Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2000, Qupperneq 46

Fí<»VA\CTfNJ
Hann Páll var við vinnu sína á verk-
stæðinu, þegar hringt var til hans frá fæðin-
gardeildinni og sagt:
- Til hamingju Páll. Þú ert orðinn tvíbura-
pabbi!
- Takk fyrir. Þetta er afbragð. Loksins kom
að því, að ég gæti tvöfaldað innleggið.
Segðu mér nú, Elsa mín hvað eruð þið
Pétur að gera heilt kvöld í herbergi þínu?
- Hann er bara að segja mér brandara,
svaraði dóttirinn hin rólegasta.
- Einmitt það, ég vona bara að þeir séu
ekki af því taginu, sem nágrannarnir eiga
eftir að brosa að eftir nru mánuði.
Og svo er það sagan af þorstlátum gaur í
strætisvagninum, sem dró upp vasapela og
fékk sér góðan sjúss. Eldri kona, sem þetta sá,
var fljót að gala við:
- Þú kannski veist það ekki, en þú ert á leið
til vítis.
Gaurinn rauk upp úr sæti sínu og þru-
maði:
- Stopp! Ég hef tekið vitlausan strætó.
Hann Robbi prófessor gat á stundum
orðið hressilega utan við sig. Um daginn,
þegar hann hafði sest við borð á veitingastað
og þjóninn rétti honum matseðilinn, sagði
hann:
- Nei, þökk fyrir, ég kæri mig ekki um að
lesa á meðan ég borða.
Bílinn hefur staðnæmst heldur ósnyrtilega
við vegarbrúnina og parið í honum fer að láta
vel hvort að öðru. Lögga kemur fljótlega á
vettvang og bankar á eina bílrúðuna.
- Eruð þið gift? spyr hann.
- Að sjálfsögðu, svarar hann.
- Því gerið þið þetta ekki heima?
- Ertu eitthvað verri, svarar pihurinn.
Konan mín mundi gera út af við mig.
Konum má skipta í þrjá flokka:
Þær fallegu - þær skynsömu - og svo allar
hinar.
Dóttirinn var í orlofsferð með vinstúlkum
sínum á einhverjum spennandi stað. Og í
bréfi skrifaði hún:
- Elsku mamma og pabbi, við höfúm það
aldeilis spennandi hérna. Á laugardaginn
var okkur öllum nauðgað. Öllum nema
henni Möttu. Hún vildi það ekki.
Hvar í fjandanum hefur þú verið, karl-
skröggur? hvein í konunni með kökukeflið á
lofti.
- Vertu nú skynsöm, Magga mín...hikk...,
heyrist í manngarminum, sem farið hafði út
til að fá sér í staupinu.
- Finnst þér ég líkjast manni, sem veit hvar
hann hefúr verið?
Slánalegur piltur stóð við sígarettusjálf-
sala og hristi hann duglega, en enginn
pakkinn kom út. Lögga kom aðvífandi og
bauðst til að hjálpa honum. Löggan prófaði
að hrista, en án árangus. Loks spurði hann:
- Ertu viss um að hafa látið réttan pening
f?
- Pening? svaraði piltur hlessa.
- Ef svo væri þá væri þetta vandalaust.
Skólakennari spyr: - Getur nokkur hér í
bekknum sagt til um, hvað tímarnir sem við
lifum nú á, eru kallaðir?
- ]á, svaraði Sigga litla. - Þeir eru kallaðir „í
síðustu lög“
- Og hvaðan hefurðu þessi orð Sigga mín?
- Hún mamma sagði um daginn, þegar stóra
sysdr gifti sig, að það væri í síðustu lög.
- Næst þegar þú ædar að koma inn í her-
bergi mitt, sagði forsetafrú við bílstjórann,
áttu að hringja fyrst. Ég gæti verið í baði.
- Alveg óþarfi, frú, svaraði einkab/1-
stjórinn. Ég kíki alltaf fyrst í gegnum skrár-
gatið.
Ungur, spjátrungslegur maður segir við
roskinn mann:
- Hvernig er fljólegast að komast til spíta-
lans afi? Sá aðspurði svarar:
- Með því að kalla mig afa í annað sinn!
Hann: - Um hvað ertu að hugsa, elskan?
Hún: - Ekkert sérstakt.
Hann: - Hugsaðu þá heldur um mig.
Hún: - Það var einmitt það sem ég gerði.
Eigum við að fara eitthvað út að dansa?
spurði Hemmi kærustuna eitt lau-
gardagskvöld.
- Eða eigum við að halda olduir heima og
hafa það notalegt?
- Við skulum heldur fara út að dansa
ansaði hún. Ég er of þreytt til að hafa það
notalegt.
Hann Raggi litli fór í sirkus með eldri
bróðir sínum og sagði svo við mömmu sína,
þegar heim kom:
- Það var þarna maður, sem kastaði hnífum
í stúlku, og veistu hvað? Hann gat aldrei hitt
hana.
Maður sem var kvaddur til herþjónustu
bar sig aumlega og sagðist alltaf hafa séð illa.
- Hvernig getur þú sannað það? Var hann
spurður. Maðurinn dró þá mynd úr veskinu
sínu og sagði:
- Hérna er mynd af konunni minni.
Olli: - Þú segist hafa týnt kreditkortinu
þínu, Polli, en hefúr þú ekki líst eftir því?
Polli: - Nei ég er alveg viss um, að sá sem
fann það er miklu sparsamir en konan mín.
46
Sjómannablaðið Víkingur