Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Síða 57

verpa, sem kallað var, þ.e.a.s. varpa djúp-
sprengjum. Gátu þær verið dálítið óþægileg-
ar ef þær sprungu mjög nærri, sér í lagi ef
maður var sofandi. Ekki urðum við varir við
neinar árásartilraunir, en það er nú ekki að
marka. Við fórum með friði, urðum ekki
varir við neitt hernaðarbrölt. Þegar við nálg-
uðumst ströndina kom í ljós að við myndum
Ienda í Belfast á Irlandi, en þangað komum
við á Þorláksmessu.
Fyrir mannleg mistök, að sagt var, var ekki
skilað nógu tímanlega pöntun á afgreiðslu á
kolum, vatni og sennilega ýmsu fleiru, svo
við urðum að bíða fram yfir jól. Þar með
misstum við af skipalestinni. Jólin héldum
við á ytri höfninni og ekki var annað að sjá
en við þessar aðstæður væri hægt að halda
jól. Afgreiðslu fengum við á annan í jólum
og gekk allt vel.
Nú var vandi á höndum; skipalestin farin
og við reknir frá bryggju. Máttum við sigla
einskipa til Loch Ewe. A þeirri leið var skip
frá félaginu sem átti mitt skip skotið niður
tveimur mánuðum seinna og var það þó í
skipalest með fylgdarskipum. Sögusagnir
hermdu löngu seinna að sami kafbátur muni
hafa grandað báðum þessum skipum.
Ferðin gekk vel en talsverð spenna var í
mönnum og ekki að ósekju.
Til Loch Ewe komum við 29. desember.
Þar var höfð bátaæfing, allir lífbátar sjósettir
og róið um. Kyndari þurfti að fá aðgerð á
fingri í Iandi og mannskapurinn slappaði af
eftir taugastrekkjandi ferð.
Fyrsta janúar 1945 var raðað í skipalestina
og haldið í síðasta áfanga ferðarinnar, heim
til íslands. Á leiðinni hrepptum við aftur
vont veður, sem seinkaði siglingunni, timb-
urfarmurinn fór aftur úr skorðum.
Eins og ævinlega var skimað út í loftið
þegar land nálgaðist. Alltaf sama spennan að
sjá hið kalda sker koma úr hafi. Eftir um sjö
sólarhringa siglingu frá Loch Ewe var rennt
inn á Reykjavíkurhöfn, en það er alltaf dýr-
legt eftir langa útivist.
Ég fór rvær ferðir til Ameríku í stríðinu og
naut þeirrar gæfu að aldrei var gerð árás á
skipalestir sem ég var með. Gott var að koma
heim, eða eins og stendur í ljóðinu: „Ég uni
mér ekki í landi“, og eftir nokkra mánuði fór
ég aftur á sjóinn.
Blessuð sé minning látinna félaga.
Ritað á Selfossi í mars og apríl 1996.
Loftur Jóbannsson.
Það birtir yfir íslensku atvinnulífi,
við leggjum okkar af mörkum.
HF. KÆLISMIÐJAN
FROST
REYKJAVIK SÍMI: 551-5200 - AKUREYRI SÍMI: 461-1700
SKIPASMÍÐASTÖÐIN HF.
Suöurtangi 6 ' Pósthólf 310 * 400 ísafjörður
Sími 456 3899 • Fax 456 4471
Fiskibátar • Vinnubátar • Skemmtibátar
Áratuga reynsla • Nýjasta tækni
Stál • Ál
SJÓMANNABLAÐIÐ VfKINGllR
57