Náttúrufræðingurinn - 1949, Side 41

NÝR HELLIR í HEKLUHRAUNI
183
4. mynd. Innarlega i austurálmu Karelshellis, horft vestur. (Guðm. Erlendssön Ijóstn.)
bognað allmikið í stimpingunum. Efri endi hans, sem stóð út úr
hraunkertinu, hitnaði allur svo, að sauð á honum, skömmu eftir að
við náðum honum upp. Til allrar hamingju hafði ég tvenna vettl-
inga á höndunum og veitti ekki af, til að ég brenndist ekki.
Ég hefði gjarna viljað koma hraundrönglinum heim í heilu lagi
á stönginni, en treystist ekki að bera hann. Varð það úr, að ég braut
hann að mestu af með hamri, en skildi eftir nokkra steinhringa utan
um teininn. Með þeim á verður stöngin væntanlega til sýnis á Nátt-
úrugripasafninu innan skamms.
Efnið í þessum steinum er mjög venjulegt Hekluhi’aun, nokkuð
blöðrótt (eðlisþyngd um 2.3), og allar blöðrurnar eru ílangar í
stefnu samsíða teininum eftir togið, er hraundröhgullinn var slitinn
upp úr kvikunni.
Nú voru ekki tök á að þreifast betur um niðri í vökinni, þar senr
teinninn var orðinn ónýtur til þess. Og er þetta síðasta skipti, sem
ég hef rekið staf nrinn í rennandi hraun.