Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1976, Síða 23

Bolungavík:
Þaðan sóttu þrír stórir bátar með
línu og einn minni, Hugrún, Haí-
rún, Sólrún og Jakob Valgeir. Bezt
var milli 80-90 tonn í nóvember.
Fengist hafði mest um 94 tonn fram
að hátíðum í desember.
Skuttogarinn Dagrún hafði land-
að 3027 lestum um mánaðamót
nóv.-des., en skipið hóf veiðar í
febrúar. Mikill fjöldi smæiri báta
rær á sumrin með handfæri og línu.
7 bátar voru við rækjuveiðar í
haust, en 12 í fyrra. Þar er mikil
atvinna allt árið um kring, jafnvel
meiri en góðu hófi gegnir, en Bol-
víkingar kalla ekki allt ömmu sína
í þeim efnum. Þeir hafa verið nokk-
uð drjúgir við húsbyggingar á seinni
árum.
ísafjörður:
Þaðan róa tveir stærri bátar og
einn minni með línu, Víkingur III,
Guðný og Tjaldur. Bezti afli í nóv-
ember var 83 tonn og mun hæsti
bátur vera kominn með eitthvað á-
líka í desember. Afli skuttogara var
sem hér segir:
1975 1974
lestir lestir
Guðbjörg 3798 2624
Júlíus Geirmundsson 3539 3119
Guðbjartur 3443 3058
Bessi 3626
Dagrún 3200
Framnes I 2513
Páll Pálsson 2436
Trausti 2145
Eins og allir vita þá er það ekki
v * ‘i
* S' v Jgj&V;r*
i Ö- .r
45 tonna hal á Guðbjörgu IS 46.
alltaf sem aflamagn og aflaverðmæti
haldast í hendur. Það hefur margur
látið þá skoðun í ljós að fara ætti að
leggja meiri áherslu á að birta afla-
verðmæti en gert er.
29 smábátar voru við rækjuveið-
ar í haust í fyrra voru þeir 40. Afli
var sæmilegur, en seint var byrjað
vegna lélegs verðs á rækju.
Það má segja að stöðug og mikil
atvinna sé á ísafirði, þar hefur at-
VÍKINGUR
vinnuleysistryggingasjóður sjaldan
þurft að opna buddu, sem og á
flestum öðrum stöðum Vestfjarða.
Mannlíf er þar allsæmilegt, enda
þótt að enginn sérstakur glæsibrag-
ur sé í félagslífi þar frekar en á öðr-
um öngulseyrum. Helst er að menn
sjái sjálfa sig í félagslegu samhengi
í lokuðum klúbbum, sem hér þríf-
ast allvel, enda er þar margur góður
biti sagður hrökkva ofan í menn.
Aftur á móti skröltir oft í hálf-
tómu húsi þótt hinir beztu listamenn
þjóðarinnar heimsæki staðinn og
hafi í frammi ágæta tilburði. Ég
heyrði að eitt að beztu skáldum
þjóðarinnar hefði látið þau orð falla
að ísafjörður væri sem hefðarmey
stöðnuð á nítjándu öld. Það er ekki
fjarri því að halda að manninum
hafi verið alvara þegar litast er um
í plássinu. En hvað verður þá af
öllum þessum aurum sem fólk vinn-
ur fyrir myrkranna á milli með súr-
um svita? Er það ef til vill satt sem
sagt er að eitthvað af þeim hafi orð-
ið að steinsteypu í Reykjavík?
Lengi lifi byggðastefnan!
Stjómmálamennimir álykta en
fólkið ræður.
Hnífsdalur:
Heldur að mestu svipuðum íbúa-
fjölda. Þaðan rær skuttogarinn Páll
Pálsson sem hafði í nóvemberlok
fengið 2228 lestir á móti 2755 í
fyrra. Hann var frá veiðum vegna
viðgerðar í rúma tvo mánuði ársins.
í öllu venjulegu hefur frystihúsið
þar nokkuð hráefni. Þó virðist það
nokkuð einhæft að byggja á einu
skipi.
Súðavík:
Þaðan er gerður út skuttogarinn
Bessi, hafði hann aflað í lok nóv-
ember 3357 lestir á móti 3656 lest-
um allt árið í fyrra. Hefur þetta ver-
ið það mikið hráefni fyrir fámennt
byggðarlag að menn hafa mátt sig
allan við hafa að koma því í lóg.
Hafa menn jafnvel orðið að farga
rollum sínum sem sumir áttu sér til
dundurs í hjáverkum, vegna þessa
landburðar. Þaðan rær nú einn bát-
ur til rækju en þrír vom í fyrra.
Er nú ört dvínandi áhugi fyrir
rækjuveiðum við Djúp, og er það
eðlilegt þar sem hráefnisverð á rækju
er 25% lægra í krónutölu en á sl.
vetri.
Gjöful rækjumið virðast vera hér
við land og þá ekki hvað síst á
Djúpmiðum. Gott væri að geta auk-
ið rækjuveiði, en þau sund eru nú
lokuð sökum verðhruns á erlendum
mörkuðum.
ísafirði í árslok
Halldór Hermannsson
23