Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 38

180
NÁTTÚRUFRÆÐIN G URINN
U 1 2 J m
3. mynd. Þversneið af Karelshelli um opið. Sá hluti þaksins, sem við Ófeigur brutum
niður, skástrikaður.
aður á öllu því dýpi, sem stafurinn náði til, og þá enn fremur, að
broddur hans hafi ekki verið nærri botni.
Af þessum athugunum einum saman verður vitaskuld ekkert full-
yrt um dýpt kvikuálsins, sem vökin var á, annað en það, að hann var
mun meir en 55 cm djúpur. Þversneiðarrissið (2. mynd), þar sem
svart merkir storku og Jivítt kviku, sýnir lágmarksdýpi. En við síðari
áthuganir og ekki sízt könnun KarelslieJlis Jtef ég komizt á þá skoð-
un, að állinn hafi verið miklu dýpri, sennilega sambærilegur þeini
kvikuæð, sem eitt sinn rann um Karelslielli. Hvíta strikalínan, sem
ég Irætti síðar á rissið, er önnur ágizkun mín um takmörk storku og
kviku, og mun sú nær lagi.