Spegillinn - 01.07.1965, Blaðsíða 18

'* ^ ÍTm p ^ )
Sæl og blessuð, Gudda mín, og þakka
þér fyrir bréfið og allt gott fyrr og síð-
ar! Það var gantalega gaman að fá línu
frá þér, og bitlamyndinar voru alveg
draur.iur.
Það er nú svo sem ekki margt að
frétta héðan fremur en fyrri daginn, en
ég kann betur við lofa þér að sjá, að
ég er þó lifandi ennþá.
Um daginn kom grað — — — kyn-
bótahesturinn, meina ég, búnaðar.'r'ags-
ins í girðinguna hestamannafélagsins, og
allir áttu að koma með mer — — —
hryssurnar, meina ég, sín þangað, ef
þeir vildu eignast fc' _. (Það eru auð-
vitað hryssurnar, sem áttu að eignast
folöldin, en °uki þeir sem komu með
þær). Jæja, við pabbi fórum nú strax
fyrsta daginn, pabbi með gráu merina
sína, og ég með þá rauðblesóttu mína.
Við ætluðum að fara heim strax og við
vorum búin að setja merarnar i girð-
inguna, en þá kom einhver kall og sagði,
að fylgjaldið væri tvö hundruð krónur
o ætti að greiðast við móttöku.
- Og við móttöku hvers, með leyfi
að spyrja? sagði pabbi og var strax dá-
lítið vondur. Það fýkur nærri því alltaf
í hann, ef hann er ruk’ iður um aur.
— Ja, sko, þetta var nú auglýst fyrir-
fram, stamaði manngreyið ósköp vand-
ræðalegur.
— Ja, sko, ef einhver tekur á móti
einhverju hér,- þá eru það meragreyin.
Þú getur reynt að krefja þær um tvö
hundruð kallinn, sagó, bbi.
— Ef þið viljið ekki borga fylgjaldið,
þá verðið þið að taka hryssurnar aftur
strax, sagði maðurinn.
— Þegar ég fæ fylið, greiði ég gjaldið,
fyrr ekki, sagði pabbi.
— Góði pahbi, vertu ekki að rexa
þetta, við skulum bara borga þetta fol-
aldagjald strax, sagði ég. Pabbi gaf mér
dálítið ljótt hornauga, < t lét þó undan,
og við borguðum gjaldið. En aumingja
maðurinn varð að skrifa "vo langt og
ítarlegt mál á kvittunina, . ég hugsa
helzt að hann Mfi dauðséð eftir því að
18 Spegillinn
vera að rukka okkur. Mig minnir að
kvittunin væri einhvem veginn svona:
„Herra Jó Jónsson hef_. í dag innt af
höndum (þetta lagði pabbi til) tvö hundr-
uð króna gjald fyrir hönd hryssunnar
Gránu, sem greiðslu fyrir væntanlegt
fyl í hana. Komi fylið ekki fram á til-
settum tíma, skal gjaldið vera endur-
kræft“.
— Þetta er sko ekki óendurkræft lán,
sagði pabbi og glotti, um Ieið og hann
stakk kvittuninni í ví. n.
Já, alveg rétt. Það var obbosslega
flott skenmtun í félagsheimilinu hérna
um daginn. Það var þetta vormót, sem
Sjálfstæðið er að halda um allt land.
(Þetta er víst sama mótið alls staðar,
nema ræðurnar kannski eitthvað mis-
munandi, það væri a. m. k óskandi, að
þær væru ekki allar jafnþrautleiðinlegar
og þær sem við fengum).
Við fórum öll á samkor.-.una, og nú sá
pabbi ekki eftir aurnum, enda heilsaði
Bjarni honum með handabandi, og þegar
Svavar Gess sá, að Bjarni þekkti pabba,
þorði han ekki annað en kinka kolli til
hai<_, og okkar mömi,.i líka, svona í
framhjáleiðinni. J: ja, en þetta var nú,
þrátt fyrir ræðurnar, alveg ágæt sam-
koma. Fyrst kom Svavar Gess og sagði
samkomuna setta í nafni Sjálfstæðis-
flokksins. Sv- sagði hann einhvern
brandara líka, sem ég man ekki hvernig
var, en það hlógu allir, og pa' A manna
hæst.
Svo spilaði hljómsveit Svavars Gess
nokkur lög og fólkið átti að syngja með,
og þá lét nú minn maður aldeilis til sín
heyra.
Næst kom ræða, sem væri nú betur
óflutt enn, svo leiðinleg var hún, ein-
tómar tölur, sem áttu að sanna, hvað
viðreisnin hefði læknað verðbólguna um
mörg t„ósent.
Svo kom spurningaþáttur, sem Svavar
Gess stjórnaði. Það var ægilega gaman.
Og veiztu hvað? Bóndinn á Hjalla, sem
er kommi að Be~"<bkt frá Hofteigi
hefði skrifað Heimskringlu. Þá rak pabbi
upp tröllahlátur og sa„ði svo hátt að
allir heyrðu:
— Svo bregst Þjóðviljinn sem aðrar
rússamálpípur.
Jæja, svo var almennur söngur, sem
Svavar Gess og hljómsveit hans stjórn-
uðu, og á eftir kom 0amanþáttur, sem
Svavar Gess sá um.
Seinast var svo dansað til klukkan
tvö, en þá sagði Svavar Gess samkom-
unni slitið fyrir hönd Sjálfstæðisflokks-
ins.
Þetta .... sem sagt alveg æðislega flott
samkoma, og pabbi splæsti tvisvar kaffi
á okkur mömmu. Mest gaman fannst
mér þó, að gömlu hjónin á Nesi héldu
alltaf að Svavar væri Bjarni Ben; en
svo sagði einhver þeim, að Bjarni kynni
ekki einu sinni að spila Gamla Nóa með
einum fingri, hvað þá Tóta Iitla tindil-
fætt með tveimur eða þr,.uiur fingrum,
og þetta v ' nú hann Svavar Gess.
(Ég skil nú ekki f að Bjarni kunni nein
ósköp af bröndurum heldur). Þá héldu
gömlu hjónin endilega að hann þarna
píanóarinn (heitir hann ekki Magnús
Ingimarsso.' væri Ingólfur á Hellu. En
þeim var nú fljótlega bent á, að Ingólf-
ur gæti nú ekki einu sinni séð lands-
lýðnum fyrir nógu keti (el.ki einu sinni
rolluketi), hvað þá að hann þekkti svart-
ar nótur frá hvítum á píanói.
Mamma skemmti sér konunglega á
þessu vormóti og reifst ekkert við pabba
allan daginn. En Adam var nú ekki lengi
I paradís, því að strax c1 '.nn effi';n<Ór
hún að skamma p-'bba fyrir að bæ’tída-
samtökin skyldu vera látin ganga í
Vinnuveitendasamband'" En vormóts-
víman var ekki runr.in af pabba ennþá,
og hann nennti el:’’.i að rífast neitt, bara
hummaði, og raulaði eitt af lögunum,
sem hljómsveit Svavars Gess spilaði fyr-
ir hönd Sjálfstæðisflokksins kvöldið áð-
ur,
Svo man ég nú ekkert fleira að segja
þér og vertu alltaf blessuð,
bín v< ’-ira
S. J,