma má
eftir teikningum, sem sést hafa
þar í blöðum, og hér er birt
sýnishorn af. Það er viðurkennt,
að skopteiknarar eru oft glöggir
á almenningsálitið og sýna það
svart á hvítu með list sinni.
Lítið hefur enn heyrst um al-
menningsálitið hér um þróun
þessara mála, Islendingum er þó
málið skylt. Hugsanlegt er þó,
að ísl. sjómenn sem fengu það
hlutskipti í tveimur heimsstyrj-
öldum að draga björg í bú, hund-
eltir af þýzkum kafbátum, finn-
ist fátt um. Þeir munu senni-
lega hugsa sem svo: — „Er það
nú útilokað, að Þýzkarinn fari
í eitt „vitlausa stríðið ennþá?“
Sjóari.
Tveggja og þrigtja. nátta!!!
115