Náttúrufræðingurinn - 1931, Qupperneq 6

116
NÁTTÚRUFR.
/ I •
/ 9.330
Nokkrir varpstaSir svartfugla (fuglabjörg') viS ísland. Stærstu deplarnir sýna
hvar varpiS er mest. MeS strikum, dregnum út frá ströndinni, er landinu skipt
í 7 parta, og tölurnar sýna, hve margir svartfuglar veiddust á hverjum þessara
parta, áriS 1913.
hafa með ströndum landsins, er það kunnugt, að nóg er um
fuglabjörg frá Eyjafirði að Hornum, enda þótt þar sé miklu
minni veiði en vestar. Meginið af fuglinum flokkast bersýnilega
um fuglabjörgin við Vesturland, og vesturhluta Norðurlands, en
vegna hvers? Til þess að svara þessari spurningu, verðum við
að virða fyrir okkur árangur rannsókna, sem ekki virðast koma
svartfuglinum mikið við.
Sjórinn, sem umkringir ísland, er að flestu leyti einkenni-
legri en nokkurt annað haf í heiminum. Við suður- og vest-
urströndina er hinn heiti Gólfstraumur, en við norður- og aust-
urströndina hinn kaldi Pólstraumur. Að austan eru takmörkin
á milli þessara tveggja meginstrauma mjög glögg, eins og sjá
má á 5. mynd I, þar sem sýndur er hitinn í apríl á 50 metra dýpi.
Þessi mismunandi hiti, við ýmsar strendur landsins, hefir gagn-
ger áhrif á allt dýralíf sjávarins, en þeir, sem fyrstir urðu til
þess að rannsaka einstök atriði í þessari orsakakeðju, voru þrír
Danir, fyrst og fremst prófessor Johs. Schmidt, og með honum