Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 29

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
105
Þegar lífvera deyr, tekur hún að rotna fyrir áhrif gerla og sveppa,
sem finnast allsstaðar í vatninu, einkum þó í botnleðjunni. Lífrænu
efnin sem bundin eru í plöntum og dýrum brotna niður og berast
uppleyst út í vatnið og verða áburður og næring handa nýrri líf-
myndun.
Þannig eru efnin á sífelldri hringrás: Ólífræn efni verða að plönt-
um og dýrum, sem við rotnun verða aftur að ólífrænum efnum. Þessi
hringrás er knúin orku frá sólarljósinu og þannig er lífið í stöðuvötn-
unum að mestu óháð aðflutningi efna frá umhverfinu.
Hinir einstöku hlekkir í hringrás lífveranna og efnisins eru mjög
háðir og nátengdir hverjir öðrum, og það er mikilvægt að hafa það
í huga, að plöntur, botndýr, fiskur og aðrar lífverur vatnsins eru
liðir í flóknu samspili. Ef einhvers staðar á sér stað breyting á einum
hlekk í keðjunni liefur það áhrif á þann næsta og þannig koll af
kolli og jafnvægi alls kerfisins getur farið úr skorðum.
HEIMILDARIT
Elgmork, K. (Red); 1970: Liv i regulerte vassdrag, Kraft og miljd 1; 48 s, Oslo.
Jensen, K. W. (Red); 1968: Sportfiskerens leksikon, Oslo.
Ruttner, F.; 1963: Fundamentals of Limnology. Univ. Toronto Press; 295 s.