Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1960, Side 3

Sjómannablaðið
VÍKINGUR
Útgef andi : Farmanna- og Fiskimannasamband íslands
Ritstjóri
Halldór Jónsson 9- tölublað — September 1960
--- XXII. árganjjur -------------
Verðlagsráð sjávarútvegsins
Efnisyfirlit
Bls.
Verðlagsráð sjávarútvegsins .... 211
Hin dularfulla saga Stanvac
Calcutta ...................... 212
Er vörpugerð ónumið fag? ....... 215
Flotmagn sjávardýra ............ 217
Hljóðdeyfing í vélarúmi ............ 222
Tvær formannsræður ................. 223
Atómskip ........................... 225
Nýr togari m/s Freyr ............... 227
Vetrarvertíðin 1960 ................ 228
Víðsvegar að úr veröldinni ......... 232
Báðgátan um hraðfrystu ioðfílana . 234
St. Lawrence-sjóleiðin.............. 236
Ályktanir um útvegsmál.............. 242
Frívaktin .......................... 244
FORSÍÐUMYNDIN:
Á framdekki hormóðs goða, myndina
tók Sigurður Gíslason skipstjóri.
Myndirnar á bls. 246 eru einnig frá
því skipi, en óviðkomandi frásögn-
inni.
IIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM»IIIIII"II»III"I"III
Sj ómannablaðið
VÍKINGUR
Útgefandl: F. F. S. í. Rltstjórl HaUdór
Jónsson. Ritneínd: Guðm. H. Oddsson,
form., ÞorkeU Sigurðsson, Henry Hálf-
dánsson, Halldór Guðbjartsson, Jónas
Guðmundsson, Egill Jóhannsson, Ak-
ureyri, Eyjólfur Gíslason, Vestmanna-
eyjum, Hallgrímur Jónsson, Sigurjón
Einarsson. Blaðið kemur út elnu sinnl
1 mánuði og kostar árgangurinn 100 kr.
Ritstjóm og afgreiðsla er að Bárugötu
11, Reykjavik. Utanáskriít: „Viklngur".
Pósthólf 425. Reykjavík. Siml 156 53.
— Prentað i ísafoldarprentsmlðju h.f.
Aflabrestur síldveiðanna i
sumar og aflatregðan hjá tógur-
unum nær allt þetta ár, hlýtur
að vekja til umhugsunar um að
ekki verður framhjá því komist
að gera varanlegar ráðstafanir
til fjárhagslegs öryggis fyrir
sjávarútveg landsmanna.
Sjávarútvegurinn er eini at-
vinnuþáttur þjóðlífsins sem segja
má að hafi verið undanfarin ár
og sé enn að mestu leyti þjóðnýtt-
ur, þar sem honum er skammtað
verðlag á afurðir sínar (fiskinn)
venjulega byggt á því að veiði-
skipin þurfi að koma með mok-
afla að landi hverju sinni, bregð-
ist slíkt er fjárhagur fyrirtækj-
anna hruninn, þar sem ekkert til-
lit er tekið til þess að útlagður
kostnaður er nærfellt sá sami
hvort sem vel fiskast eða afli
bregst.
Það er óumdeild staðreynd, að
sjávarútvegurinn hefur verið, er
og verður um ófyrirsjáanlega
framtíð eini atvinnuvegurinn,
sem þjóðin getur byggt gjaldeyr-
isöflun sína á, og þess vegna
verður að skipa honum með ein-
hverjum ráðum skynsamlegan og
öruggan rekstursgrundvöll.
Það er orðið gjörsamlega úrelt
fyrirkomulag, að hlaupa upp til
handa og fóta um hver vertíð*>'
skipti og eyða vikum og jafnvel
mánuðum í harðvítugar deilur
um fiskverðið af hálfu ríkisins
til útgerðarinnar, og milli út-
gerðarinnar og sjómanna um
hver hlutur þeirra skuli vera.
Þetta fyrirkomulag viðheldur sí-
íelldu ranglæti og hefur sýnt sig
að vera sá dragbítur á sjávarút-
vegi þjóðarinnar, sem flestum
erfiðleikum veidur.
Það ætti ekki að vera neinum
viðskiptalegum erfiðleikum bund-
ið, að reikna út hver framleiðslu-
kostnaður er á hvert fisktonn
með línu, netjum eða togvörpu
eftir því hvert aflamagnið er.
Þar sem vitað er nákvæmlega um
alla einstaka kostnaðarliði uppá
því sem næst einn einasta eyri.
Þetta er gert á hverju einasta
ári af ýmsum nefndum og ráð-
um, en ávallt með einhvers konar
happdrættis-grundvallar-sniði og
niðurskurðar-naglaskap, eins og
verið sé að fást við fátækrafram-
færi með miðaldasniði.
Það er vansæmd fyrir þjóðina
í heild, að meirihluti allra sjávar-
útgerðarfyrirtækja landsins skuli
vera á fjárhagslegri vonarvöl og
sjómannastéttin íslenzka lægst
launaðasta atvinnustétt landsins.
Ríkisstjórn og Alþingi það er
saman kemur í haust verður að
finna örugga lausn á þessu
ástandi, er sennilega yrði örugg-
ast leyst á þann hátt, að skipað
væri með lögum sérstakt vefð-
lagsráð sjávarútvegsins, samsett
af fulltrúum framleiðenda og
launþega við sjávarútveginn og
í einhverju formi fulltrúum ann-
arra atvinnutsétta, þar sem verð-
lag sjávarafurða grípur að ein-
hverju leyti inn í og verður að
vera grundvöllur fyrir öðru verð-
lagi í landinu.
H. J.
VÍKINGUR
: 211