Samvinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 10

Tveir drengir, stoltir af þvi, sem þéir og félagar þeirra hafa búið til á töfln og kennarapúlti
STUNDU'M eru jólin nefnd hátíð
barnanna, og rná það til sanns
vegar færa. Engir taka jólunum með
meiri tilhlökkun og fögnuði en börn-
in. Og varla eigum við elclra fólkið
yndislegri minningar frá bernskuár-
um en þær, sem standa að einhverju
leyti í sambandi við þessa dásamlegu
liátíð ljósanna í rökkurmóðu skamm-
degisins. Vissulega var það einnig svo.
og mun vafalaust alltaf verða, að þessi
jólafögnuður barnanna varpaði gleði-
geislum inn í jólahald fullorðna
fólksins. Þegar við sveitabörnin frá
síðastliðinni öld minnumst jólanna
okkar þá, og berum þau saman við jól
barna okkar og barnabarna, er þar á
mikill munur. Jólin okkar voru fá-
tækleg að öllum ytra búnaði. Og' þó
voru þau stór Viðburður í hversdags-
lífi daganna á hverjum sveitabæ.
Eiginlega fundum við börnin angan
jólahelginnár, er menn tóku að búast
til kaupstaðarferðarinnar fyrir jólin.
Sú ferð var jafhan farin svo sem liálf-
um mánuði fyrir jól, og vitanlega til
þess, að kaupa til jólahaldsins ýmsar
vörur, sem ekki mátti án vera. En
livorki var það margt né mikið, enda
sums staðar takmarkaður kaupeyrir-
inn. En kaffi, sykur og spil mátti þó
hvergi vanta. Og þar, sem ekki voru
steypt tólgarkeiti, en því var þá sums
staðar hætt, varð að kaupa „vax“-
kertin í kaupstaðnum, því að enginn
gat hugsað sér neitt jólahald án kerta-
ljósa.
Raunar átti kaupstaðarferðin sér
nokkurn aðdraganda og ekki ómerki-
legan, eða svo var það a. m. k. í minni
sveit. Allt frá veturnóttum hafði verið
keppt við „smábandið“, sem svo var
kallað, þ. e. að koma upp svo og svo
mörgum pörum af heilsokkum og
hálfsokkum og vettlingum, er vera
skyldi kaupeyririnn fyrir jólin. Það
gat því oltið á miklu um jólahaldið á
heimilinu, hvernig þéssi tóskapur
gekk. Þess vegna fylgdumst við börnin
og unglingarnir með því af lifandi
áhuga, hvernig gekk með tóskapinn,
og unnum með fólkinu, það sem við
gáturn, þótt skíðin og skautarnir freist-
uðu stundum í rökkrinu. En þegar
búið var „áð kveikja", urðu allir að
vinna: kemba, spinna, tvinna, prjóna
og þæfa; lrver hafði oftast sitt ákveðna
verk, og enginn fékk að sfæpast. Nú
finnst mér það nærri ótrúlegt, sem við
gátum prjónað yfir daginn (raunar í
svona 14 stundir á dag!), heilan sokk,
parið, um fermingaraldurinn, eða því
sem næst. Sumir hinna fullorðnu voru
ótrúlega fljótir að prjóna þetta „smá-
band“. Tvenna heilsokka gátu þeir
prjónað á dag, og Þuríður systir mín
prjónaði einn daginn 6 heilsokka,
þrenn pör, en raunar mun vinnutím-
inn hafa verið hart nær tvennar 8
Jólin og börnin
Sagt frá jólahaldi á síðustu öld og skemmtilegum jólasið í Barna-
skóla Akureyrar, sem nú á sér 40 ára sögu
Eftir SNORRA SIGFÚSSON, námsstjóra
,JPósturinn“ útdeilir jólakortunum.
10