Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Síða 7

Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Síða 7
Óðinn farinn í Smuguna Geturverið ' - drepleiðinlegt - segir Kristján Jónsson skipherra, ^ sem nú er í Smugunni þriðja árið í röð Þrátt fyrir að veiði hafi verið upp og ofan í Smugunni í sumar er þar enn töluverður fjöldi íslenskra skipa að veið- um og nýverið hélt varðskipið Óðinn þangað norður á bóginn þriðja árið í röð til að þjónusta okkar skip. Nú sem fyrr er það Kristján Þ. Jónsson skipherra sem stýrir Smuguleiðangrinum en auk hans eru átján áhafnar- meðlimir, þar af einn læknir, eins og undanfarin tvö ár. Sjómannablaðið Víkingur náði tali af Kristjáni skömmu áður en Óðinn lét úr höfn snemma dags 22. ágúst eða skömmu áður en hafnir Reykjavíkur fylltust af herskipum úr flota Norður-Atlantshafsbanda- lagsins, NATO. Kristján og hans menn höfðu í nógu að snúast þegar blaðamann Víkings bar að höfninni. Verið var að flytja vistir fyrir úthaldið, en þær verða að duga í lágmark sex vikur að sögn Kristjáns, því svo kann að fara að skipið haldi til þar nyrðra í tvo mánuði ef þörf þykir. Auk vista flytur Óðinn varahluti fyrir íslensk skip og margvíslega pinkla til sjómanna frá fjölskyldum þeirra. Aðspurður um tilgang farar- innar segir Kristján að þetta sé fyrst og fremst þjónustuleið- angur og nefnir þá helst til læknisþjónustu. „Verkefni varðskipsins verða einnig vísindalegs eðlis,“ segir Kristján, „við munum gera ýmsar mælingar fyrir Hafrann- sóknastofnun, mæla afla um borð í skipum og kanna lög- mæti veiðarfæra. Þetta er fyrst og fremst nauðsynlegt til að hafa svör á reiðum höndum við ásökunum sem upp kunna að koma frá Norðmönnum. Við viljum t.d. geta svarað þeim hreint út að við hendum ekki smáfiski. Aðalatriði fararinnar er þó þjónustan við skipin. Það er alltaf eitthvað sem getur komið upp á, eins og t.d. véiarbilanir eða skemmdir á veiðarfærum, og þá erum við kallaðirtil að- stoðar. Við höfum kafara um borð ef á þarf að halda. í fyrra kom upp eldur í Beiti og þá fóru okkar menn yfir í skipið til slökkvistarfa.“ En má búast við einhverjum árekstrum við Norðmenn þarna á miðunum sem þið þurfið að blanda ykkur í? „Það hefur ekki komið til árekstra hingað til og ég á ekki von á að svo verði nú.“ En nú eruð þið með vopn um borð, er ekki svo? „Ja, við erum með fallbyssu í stafninum en við notum hana helst sem fuglahræðu. Svartfuglinn er skítandi á skip- ið í tíma og ótíma þannig að við erum vanir að hengja litla plastpoka á byssuna sem blakta í vindinum. Þannig höldum við fuglinum í skefjum. Hvað önnur vopn varðar þá höfum við haft það fyrir sið að gefa ekkert upp um það. í eldgamla daga voru ýmis vopn höfð með í för en þeim var aldrei beitt, nú eru þau flest safngripir." Óðinsmenn hafa fengið nýjan lækni með í för en hann heitir Jón Ívar Einarsson. Að sögn Kristjáns hefur Jón svip- aðan bakgrunn og þeir læknar sem farið hafa í Smuguna fram að þessu. Jón mun hafa leitað til þeirra eftir ráðleggingum og fengið upplýsingar um þau lyf sem reynslan hefur leitt í Ijós að komi að gagni þar nyrðra. Kristján segir að læknisþjón- ustan sé nauðsynlegasti þátt- urinn í veru Óðins í Smugunni. „Sem betur fer fækkaði slysum frá 1994 til 1995 um helming," segir Kristján. „Ég held að •j ástæðan sé sú að sjómenn um borð í skipunum séu orðnir þjálfaðri og kunni betur að varast slysin og að auki eru þeir nú sjálfir búnir að öðlast reynslu í fyrstu hjálp, gera oftast að minniháttar meiðsl- um sjálfir. Þess vegna held ég að búast megi við minna álagi á lækninn en áður.“ Kristján segir að mikið hafi verið um alvarleg slys árið 1994, t.d. hafi verið mikið um útlimameiðsli, margir misst fingur og einnig hafi verið tölu- vert um botnlangaköst. „Það kom því nokkrum sinnum fyrir að við þurftum að fá þyrlu um borð. Alvarlegasta slysið í fyrra varð hins vegar um borð hjá okkur. Þá vorum við að draga togara þegar vír slitnaði með þeim afleiðingum að einn áhafnarmeðlima brotnaði á báðum fótum. Hann varfluttur til lands með þyrlu frá Noregi." Nú verða þú og þínir menn i Smugunni í minnst sex vikur og líklega ítalsverðu aðgerðar- leysi, er eitthvað sem menn geta gert sér til dundurs um borð til að drepa tímann? SjÓMANNABLAÐlÐ VlKINGUR 7
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.