Andvari - 01.01.1932, Síða 97

Andvari
Hákarlaveiðar í Vestmannaeyjum fyrrum.
93
lóðað var og athugaður botninn og því smurt á sökkuna.
Var sakkan athuguð nákvæmlega, þegar búið var að
draga upp. Mátti hæglega sjá á smjörinu, hvernig botn-
inn var, smjörið var hrufótt, ef hraun var undir, en
leðja á því og sandur, þar sem ekki var hraun undir,
en leðjubotninn þótti beztur. Tveir drógu hákarlinn,
þegar hann var stór.
Sókn, -ar, -ir, kvk., eða hákarlasókn. Hákarlalínan,
með tilfæringum, var kölluð sókn, og talað um, hvort
menn hefðu aflað þetta á 1 eða 2 sóknir.
Blóðkjöt, -s. Kjöt af nýslátruðu hrossi var látið í
tunnu og saltað og öllu blóðinu úr skepnunni hellt i
tunnuna yfir kjötið og það kallað blóðkjöt. Sumir létu
romm saman við blóðið, svo að kjötið yrði þefmeira. Þótti
blóðkjötið ágæt háharlabeita; einnig var harðreykt hrossa-
kjöt mikið notað í hákarlabeitu, einkum læri og bógar,
og þykkt selspik með húð og hári á; var það lögsaltað
og snjóhvítt, en eigi tók hákarlinn, ef það var þrátt.
Kasúldinn selur þótti góð hákarlsbeita, því að lyktin af
honum var nógu sterk til að hæna hákarlinn að. Þegar
hákarl var kominn á færið, var hann dreginn upp og
skutull settur í brjóst honum djúpt á hol og svo gefið
eftir. Skutullinn var um J/2 alin á lengd með hólkinum
og settur á skaft, sem var kippt úr, þegar búið var að
skutla. Taug var á skutlinum, kölluð skutultaug, 2ja
faðma löng, svo að hægt var að gefa hákarlinum eftir,
þegar hann tók ídýfur og bylti sér; kom hann ætíð upp
á bakinu, þegar búið var að skutla hann. Hákarlinn
var skutlaður og drepinn við austurrúmið og bitann.
Drápari eða drepari, -a, kk, tvíeggjaður hnífur, sem
hákarlinn var drepinn með, blaðið á hnífnum var um
1 alin á lengd og skaftið álíka. Hákarlinn var stunginn,
þegar búið var að skutla hann með dráparanum undir