Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Blaðsíða 27

Nýtt kvótaár hófst um síðustu mánaðamót. Kvótanum er misskipt, eins
og alkunna er. Sum skip hafa mikinn kvóta á meðan aðrir sitja eftir með
mjög lítinn kvóta. Leiguverð kvóta á hæstu skipunum er
Yfir 200 milljóna
króna virði
Þegar kvóti þeirra tuttugu skipa sem fá hæstu skipanna er á þriðja hundrað deilt á kvótakerfið og úthlutun veiði-
mest úthlutað, þegar tekið er tillit til milljónir króna. heimilda. Með þessari úttekt fylgir sýnis-
hlutfalls af heildarkvóta, er skoðaður og Verðið sem stuðst er við, er að mati horn af leiðara Morgunblaðsins frá 1.
verðmæti hans reiknað miðað við leigu- kunnugra, jafnvel undir meðal leigu- september síðastliðnum, en heiti leiðar-
verð kemur í ljós að verðmæti kvóta verði á síðasta kvótaári. Það hafa margir ans var: „Þjóðareign - Þjóðargjöf'. Höf-
Leiðari Morgunblaðsins
I leiðara Morgunblaðsins frá 1. septem-
ber er m.a. eftirfarandi að finna:
„Samkvœmt lögum, sem samþykkt hafa
verið á Alpingi íslendinga, eru ftskimiðin
sameign íslenzku þjóðarinnar. Iþvífelstað
fiskistofnarnir eru eign þjóðarinnar,"
Síðan segir:
„Þessi þjóðareign er afbent útgerðarmönn-
um í dag án nokkurs endurgjalds. Þegar
vinnudagur hefst á morgun getaþeir hins
vegar hafizt handa um að selja þennan við-
bótarkvóta og heildsöluverð aukningarinnar,
sem þeirfáfyrir ekki neitt, er um tveir og
hálfur milljarður. Erþetta eðlilegt? Erþetta
réttlátt? Eryfirleitt nokkurt vit í slíku kerfi?
Um þetta lykilatriði hafa staðið linnulaus-
ar deilur í þjóðmálaumræðunni hér allan
þennan dratug ogþeim er ekki lokið. Utgerð-
armenn hafit beittýmsum rbksemdum gegn
kröfum um, aðþeir eigi að greiða fyrir rétt-
inn tilþess að nýta þjóðareignina, þ. e. fiski-
miðin. Ein hehta röksemdþeirra hefur verið
sú, að útgerðarfyrirtaki á ísLindi veru svo
illa stödd, aðþau hefðu ekki efni á að greiða
slíktgjald. Þeir hafa að vísu aldrei útskýrt
hvernigþeir hafa hafi efhi áþví að greiða
þetta gjald hver í vasa annars á undanfórn-
um árum en látum það vera. Það hafa vissu-
lega verið rök, að útgerðin vœri illa stödd. En
þau rök eiga ekki lengur við. Ársreikningar
og milliuppgjör íslenzkra útgerðarfyrirtœkja
sýna, svo ekki verður um villzt, að gjbrbreyt-
ing hefur orðið l rekstri þeirra á undanfórn-
um árum. Hlutabréfí íslenzkum útgerðar-
fyrirtækjum eru nú bœði efiirsótt og i háu
verði.
Önnur röksemd útgerðarmanna hefur ver-
iðsú, aðþeir hafi sóttsjóinn og nýtt fiskimið-
in ogþess vegna sé eðlilegt, aðþeir sitji vií
annað borð en aðrir landsmenn en greiði síð-
an skatta afatvinnustarfsemi sinni. Veikleik-
inn íþeirri röksemd er sá, að hið sama á við
um sjómennina. Þeir hafa sóttsjóinn og nýtt
fiskimiðin. Þeir eru eigendur fiskimiðanna
eins og aðrir landsmenn. Efþeir, sem hafa
nýttfiskimiðin, eiga meiri rétt en aðrir eig-
endurþeirra er eðlilegt aðþað eigijafht við
um sjómenn sem útgerðarmenn."
í lok leiðara Morgunblaðsins segir svo:
„Það er með engu móti bœgt að réttlata þá
ákvörðun stjómvalda að afhenda útgerðar-
mönnum í dag verðmœti, sem nema um
tveimur og hálfum milljarði króna, fyrir ekki
neitt, semþeirgeta svo tekið til við að selja á
morgun ogfá beinharða peninga fiyrir.
Nú eru þau þáttaskil, að tímabœrt er að
hefia á ný ummður affullum krafti um það
hvernigsú málamiðlun getur orðiðá milli
þjóðar og útgerðar, sem allir geta unað sœmi-
lega við. "H
\<"
SJÓMANNABLAÐIÐ Vl'KINGUR
27