Andvari - 01.01.1932, Síða 68

64
Um slysatryggingar.
Andvari
nóv.) »um slysaíryggingu sjómanna*, er komu í gildi 1.
júlí 1918. Tryggingarsviðið er óbreytt að öðru en því,
að tryggfngin nær einnig til slysa, er vátryggði verður
fyrir, á vátryggingartímabilinu, í landi, í erindum, sem
leiða af starfi hans sem sjómanns, og enn fremur er sjó-
mönnum, sem ekki eru tryggingarskyldir eftir lögunum,
leyfð frjáls trygging. — Iðgjöld eru færð upp í 70 aura
á viku. Greiða útgerðarmenn og tryggðu þau að helm-
ingi hvorir. Útgerðarmenn róðrarbáta greiða þó að eins
10 aura vikugjald og útgerðarmenn vélbáta, minni en 12
lesta, að eins 20 aura vikugjald, fyrir hvern sjómann.
Ríkissjóður greiðir það sem á vantar iðgjaldshluta út-
gerðarmanns til þess að fullt iðgjald sé. Þeir, sem tryggja
í frjálsri tryggingu greiða að eins 35 aura vikuiðgjöld,
hinn helmingur iðgjaldanna greiðist úr ríkissjóði.
Skaðabótasviðið var rýmkað svo, að bætur skyldi nú
greiða einnig fyrir örorku, 2.000 kr. fyrir fulla örorku
og hlutfallslega minna eftir því, sem örorkan var metin
minni, allt niður í 209/o, en ekkert ef örorkan var metin
minni en J/5 (20°/o). Dánarbætur skyldu greiðast í einu
lagi með 1.500 krónum og auk þess fyrir hvert barn
innan 15 ára aldurs. 100 kr. fyrir skilgetin börn, en
200 kr. fyrir óskilgetin börn.
1921 var lögunum enn breytt. Vikuiðgjöld voru hækk-
uð upp í 1 kr., en greiðast af sömu aðilum og eftir
sömu hlutföllum og áður, í aðalatriðum. Örorkubætur
eru hækkaðar upp í 4.000 kr., dánarbætur upp í 2.000
kr., greiðslur til barna upp í 200 og 400 kr. — Trygg-
ingasviðið og bótasviðið var látið óbreytt.
Næsta stigið, og það stærsta, sem gert hefir verið,
var gert 1925 með lögunum (nr. 44, 27. júní) »um slysa-
tryssinsu ríkisins*.
Undanfari þeirra breytinga, sem þá voru gerðar, var