Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1974, Qupperneq 8

Hannes Friðsteinsson, skipherra.
var bara að pissa, og hélt áfram
að borða. Eftir skútuveru sína
tók Hannes til höndunum við
ýmis störf. Þar á meðal bar hann
út blaðið Reykvíking. Það var
eitt sinn á þessum tíma að hann
var á skautum á Tjörninni. Það
var fátt fólk á skautum, en á
meðal þeirra sem á skautum var,
var piltur á aldur við Hannes.
Pilturinn varaði sig ekki á því að
ísinn var sumstaðar ótryggur og
lenti hann á einum slíkum bletti
með þeim afleiðingum að ísinn
brast undan honum svo hann féll
í vökina. Hannes brá skjótt við,
fór eins nálægt vökinni og hann
þorði lagðist síðan á magann og
skreið þannig eftir ísnum að vök-
inni þar sem hann hjálpaði pilt-
inum upp úr. Þessa aðferð, með
að skríða á maganum eftir ísn-
um, hafði faðir hans kennt hon-
um. Eftir þessa björgun fór
Hannes að bera út blaðið. Einn
af kaupendum blaðsins var
Magnús Benjamínsson, úrsmið-
ur. Á þeim tíma voru bakdyr á
flestum fínni húsum og þar var
blaðið afhent. Þegar Hannes
kemur að húsi Magnúsar gengur
hann að bakdyrunum og afhendir
blaðið. En þá er hann drifinn inn
í kaffi og kökur og kemur þá í
ljós að pilturinn sem hann hafði
bjargað úr Tjörninni er Kristinn
sonur Magnúsar. Þetta þótti ung-
um dreng mikið ævintýri að vera
boðið upp á kaffi og fínar kökur,
því það var ekki á hverjum degi
sem slíkt ævintýri skeði.
SjAinonnska liafin
Árið 1908 byrjar Hannes sinn
óslitna sjómennskuferil er hann
ræðst sem háseti á togarann Val
frá Reykjavík, en með það skip
er móðurbróðir hans þá kominn.
En Hannes er einn af þessum
ungu piltum sem vilja sjá sig um
í heiminum og ræður sig því, árið
1909, sem háseta á e.s. Sterling
frá Kaupmannahöfn, sem mikið
sigldi á Island. Um borð í Sterl-
ing fékk Hannes víðari sjón-
deildarhring og þroskaðist undir
stjórn Emils Nielsen, skipstjóra.
Þegar Hannes kom fyrst um borð
í Sterling kunni hann hvorki að
segja já né nei á dönsku, en eftir
smátíma um borð var hann orð-
inn það góður í málinu að það
þýddi lítið fyrir jómfrúna að
glettast við hann því hann „þvoði
hana“ eins og það var kallað þeg-
ar menn gátu svarað fyrir sig.
Emil, skipstjóri, kom vel fram
við Hannes og þegar þeir voru í
Reykjavík lét hann Hannes oft
róa með sig út á milli eyja á
fuglaskyttirí.
Á ]iýzkiim tugara
Árið 1913 fór Hannes háseti á
þýzkan togara sem gerður var út
frá Hafnarfirði og fiskuðu þeir
í salt. Yfirmennirnir voru þýzkir
en undirmennirnir íslenzkir. Að
vertíð lokinni þurfti skipstjórinn
á 4 undirmönnum að halda til að
aðstoða við að sigla togaranum
til Þýzkalands og var Hannes
einn af þeim sem fyrir valinu
varð. Þegar til Þýzkalands kom
gaf skipstjórinn hverjum fjór-
menninganna fyrir sig gullpen-
ing, sem var mikill peningur þá.
Einn fjórmenninganna fór í
verzlunarleiðangur og hugðist
verzla fyrir gullpeninginn. Þegar
hann dró upp peninginn góða til
að greiða með í fyrstu verzlun-
inni horfði búðarfólkið tor-
tryggnum augum á hann og kall-
aði á lögregluna. Þarna varð
mikil rekistefna sem ekki endaði
nema á einn veg að maðurinn
liélt peningnum. í Þýzkalandi
dvöldust þeir félagar í hálfan
rnánuð þar til þeir fengu skips-
ferð heim.
Síðan er Hannes háseti á ýms-
um íslenzkum togurum þar til
hann fer í Stýrimannaskólann í
Reykjavík og lýkur þaðan fiski-
mannaprófi 1916 og farmanna-
prófi frá sama skóla tveimur ár-
um seinna.
Stýrimaður 1016
Hannes fer sinn jómfrúartúr
sem stýrimaður á togaranum Is-
lending frá Reykjavík árið 1916
og er ýmist stýrimaður eða skip-
stjóri á innlendum og erlendum
togurum til 1929.
Það voru oft miklar vökur á
togurunum. Sem dæmi var það
eitt sinn á einum togaranum að
þeir höfðu lokið veiðiferð á Sel-
vogsbanka og voru á leið til
Reykjavíkur þar sem þeir áttu
að landa snemma morguns.
Hannes var þá búinn að vaka í
18 tíma. Þegar þeir eru búnir að
gera sjóklárt er Hannes kallaður
upp í brú, en hann var þá 1.
stýrimaður. Þegar upp í brú
kemur segir skipstjórinn við
hann. — Takt’ann fyrir mig
fyrir Reykjanes. Og Hannes ger-
ir það. Við Garðskaga kemur
skipstjórinn upp, en þá átti
Hannes eftir að laga sig til svo
lítið varð um svefninn. I Reykja-
vík varð hann svo að sjá um að
allt kæmi um borð sem þurfti á
að halda til dekksins fyrir næstu
veiðiferð, sem farið var í um
kvöldið. Þegar þeir eru komnir
út fyrir bauju segir skipstjórinn
við Hannes. — Takt’ann fyrir
mig fyrir Garðskaga. Skipstjór-
inn kemur svo upp við Reykjanes
VÍKINGUR
8