Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1974, Blaðsíða 27

Á frívaktinni
Á stóru farþegaskipi mætti
fyrsti stýrimaður nokkrum sinn-
um bráðlaglegri stúlku, sem var
farþegi á skipinu.
Að lokum stóðst stýrimaður
ekki mátið; hann vék sér að
stúlkunni:
„í hvert skipti, sem ég sé yður
þá hugsa ég: „eigi leið þú oss í
freistni."
Stúlkan sendi honum yndislegt
bros: ,,Og í hvert skipti er ég sé
yður þá hugsa ég: „heldur frelsa
oss frá illu."
£k
Það var á upphafsárum Land-
helgisgæzlunnar, að eitt af varð-
skipum okkar hafði tekið brezk-
an togara í landhelgi.
Skipherrann kallaði: „What
name of the ship?“
„Helvetia," var kallað á móti
dimmri röddu.
„Ja hver fj. .., er þá ekki sá
gamli sjálfur að veiðum í land-
helgi,“ tautaði skipherrann og
sigldi í burtu. (Skipið hét Hel-
vetia.)
Tveir Skotar réðu sig á skip.
Annar þeirra var með mörg
meðmælabréf, en hinn hafði enga
slíka pappíra.
Þegar í haf var komið var hin-
um nýju hásetum sagt að þvo
þilfar, en við það verk skolaði
öðrum Skotanum fyrir borð og
með honum fata, sem hann hélt á
í hendinni.
Hinn Skotinn hljóp til íbúðar
skipstjóra: „Munið þér eftir
VÍKINGUR
manninum með öll góðu meðmæl-
in, sem þér réðuð?“
„Auðvitað,“ svaraði skipstjór-
inn.
„Jæja, hann er nú stunginn af
með vatnsfötuna yðar.“
£.
— Ég held þetta ekki út leng-
ur, kveinaði eiginkonan í hjóna-
skilnaðarréttinum. Á hverju
kvöldi heimtar maðurinn minn að
ég fari í ískalt bað.
— Hvernig dettur yður í ’nug
að gera þeta, spurði dómarinn
eiginmanninn ströngum rómi.
—- 0, þetta er ekki illa meint,
sagði eiginmaðurinn rólega. Eg
er bara að herða kerlinguna, —
við ætlum nefnilega í útilegu upp
í Kerlingafjöll í surnar!
— Þú veizt ekki hversu mikill
dýravinur hún er. — Hún getur
gert allt fyrir einn mink.
Nýja fiskveiðilöggjöfin.
27