Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1997, Blaðsíða 67

Ólafsvíkur á björtum og fallegum júní-
degi. Matsveinninn hafði tekið kost og er
við vorum komnir nokkum spöl út íyrir
Akurey þá kom hann til mín og spurði
mig hvort ég héldi að því yrði illa tekið ef
hann syði flsk fyrir mannskapinn, svona í
fyrsta skiptið. Ég taldi það í góðu lagi en
fylgdist síðan ekkert frekar með Birni.
Stuttu síðar tók ég hins vegar eftir því, að
Bjarni var kontinn upp á dekk og stuttu
síðar Bjöm og hafði hann með sér pott
með vatni sem rauk úr. Hann snaraðist
síðan í kistu franian við lúkarskappann
og tók upp úr henni tvær vænar ýsur og
skar þær snarlega niður og tók síðan til
við að þrífa þær úr snarpheitu vatninu.
Fyrr en varði voru fiskstykkin orðin að
einum graut x höndurn hans og Bjarni
stóð álengdar og hafði auðsjáanlega gam-
an af. Ég kallaði á Björn þegar í stað upp
til mín og gekk á hann um það, hvort
hann kynni í raun eitthvað til verka í
eldamennsku. Hann játaði þá þegar fyrir
mér að svo væri ekki. Ég minntist þess
þá, að við ráðningu Bjarna hafði hann
m.a. sagt mér, að hann hefði oft verið
kokkur á skipum. Ég kallaði hann þá fyr-
ir mig og spurði hann hvort hann vildi
taka við eldamennskunni. Hann færðist
undan því en lofaði að vera Bimi innan
handar meðan hann væri að komast inn í
starfið. Þetta stóð Bjami svo sannarlega
við því ekki leið á löngu þar til Björn náði
tökurn á matseldinni og varð fljótlega
hinn besti kokkur.
Skólaskipið Glaður
Ekki leist nú mönnum björgulega á
þennan mannskap minn í byrjun. Fljót-
lega fékk báturinn viðurnefnið „skóla-
skipið“ og það upphaflega í heldur nei-
kvæðri merkingu. Þrátt fyrir ýmsa byrj-
unarörðugleika þá varð þessi ínannskap-
ur fljótlega samstilltur og skilaði sínu
verki vel. Við fiskuðum til jafns við aðra,
en einkum reyndum við að halda í við
Leif Halldórsson á Bjarna Ólafssyni, sem
var sem endranær kappsamur og með
góðan mannskap. í júní og frarnan af júlí
var mest róið á hefðbundnar slóðir vest-
ur af Snæfellsnesi, á norðanverða Jökul-
tungu og Jökuldjúp. Var þar reitingsafli
en dró úr honum er leið á júlí. Fréttist þá
af veiði út af ísafjarðardjúpi og héldurn
við Leifur fljótlega þangað. Þama reynd-
ist nokkur veiði í fyrstu og var lagt upp á
Bolungarvík hjá jxcim rnerka útgerðar-
manni og fiskverkanda, Einari Guðfinns-
syni. Em mér minnisstæð persónuleg
kynni af honum. Hann hafði haft spurnir
af mannskapnum á bátnum og þótti
djarfleg sú ákvörðun mín að ráða á bát-
inn nánast einvörðungu háskólanema.
Rabbaði hann við mig drjúga stund á
skrifstofu sinni um ýmsa hluti og meðal
annars mikilvægi þess að sem flestir
kynntust í raun undirstöðuatvinnuveg-
um þjóðarirmar. Óskaði hann mér góðs
gengis og kvöddumst við með virktum.
Las ég seinna æviminningar þessa merka
manns með rneiri athygli og skilningi en
ég hefði ella gert.
Þegar veiði tregðaðist á ísafjarðardjupi
fréttist af dreifðri síld út af Siglufirði og á
Grímseyjarsundi. Var ekki beðið boð-
anna en haldið þangað. Reyndist þarna
nokkuð magn af dreifðri síld á stóru
svæði, einkurn norðaustur af Grímsey.
Við vomm þarna að veiðum næstu tvær
eða þrjár vikurnar og var þokkalegur afli
í upphafi, upp í 100 tunnur í lögn, en dró
síðan úr því. Við héldurn heim á leið síð-
ustu dagana í ágúst og reyndum fyrir
okkur út af Jöklinum næstu tvær vikum-
ar. Veiði var lítil og var veiðum hætt um
miðjan september.
Heimspeki og póliti'k í lúkarnum
Mér er þetta úthald á margan hátt
ntjög minnisstætt. Ekki aðeins fyrir það,
að ég fór þarna í fýrsta skiptið með skip-
stjórn á skipi, heldur einnig hversu góð-
ur og samstilltur þessi mannskapur varð
fljótlega. Sérstaklega eru ntér minnis-
stæðar margskonar umræður í lúkarnum
okkar, sem var þröngur en að ýmsu leyti
vistleg vistavera að því er okkur famist.
Björn kokkur var afar þrifimi og leið ekki
neinn óþrifnað þar niðri. Þama var oft
tekist snarplega á um pólitík, bókmennt-
ir og heimspekileg efni. Höfðu sig þar
mest í franimi Logi, sem var harður sjálf-
stæðismaður og vel lesinn í þeim fræðurn
sem öðrum og Björn kokkur, sem var
mjög vinstrisinnaður og vel að sér á
mörgum sviðum og kom stundum
mönnum í opna skjöldu með athuga-
semdum sínum. Hann var jafnframt þol-
inmóðasti áheyrandinn að átökum Loga
og Bjöms. Aldrei minnist ég þess að þess-
ar rökræður í Iúkarnum á honum Glað
leiddu til illinda eða átaka. Allir þessir
menn bundust þarna vináttu- og tryggð-
arböndum sem lengi héldust. Þess má að
lokum geta að allir þessir háskólalærðu
skipverjar mínir luku embættisprófum í
sínum greinum og em vel látnir á sínum
sviðum. Allir em þeir sammála um að
vist þeirra á „skólaskipinu" Glað hafi ver-
ið þeini eftirminnileg og gagnleg reynsla,
sem þeir hefðu ekki viljað verða af.
Sú ákvörðun mín að taka þetta skip-
stjórnarpróf í Stýrimannaskólnaum á sín-
um tíma var í raun mikið happa- og
gæfuspor og nýttist mér seinna á marg-
víslegan hátt, bæði beint og óbeint. Ekki
er rúm til að rekja þá sögu frekar í þessu
greinarkorni. ■
t
Steinunn SH er einn þeirra báta sem Halldór Jónsson lét smíða og gerði út um
ÁRARAÐIR.
Sjómannablaðið Víkingur
67