Andvari - 01.01.1874, Blaðsíða 165

Uui þúJnaslöctun,
161
«kki gjört, Bökum lögunar á Jmfunum. þab veríur því
ab anúa vel uppílopt hnausunum á eptir plóguum, til
þess ab sem minnst sjáist á grasib, og einnig færa þá til,
svo flagib verbi sem allra jafnast ab unnt er. því betur
sem þetta er gjört í fyrstunni, þess hægri verbur eptir-
vinnan síbar. Mabur mælir út teigana, eins og vib þak-
sléttun, og byrjar ab plægja |)á í mibjuuni. Helzt skal
mabur hyllast til ab plægja þegar sem mestur grúbur er
í jörb, því þá fúnar grasrútin íljútast og eykur mesta
frjúsemi. þegar búib er ab plægja, er jörbin látin óhreyfb
þángab til árib eptir. Ab vorinu, þegar stendur á klaka,
má moka mold innan úr hnausunum ofan í lágarnar milii
þeirra, og sé þetta vel gjört, getur ílagib orbib nokkurn-
veginn slétt. En þessi sletta verbur ekki varanleg, nema
þess sé gætt, ab jafna hana samfleytt nokkur vor á eptir.
Eigi sléttan ab verÖa gúb til hlítar og jörbin myldin,
þá þarf ab plægja liana upp aptur. Ekki verba lieldur
teigarnir gjörbir nægilega háíir meb eiuni plægíngu. Á
undan hinni annari pla?gíngu skal bera á flagiÖ, einkum
ef jörbin er mögur. Gott er ab láta færikvíar gánga um
flagib, bæbi kemur undan fénu gúbur áburÖur, og þar ab
auki trebur þab og jafnar út moldina úr hnausuuum. AÖ
vorinu, þegar þítt er, skal plægja flagib í annab sinn, á
sama hátt og fyrst, þab er ab segja fara í mibjuna á
teigunum og kasta þeim saman. Vib þessa plægíngu skal
mylja hnausana svo vel sera verbur, og yfirhöfub jafna
ílagib sem bezt ab unnt er. þab er eius um abra plæg-
íngu vib ílagsléttun og vib þaksléttun, ab hana þarf vel
ab vanda, svo undirlagib verbi sem sléttast og jafnast.
Vib þessa plægíngu skulu og teigrennurnar vera teknar
svo djúpar, sem þurfa þykir, og hreinsabar velupp; ann-
ars þarf ab gæta þess á flagsléttu, aÖ hreinsa upp renn-
Andvftri r. 11