Náttúrufræðingurinn - 1964, Page 28

74
NÁTT ÚRU FRÆÐIN GURIN N
vaxi á einu þeirra. Sama máli gegnir um flóðapuntinn (Glyceria
fluitans). Ég tel mig hafa fært gildar líkur fyrir því, að hann sé
fluttur með mönnum til landsins.
Þess skal þó getið að Löve (195fi) mun telja þessar tegundir til
ísaldartegunda, en ekki fyrst og fremst vegna þess, að þær séu mið-
svæðaplöntur, heldur af því hann telur a. m. k. flóðapuntinn sér-
stakt íslenzkt afbrigði. Ég vil geta þess hér, að þótt okkur Löve greini
ekki á um aðalatriði Jressa máls, þ. e. ísaldarstöðu plantna á Islandi,
erum við ekki sammála um sumar Jxer tegundir, senr líkur benda
til að flutzt hafi mcð mönnum, jafnvel þótt af Jreiin séu sérstök
íslenzk afbrigði. Færði ég nær sömu rök fyrir því (Steindiírsson
1962 bls. 137) og Sturla gerir á bls. 184, Jrar sem hann ræðir um
hin sérstöku íslenzku afbrigði. En þegar finna skal mótrök gegn
ísaldarstöðu plantna væri a. m. k. réttast að taka fyrir þær tegundir,
sem fylgismenn kenningarinnar eru sammála um að séu ísaldarteg-
undir.
Ég fagnaði því, að málið skyldi tekið til umræðu með fyrirlestri
Sturlu Friðrikssonar, því að við umræður má alltaf búast við að eitt-
hvað nýtt komi fram og uppruni íslenzku flórunnar verði endur-
skoðaður, eins og Sturla kemst réttilega að orði. En satt að segja
hafði ég væn/.t Jress, að höf. kæmi fram með fleiri nýjungar og
rannsóknaratriði, sem taka þyrfti alvarlega fyrir, en raun bar vitni
um.
Sturla segir að lokum: ,,ber allt að sama brunni með Jrað, að
auðveldara virðist að skýra tilkomu flórunnar með aðflutningi
jurta l'rá nágrannalöndunum eftir ísöld, en að Jxer hafi lifað hér á
auðum svæðum“ (bls. 187). Þar sem ég ræði útbreiðslu miðsvæða-
tegunda við Eyjafjörð, þar sem sannanlega hafa verið auðar hlíðar
sums staðar niður undir sjávarmál, Jrykist ég hafa sýnt, að léttara er
að skýra sérkennilega útbreiðslu þessara tegunda um héraðið með
því, að Jjær hali dreifzt lrá hinum auðu svæðum, en að þær hafi
komið til landsins eftir jökultíma og Jrá forðast Jrá staði, sem ljarstir
liggja auðu svæðunum, en haldið sig einkum í nágrenni þeirra. En
enginn skal vera mér fúsari til að viðurkenna, að enn sé margt
ókannað í þessum efnum, og ekkert getur fært oss heim fullar sönn-
ur í þeim, annað en rannsókn, unnin af fullri alúð og umhyggju fyr-
ir því, að halá einungis Jrað, sem sannara reynist.