Náttúrufræðingurinn - 1957, Qupperneq 59

ÍSLENZIUR FUGLAR XIV
213
ára, 3 fimm ára, 2 sex ára, 1 sjö ára, 3 tín ára, 1 ellefu ára, 2 fjórtán
ára, 2 átján ára og 1 tuttugu og fimm ára.
Bæði innlendu og erlendu endurheimturnar sýna, að kríur geta
náð allháum aldri, ef slys eða sjúkdómar verða jreim ekki að aldur-
tila. Það er athyglisvert í sambandi við innlendu endurheimt-
urnar, að 2/3 af þeim endurheimtu kríum, sem merktar voru full-
orðnar, liafa náðst einu eða tveimur árum eftir merkingu, en af
þeim endurheimtu kríum, sem merktar voru ungar, hafa engar náðst
fyrstu tvö árin eftir merkingu. Þetta bendir ótvírætt til þess, að krían
verði ekki kynþroska fyrr en hún er þriggja ára. Að öllum líkindum
dvelst meginhlutinn af ársgömlum og tvegja ára kríum sumarlangt
á hafi úti. Þó má telja líklegt, að þær leiti lengra eða skemmra
norður á bóginn, þegar vora tekur á norðurhveli jarðar, enda þótt
þær leiti ekki til lands á æskustöðvum sínum nerna að litlu leyti.
Ársgamlar kríur eru auðþekktar á því, að þær líkjast fullorðnum
kríum í vetrarbúningi, þ. e. þær eru að mestu hvítar að neðan,
hvítar á enni og með svart nef og fætur. Hópa af slíkum kríum hef
ég séð í júní og júlí í grennd við kríuvörp á suðurströnd íslands,
einkum í grennd við ósa stóránna þar. Þær sátu venjulega í þéttum
hnapp í útjöðrum kríubyggðanna eða í grennd við þær, flugu upp
um leið og fullorðnu varpfuglarnir og gerjuðu yfir varplandinu inn-
an um þá; en þegar fuglinn settist aftur, skildu þær sig frá fullorðnu
fuglunum og settust einhvers staðar í hnapp út af fyrir sig. í öðrum
landshlutum hefur einnig orðið vart við ársgamlar kríur í kríuvörp-
um, en aldrei nema einn og einn fugl. Ekkert bendir til þess, að þess-
ir ársgömlu fuglar liafi nokkurn tíma orpið hér eða þeir séu yfirleitt
kynþroska. Um tveggja ára kríur er miklu minna vitað, og stafar
það einkum af því, að óvíst er talið, að hægt sé að þekkja þær frá
eldri fuglum. Með tilliti til þess, sem vitað er um ársgömlu kríurn-
ar, má þó ætla, að tveggja ára kríur leiti hér engu síður lands á sumr-
in en þær og jafnvel í enn ríkari mæli.
Aðalfæða kríunnar eru smáfiskar og fiskseiði, ýmis lægri svifdýr
(m. a. ljósáta), skordýr og skordýralirfur, og ormar (ánamaðkar). Af
fiskum, sem krían sækir í sjó, má nefna sandsíli, loðnu, smásíld og
ufsaseiði, en sjálfsagt tekur hún einnig seiði fleiri tegunda. Af fisk-
um í ósöltu vatni tekur krían mest af hornsílum, en hún tekur einn-
ig silungs- og laxaseiði, þegar lnin á þess kost. Kríur Ieita sér mjög oft
ætis í ræktuðu landi, enda er skordýralíf þar oftast auðugra en víð-