Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1969, Side 22

sé vegna þess, að þar hafi verið
mikið af bjarndýrum. Auðséð er
hvernig þarna er brenglað stað-
reyndum hjá söguritara. Bjarney
er til á Grænlandi og þaðan læt-
ur Karlsefni í haf. Aftur getur
eyjan suður af Marklandi ekki
verið neitt annað en Nýfundna-
land, sem Leifur og Karlsefni
könnuðu allt í kring og hafa kall-
að Bjarnaey eftir Bjarna Herj-
ólfssyni, sem fyrstur fann eyland
þetta og sigldi meðfram því öllu.
Að koma Bjarneyjarnafninu
yfir á Fagurhólm (Bell isle),
smáklett í sundinu milli Ný-
fundnalands og Marklands, eins
og sumir hafa látið sér koma til
hugar, er hin mesta fjarstæða.
Sögumar minnast aldrei á smá-
hólma, sem allsstaðar eru til ó-
teljandi, nema eitthvað sögulegt
sé bundið við þá, og það hafa
sannarlega verið fleiri bjarndýr í
landi, en úti í Fagurhólma, þar
sem þau komast ekki upp. Forn-
menn voru ólatir að sigla. Meg-
um við minnast Garðars Svavars-
sonar, fyrsta mannsins, sem
sigldi kringum ísland og kallaði
hólma.
Brezki ritstjórinn, J. R. L.
Anderson, sem 1966 kannaði sigl-
ingu Leifs Eiríkssonar, með því
að sigla sjálfur á smábát frá
Skarðaborg (Scarborough) í Eng-
landi til Cape Cod í Bandaríkj-
unum, með viðkomu á Islandi,
hitti þann sem þetta ritar að máli
og hann getur þess í bók sinni af
ferðinni, „Vinland Voyage,“ að
minn skilningur um ferðir Leifs
heppna hafi komið bezt heim við
þá reynslu er hann fékk í hinni
frækilegu siglingu sinni.
íslenzkir nútímasjómenn, sem
siglt hafa norðurleiðina til vest-
urheims oft og mörgum sinnum
beint frá Islandi, telja sig geta
fylgt Bjarna Herjólfssyni sjó-
mílu eftir sjómílu, svo nákvæm
er hin fáorða frásögn af ferð
hans, fyrsta mannsins frá Evr-
ópu, sem sannarlega eygir löndin
í vesturheimi. En þekking hans á
mismunandi breiddargráðum og
versnandi haustveðráttu á norð-
22
írm'ook |
S.
,n' 4‘ < maihe
hreu\ <- SMPYARP
Æj... ' ,f/rnl3r
/ .... -
HSmptoh
Irw þiorth B.;«ch
...„,3 -'4r juMmttx.
a-’DfiWe/l ' vyy /rkmptt'n Bcach
HM-pítéad .r "|^ef‘prc.ok •'
. . c *j4íí\ •SaWrr. /fyile f** t%j, l!/r'*Wv-
rþh D^o%\>^ááTM,n3< rpí’f dJ:; «'<•', ct
i'vAtt Pplham ;í3 m ^Æfi-,roc' twv\ fj j ■ • í>«>c'
at¥5f*^#rrenc<: v
'Mwssw?*9'*hí>fvl% 'cAf
\ •’ríin “tfr' 2
^rlh B.j&nch ,N..Re'^feg*Ki9 “
'Applpdore'jr-^ *
fsles of Shoafc
Dracuf*}
»!oucester
CfelnrJ.,
,n$T7/*' .Sftlem
7$,.. W/Æ^íMarblehead..........
'oímÍ ;:»Nahant . _
3%fcp'? MASSj
dr •VVinthrop
H*fOÖ/N ISTIRSATIONAL AIHjOfiT
iOSTON .
tine
iv I<N»S *■•••
,*Nantask<t Beach
/íCðhasSei
•'•þa(v wTn&h.ftm .
S*^tevmLth \«Nurth5cituate
^SkLiitoív
'Ci
tíP.é/J
tttck
, Dcðhftj
Xtr, /
WHopVíntoo j.w,' X
Ali yWoÍitetöi'y
>Wji 'j'S/ Viiiís^X'
I'romontorium
Vinlandiae
P ovinc<*to'fep • 4%iort-: Truro.:
" A/ capícqp
'■i4i%réhf»«W. Hilfs
;'&SWíhthar4''
-v<’í,r,c'
íMtfrtShfiotd
Nort.h«
r.astor.
ÖffiWl:
«p
|kyi70*Mf.
/$Uf!oet
<sEAmgni
’Sí í’i
H \ CAP£
VWS-Stham
lJ 'COD
/o«nsock«t ÍNu^
bvohtL'pJ
AVNte Hnrse Beacl\t
Xj'. Mahonóf ??»«»?
4 Cop o.
Furðus
%Saoé.!«oreBe*f.h
Æ'Wi í°dcanM
*»&&«&** ■■
>lymptoí
South WffifP
s Tauntog;
Dightói
‘Sast >
ýíSouth Cftrver '
/í,<r/ Fond
•Wít Weroham
Jrovidem
EjStþOtlcanS
v
•ovide«
Brc<stc
Ftmii
jouror
r
íck Wðrwtkk.
Brístofn
iatham
> n*>C4sSrtl
- AOTÍS \CvntMXfrteW
vvrtTc-' % :x
rbfitmooth
,W '-H-' " ■“*.
v--‘i v I N L A 33 ’
• . ii/y . Ar« >i t u <'■ k e t
, /'Oák BIuf‘ >■'r> c ' „ ./
ijortrCJt' l ■• < O tt H Cl,
Xhappd<jiiidfíid' - f&Q. ,.
V,tT*bunr.'i
wwf.y/!W> ,v-' .
Kcushnet
Liuth,^
SÍ.
' -'Vv stportj New Bedford
■;./. i »hMrw>i>MApt-,
.' c ■ 'c ■ vSoath'Dartmciiith
vMonamð)'
? %!e«d :: :
'p/% ' ^^tsmout!
bJfccWft'1"
kWíetow»V •? I
£ CuttyWi
pot/,yhoRÍr
irvaf Point
'jT'i' 1 Narragftnsett Píer
iSl Ty 'SiTjíhcrsug!' ðwch
>TGslilvr >:
Cö* j Point Jtxfith .rf >'?'•'
Wauwíoet
f>,Q«idnet
j\S*nkaty
^ifU-xd
■NdMin
NANTUCKET
ISLAND j
N ft n t «
,^anay Point
li JfiíOe/ tSlAUD
>%Iocá Islaod
SoTjíhcfist Pwní
>cch N .^—Afrth / ''\„C„/ÍE,D,yKIO„
c Miíc,
MASSACmiSETTS
BAY
K
I
Er Cape Cod furðuströndin, sem Leifur heppni og Karlsefni komu til fyrir 1000 ánmi?
urslóðum, ásamt skaphörku hans
og frábærum dugnaði að komast
á leiðarenda, gerir það að verk-
um að hann verður ekki við ósk-
um skipverja sinna um að tefja
för sína til að kanna landið. Held-
ur siglir hann norður með allri
strandlengjunni, frá syðsta odda
Nýfundnalands, fram með allri
strönd Marklands, og svo langt
norður að hann eygir Helluland.
Þá sér hann af siglingarreynslu
sinni og hyggjuviti að hann er
kominn nógu norðarlega. Hann
setur því hart í stjórn og siglir
liðugan vind í góðu leiði beint til
föðurhúsanna í Herjólfsnesi.
Þó leitað verði með logandi
VlKINGUR