Samvinnan - 01.08.1964, Page 4

Myndskreyting:
BENEDIKT GUNNARSSON
7. J^unn a n uhr clurinn
Hafiö rennur saman við fjallgarö í vestri.
Á vinstri hönd blœs sunnanvindurinn og cerir okkur,
vindurinn sem sviptir holdinu af beinunum.
Hús okkar innanum furur og brauöaldintré.
Stórir gluggar. Stór borö
til aö skrifa bréfin sem viÖ höfum skrifaö þér
alla þessa mánuöi, og viö fleygjum þeim
í tóm skilnaöarins til aö fylla þaö.
Morgunstjarna, þegar þú leizt niöur
voru stundir okkar Ijúfari en smyrsl
á sárið, glaöari en svalt vatn
á gómnum, rólegri en vœngir svansins.
Þú hélzt lífi okkar í lófa þér.
Ef viö stöndum viö hvíta múrinn um nótt
eftir hiö beiska brauö útlegöarinnar
berst rödd þín til okkar einsog von um eld,
og aftur slípar þessi vindur
rakliníf á taugum okkar.
ViÖ skrifum þér öll þaö sama
og öll erum viö þögul hvert viö annaö,
öll sjáum viö, hvert meö sínum hœtti, sama heiminn,
birtuna og myrkriö á fjallgaröinum
— og þig.
Hver mun létta þessum liarmi af hjarta okkar?
í gœrkvöldi steypiregn og í dag
þrúgar aftur skýjaður himinn. Hugsanir okkar
einsog furunálarnar eftir steypiregnið í gœr
sem hrúgast ónýtar við húsdyrnar
og reyna aö reisa turn sem látlaust hrynur.
í þessum mannauöu þorpum,
á þessu nesi, nöktu fyrir sunnanvindánum,
meö fjallgarðinn, sem felur þig, fyrir augum,
liver mun heimta af okkur skil fyrir þann ásetning
að gleyma?
Hver mun þiggja fórn okkar nú þegar líöur aö
haustnóttum?
Úr ljóðaflokknum GOÐSAGA eftir Gíorgos Seferis
4 SAMVINNAN