Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2000, Blaðsíða 24

Ermil Ragnarsson skipaverkfræðingur vinnur að ítarlegri upplýs-
ingasöfnun um sögu fiskveiðiflotans
Saga sem aldrei
hefur veríð skrífuð

„Vinnuheitið er Fiskipaflotinn - tæknileg
þróun og saga í hálfa öld. Að vísu eru nokkur
ár síðan ég byrjaði á þessu þannig að þessi
hálfa öld á kannski ekki alveg við Iengur. Ég
hef lengi haft áhuga á þessum málum og starf
mitt hjá tæknideild Fiskifélagsins og Fisk-
veiðasjóðs var þess eðlis að ég var meira og
minna að fást við þessa hluti. Ég reyni að
nálgast þetta verkefni frá sjónarhóli skipa-
fræðinnar,“ sagði Emil Ragnarsson skipaverk-
fræðingur í viðtali við blaðið. Hann vinnur
að söfnun ítarlegra upplýsinga um íslensk
fiskveiðiskip undanfarin 50 ár og áætlar að
ljúka verkinu innan tveggja ára. En hver var
kveikjan að þessu starfi?
,Á sínum tíma gekkst Verkfræðingafélagið
fyrir ráðstefnu undir heitinu Öflun sjávar-
fangs. Þar vorum við Auðunn Ágústsson með
erindi um þróun við gerð fiskiskipa. Það má
segja að þarna hafi kviknað nokkur áhugi á að
gera þessari sögu skil því hún hefur aldrei ver-
ið skrifuð. Ég setti mér að gera grein fyrir sög-
unni frá lokum síðari heimsstyrjaldar en þó er
ég farinn að teygja mig aðeins framar.“
Endurnýjun togaraflotans
-Þá byrjar mikil endurnýjun á flotanum?
„Já. Það má segja að á árunum eftir stríð sé
mesta endurnýjunarskeið sögunnar. Annars
vegar er um að ræða 46 síðutogara sem voru
að koma á þessum árum og allt fram til 1952
og hins vegar hátt á annað hundrað bátar yfir
12 Iestir að stærð.“
-Hvert sóttu menn þekkingu um hvernig
þessi skip ættu að vera búin?
„Það voru settar á laggirnar nefndir og heil-
mikil skrif voru í blöðum, meðal annars í
Víkingi, um nauðsyn þess að endurnýja tog-
araflotann. Menn voru að skoða hvað ýmsar
þjóðar voru að gera, meðal annars Frakkar og
Bandaríkjamenn. Þessar þjóðir höfðu látið
byggja díeseltogara en margir höfðu ekki trú
á þeim. Endirinn var sá að samið var um þessi
togarakaup í Bretlandi. Auðvitað var mikill
munur á þessum skipum miðað við þann
togaraflota sem var fyrir. Meginmunurinn var
kannski sá að eimketillinn var olíukyntur í
stað kolakyntur og þessi skip voru tvöfalt
stærri en þau gömlu. Einnig var allur aðbún-
aður annar og betri. Þessir nýsköpunartogar-
ar, sem voru með gufuvél, af fimm togurum
undanskildum, voru uppistaðan í togaraflot-
anum næstu ár og áratugi. Á árunum 1957 til
1960 voru svo smíðaðir átta díeseltogara.
Hluti þeirra kom í stað togara sem strönduðu
eða fórust. Það var góð karfaveiði við Ný-
fimdnaland 1958 og '59 og þá voru byggðir
fimm stórir togarar í Vestur-Þýskalandi sem
KEMHYDRO - salan
Snorrabraut 87 • 105 Reykjavík
Sími: 551 2521 • Fax: 551 2075
Gufukatlar frá Bretlandi §
Allar gerðir
LEITIÐ TILBODA '<
24
Sjómannablaðið Víkingur