Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2000, Side 38

„Ég fékk brjósklos í bakið sem átti sér aðdraganda.
Á þessum tíma voru við með þó nokkuð marga Færeyinga um borð.
Ég man að einu sinni þegar ég var með Þorstein fór ég inn til Færeyja og sótti
þangað um 50 Færeyinga sem voru að koma hingað í vertíðarvinnu.
kveðast á og hengja upp í borðsalnum. Þarna
við Grænland voru náttúrlega fleiri íslensk
skip og þau gáfu upp pokatöluna einu sinni á
dag. Hjördís skráði þetta niður og hengdi
upp í borðsalnum ásamt helstu fréttum að
heiman.“
-Það hefur verið erfið vinna í þessum 450
tonna túr?
„Alveg gífurleg vinna. Þegar farið var að
þrengjast í lestinni var saltað uppá dekki og
fiskurinn svo umsaltaður niður í lest eftir
vikutíma eða svo. Við lúguna sem fiskurinn
var látinn niður um var kassi sem tók ákveð-
ið magn af fiski. Það var talið á hverri vakt
hvað margir kassar færu niður. Það var dálítill
metingur milli vakta hvor væri með fleiri
kassa á vaktinni. Talið hvað það færu margir
kassar niður á sex tíma vakt. Við vorum með
góðan saltara, Jón Tímótheusson, Bolvíking-
ur og góður maður sem var lengi háseti á tog-
araflotanum. já, þetta var heilmikil vinna.
Við Grænland vorum við jafnvel fram í nóv-
ember eða desember. Svo var það um 1957 að
við vorum farnir að fara til Nýfundnalands
eftir áramót. Ég var á Þorsteini Ingólfssyni til
1960 sem 1. stýrimaður og skipstjóri í afleys-
ingum.“
Færeyingi bjargað
-Hvað kom til að þú hættir svo til sjós?
„Ég fékk brjósklos í bakið sem átti sér að-
draganda. A þessum tíma voru við með þó
nokkuð marga Færeyinga um borð. Ég man
að einu sinni þegar ég var með Þorstein fór ég
inn til Færeyja og sótti þangað um 50 Færey-
inga sem voru að koma hingað í vertíðar-
vinnu. En hvað um það. Það sem gerðist var
það, að við voru að veiðum útaf Horni og
vorum að fá sæmilegt hal í bræluskít og skip-
ið valt nokkuð. Við voru að taka inn trollið
og einn Færeyingurinn var við síðuna að
draga inn belginn. Þá kom feiknamikil kvika
undir skipið og hallar því frá og hann fer út
með belgnum. Ég var við gluggann fýrir ofan
og sá hvað skeði niðri á dekki. Færeyingurinn
var að baksa þarna og í einni dýfúnni niður
kemst hann nokkuð ofarlega á belginn. Ég
hljóp niður og gat gripið í hann og sleppti
honum ekki þegar skipið fór aftur yfir og það
þornaði undir honum. En sem ég held hon-
um fékk ég mikið tak í bakið. En við björg-
uðum Færeyingnum. Ég var hins vegar mjög
slæmur í bakinu eftir þetta en vildi ekki fara í
uppskurð. Hafði heyrt um marga sem höfðu
farið illa út úr því.“
Fiskmat og kennsla
„Mér bauðst vinna sem fiskeftirlitsmaður
hjá Sölumiðstöð Hraðfrystihúsanna og tók
því starfi. Þar var ég ein tvö ár og fór víða um
Iand starfsins vegna. Árið 1962 er stofnað hér
ríkisfyrirtæki sem hét Ferskfiskeftirlitið og
þeir sem voru að koma þessu á fót höfðu sam-
band við mig. Meðal þeirra var Þórður Þor-
bjarnarson hjá Rannsóknarstofnun fiskiðn-
aðarins og hann vildi endilega að ég kæmi.
Það varð úr að ég réði mig til Ferkskfiskseftir-
litsins. Hjá því fýrirtæki vann ég við hráefnis-
mat á fiski uppúr sjó og ferðaðist víða til að
samræma þetta mat. Árið 1968 ræð ég mig
sem yfirfiskmatsmann hjá Fiskmati ríkisins.
Ég starfaði hjá því til 1972 þar til Fisk-
vinnsluskólinn tók til starfa. Hann auglýsti
eftir kennara til að sjá um verklegu kennsl-
una. Ég sótti um og fékk stöðuna. Var ráðinn
þangað sem kennari í apríl 1972. Því starfi
gegndi ég svo þar til ég varð sjötugur 1995.
Reyndar er það nú svo enn er ég að hlaupa í
38
SJÓMANNABLAÐIÐ VíKINGUR